Κεφάλαιο 18.

Μισαλλοδοξία

Μία τελευταία κατηγορία με την οποία θα ασχοληθούμε σ’ αυτή τη μελέτη, είναι πως κάποιοι "Ορθόδοξοι", είναι μισαλλόδοξοι, και φανατικοί.  Εκφράζονται χυδαία εναντίον τών αλλοθρήσκων, με μεσαιωνικό τρόπο, με ψέματα, με λασπολογία, και με αντιχριστιανικό μίσος. 

Πράγματι, οι γράφοντες αυτής τής μελέτης, είχαμε την δυσάρεστη εμπειρία τέτοιων καταστάσεων, όσο ακόμα ανήκαμε σε παρόμοιες Προτεσταντικές μειονότητες.  Προσωπικά, βρέθηκα (ως Προτεστάντης τότε), στο επίκεντρο πολλών ύβρεων, με λόγια αισχρά, με ψεύδη, ακόμα και στο επίκεντρο προσπαθειών λυντσαρίσματος.  Πρωταγωνιστές αυτών τών καταστάσεων, ήταν άνθρωποι που πίστευαν, πως έτσι έκαναν το καθήκον τους, ενάντια στους "λύκους", που επιβουλεύονταν το Ορθόδοξο ποίμνιο. Ήταν άνθρωποι που πίστευαν πως είναι πιστοί Ορθόδοξοι!

Τα παρακάτω λοιπόν, έχουν σαν αποδέκτες, όχι μόνο τους ευσεβοφανείς Προτεστάντες, αλλά και αυτούς τους ανθρώπους, που τόσο πολύ παρεξήγησαν την Ορθοδοξία, που νομίζουν πως την υπερασπίζουν με αυτές τις αντιχριστιανικές πράξεις.

Πράγματι, σε κάθε θρησκεία, ακόμα και στην Ορθοδοξία, υπάρχουν άνθρωποι που δεν κατάλαβαν ποτέ το ευαγγέλιο τής αγάπης τού Κυρίου Ιησού Χριστού.  Είναι άνθρωποι που ενώ νομίζουν πως είναι ευσεβείς, έχουν πέσει στην παγίδα τής ευσεβοφάνειας, γινόμενοι έτσι, συχνά χειρότεροι από τους αιρετικούς που καταδιώκουν. 

Στους "Ορθοδόξους" αυτούς όμως, θέλω να θυμίσω τα εξής:

Και στον καιρό τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, υπήρχαν αιρέσεις, όπως η αίρεση τών Σαδουκαίων, που δεν πίστευαν στην ανάσταση. (Ματθαίος 22/κβ΄ 23).  Την εποχή εκείνη, η σωστή θρησκεία, ήταν αυτή τών Φαρισαίων, σύμφωνα με τα λόγια τού αποστόλου Παύλου, που την αποκαλεί, ως την "ακριβεστάτην αίρεσιν τής ημετέρας θρησκείας", δηλαδή ως την σωστότατη σχολή σκέψης τής θρησκείας μας.  (Αυτή ήταν η έννοια τής λέξης "αίρεσις" τότε).    (Πράξεις 26/κς΄ 5).  Παρά το ότι οι Φαρισαίοι είχαν τότε το σωστό δόγμα, όλο αυτούς καυτηρίαζε ο Κύριος, και όχι τους κακόδοξους!   Μήπως σ’ αυτούς τους υποκριτές δεν απηύθυνε τα "ουαί";  (αλλοίμονο).  (Ματθαίος 23/κγ΄ ).  Τα ουαί, δεν τα είπε στους κακοδόξους, αλλά σ’ αυτούς που υποτίθεται πως γνώριζαν σωστά το νόμο!

Μήπως λοιπόν σήμερα, το ότι κάποιος λέγεται "Ορθόδοξος", σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να φέρεται κακόδοξα;  Μα τότε, δεν είναι πλέον Ορθόδοξος, μα "κακόδοξος", και χειρότερος τού αιρετικού που διώκει.  Γιατί ο αιρετικός, ό,τι κι αν πιστεύει, κάνει ευσυνείδητα (έστω και λάθος), αυτό που του λέει η θρησκεία του.  Ο Ορθόδοξος όμως, είναι αδικαιολόγητος, γιατί όχι μόνο διαστρέφει την πίστη του, αλλά και σκανδαλίζει τον συνάνθρωπό του για τον οποίο ο Χριστός πέθανε!  Ο Ορθόδοξος οφείλει να είναι υπόδειγμα τής αγάπης, όπως ο Κύριός του, γιατί αλλιώς, κύριο έχει τον διάβολο.  (Α΄ Ιωάννου 4/δ΄ 8).  Τότε είναι πλέον Ορθόδοξος μόνο στο όνομα, γιατί στις πράξεις είναι διάβολος, και χειρότερος διαβόλου, μια και αυτός που διώκει είναι αδελφός του, συνάνθρωπός του.  Ακόμα κι αν πιστεύει πως κάνει καλό στην Εκκλησία διώκοντας τον άλλον, στην πραγματικότητα την πολεμάει.  Πρώτον, γιατί καταστρέφει τον εαυτό του.  Δεύτερον γιατί καταστρέφει τη ζωή, ακόμα και την εντύπωση που έχει ο αλλόθρησκος για την Εκκλησία, και τρίτον, επειδή σκανδαλίζει αυτούς που τον βλέπουν να ασχημονεί. 

Είναι άδικο, να διασύρεται η Εκκλησία τής αγάπης, εξ’ αιτίας κάποιων που ποτέ δεν κατάλαβαν πραγματικά την πίστη.  Γιατί η Εκκλησία, δεν είναι ένα σύνολο φιλοσοφικών δογμάτων!  Ο σκοπός τών δογμάτων, είναι να σε κάνουν μέτοχο τής αγάπης, τού Θεού!  Αλλιώς, αρνείσαι αυτά ακριβώς που ισχυρίζεσαι πως πρεσβεύεις!

Εάν δεν το ακολουθείς και δεν ζεις σύμφωνα με αυτό, το ορθό δόγμα δεν έχει κανένα νόημα, και καμία χρησιμότητα.  Τότε γίνεται μάλλον πηγή καύχησης και φανατισμού, πράγμα που δείχνει ότι ήδη εσύ ο διώκτης έπαψες να ακολουθείς το σωστό δόγμα.

Ένα από τα σφάλματα αυτών που ενεργώντας αιρετικά φέρονται άσχημα στους αιρετικούς, είναι ότι τους βλέπουν ως λύκους με ένδυμα προβάτου!   Στην πραγματικότητα όμως, οι περισσότεροι από αυτούς, είναι όχι λύκοι, αλλά πλανημένα πρόβατα.  Εάν λοιπόν εσύ ο διώκτης, διώκεις ένα πλανημένο πρόβατο, (έναν αιρετικό), τότε ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ!  Εσύ το κάνεις να μισεί στο πρόσωπό σου την Εκκλησία που (κακώς) λες ότι πρεσβεύεις.  Και έτσι, αντί να βοηθήσεις με καλοσύνη τον πλανημένο αδελφό σου να επιστρέψει στην ασφάλεια τής ποίμνης τού Κυρίου, τον διώχνεις μακρύτερα, και μαζί του χάνεσαι κι εσύ, γινόμενος τέκνο διαβόλου!  Και μαζί μ’ εσένα και μ’ αυτόν, κάνεις κι άλλα πρόβατα να νομίζουν ότι η ποίμνη τού Κυρίου, απαρτίζεται από λύκους, διώκτες τών πλανημένων προβάτων.

Βεβαίως υπάρχουν λύκοι!  Όμως άλλο ο απλός αιρετικός που έχει πλανηθεί, και άλλο ο αιρεσιάρχης.  Κι ακόμα και μεταξύ τών αιρεσιαρχών, υπάρχουν πλανημένα πρόβατα!  Αν δεν μπορείς να δεις την καρδιά του, πώς κρίνεις ότι είναι λύκος;  Και ποιος σου είπε πως οι λύκοι είναι μόνο στις αιρέσεις;  Άραγε, ο Κύριος δεν είπε ότι υπάρχουν ζιζάνια και μέσα στην Εκκλησία του;  "εξ’ αιτίας τών οποίων θα βλασφημηθεί η οδός τής αληθείας";  (Β΄ Πέτρου 2/β΄ 2).  Μήπως αδελφέ μου είσαι εσύ ένας λύκος εν αγνοία σου;  Μήπως κάνεις να χάνονται ψυχές με τον τρόπο σου; 

Μάθε λοιπόν, πως από τέτοιους κακούς τρόπους, εγώ ο ίδιος άργησα πολύ να γνωρίσω την Εκκλησία τού Κυρίου, και πως από κάποιους αληθινούς Ορθοδόξους, πίστεψα!  Μάθε επίσης, πως από τέτοιους τρόπους γνώρισα πολλούς που την έχασαν, ίσως οριστικά!  Μάθε ακόμα, πως κάθε φορά που με κόπο κτίζω συν Θεώ κάτι στην καρδιά κάποιου πλανημένου προβάτου, βρίσκεται κάποιος που με τον φανατισμό του, το γκρεμίζει!  Γι’ αυτό λοιπόν, παρακαλώ, δείξτε αγάπη στα πλανημένα πρόβατα τού Κυρίου.  Ίσως αύριο, αυτός που εσύ διώκεις, γίνει στύλος στην Εκκλησία τού Χριστού.  Παρακαλώ, σώστε αυτούς τους αγαπητούς μας συνανθρώπους, και τους εαυτούς σας.  Γιατί με τον φανατισμό, και αυτοί χάνονται, και φτιάχνετε στους εαυτούς σας νέους Φαρισαίους.  Και ίσως έρθει μία ημέρα, που "θα δείτε ανθρώπους (τους οποίους διώξατε), να κάθονται στη βασιλεία τού Κυρίου με τους δικαίους προπάτορες, τους δε εαυτούς σας, έξω!" (Λουκάς 13/ιγ΄ 28-30).

Με όλα αυτά, δεν εννοώ ότι πρέπει να δέχεστε τη σάπια διδαχή τους!  Θα πρέπει σταθερά, να τους εξηγούμε ότι εμείς δεχόμαστε το θεόπνευστο λόγο τής Εκκλησίας, κι όχι τις δικές τους ερμηνείες.

Αν έχουμε ευλογία και δυνατότητα, ας τους βοηθήσουμε να δεχθούν το αληθινό ευαγγέλιο.  Αν όχι, ας τους φερθούμε με αγάπη, και ας εργασθούμε να κάνουμε τον εαυτό μας πρώτα ικανό, να ζει και να τους μεταδίδει το ευαγγέλιο τής σωτηρίας.

Αυτό το τελευταίο κεφάλαιο όμως, γράφτηκε και για αυτούς που κατηγορούν την Εκκλησία ως διώκτη.  Ελπίζω πως από τα παραπάνω, οι άνθρωποι αυτοί κατάλαβαν πως η θέση τής Εκκλησίας, δεν ταυτίζεται με τών διωκτών, και πολύ περισσότερο αντιτίθεται κιόλας σ’ αυτούς.  Μπορώ μάλιστα να θυμίσω σε αυτούς που κατηγορούν, πως η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν δημιούργησε ποτέ Ιερά Εξέταση όπως οι Παπικοί.  Ούτε "νύχτες τού Αγίου Βαρθολομαίου".  Ούτε στραγγάλιζε σαν τους πρώιμους Προτεστάντες τον κόσμο που διαφωνούσε, ούτε σκότωνε σαν τους Προτεστάντες τής Αγγλίας τους Ιρλανδούς.  Όσοι "Ορθόδοξοι" (ή μάλλον κακόδοξοι) παρεκτράπηκαν, το έκαναν από μόνοι τους, σε αντίθεση με αυτό που έπρεπε να πιστεύουν.  Αντιθέτως, στην Παπική και Προτεσταντική Δύση, οι διωγμοί γίνονταν με τη συγκατάθεση τών εκεί ψευδο-εκκλησιών.  Και ακόμα και τώρα, σε πολλές ευσεβοφανείς αιρέσεις, οι αποχωρούντες από αυτές, διώκονται.  Γιατί αν εγώ ο γράφων, είχα την ατυχή εμπειρία να διωχθώ από τους φανατικούς που συχνάζουν στις Ορθόδοξες Εκκλησίες, είχα και την εμπειρία να διωχθώ και από τους πρώην ομοϊδεάτες μου, τους Προτεστάντες!  Μετά την αποχώρησή μου από την αιρετική ομάδα στην οποία γεννήθηκα, δέχθηκα έναν καταιγισμό μίσους, λασπολογίας, ψεύδους και απειλών, ακόμα και από τα άμεσα συγγενικά μου πρόσωπα.  Τότε μόνο κατάλαβα, πως ο φανατισμός βρίσκεται παντού.  Και μάλιστα, ενώ στην Ορθοδοξία οι διώκτες ενεργούν από μόνοι τους αντίθετα από την Ορθόδοξη πίστη, σε ομάδες σαν αυτή που ανήκα παλιά, ο διωγμός κατευθύνεται από την ίδια την Οργάνωση!  Και αυτές τις εμπειρίες, τις άκουσα κατ’ επανάληψιν από ανθρώπους που αποχώρισαν και από άλλες τέτοιες Προτεσταντικές ομάδες. 

Αγαπητέ αναγνώστη.  Ο φανατισμός είναι παγκόσμιο φαινόμενο, ανεξαρτήτως θρησκείας.  Αυτό όμως που θα πρέπει να προσέξεις, δεν είναι σε τι θρησκεία ανήκει αυτός που σου φέρθηκε άσχημα.  Πρέπει να προσέξεις, αν ενεργούσε από μόνος του, ή κατ’ εντολήν τών δογμάτων ή τής ηγεσίας τής θρησκείας του.  Τότε θα καταλάβεις, πως η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία μίσους, αλλά αγάπης, και αντιτίθεται στους φανατικούς και διώκτες.