Κεφάλαιο 21ο

Διωγμός από την οργάνωση

ΑΦΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ

Χρόνια είχα να συναντήσω το φίλο μου το Νίκο, καθώς ο καθένας μας μετά το σχολείο πήρε το δρόμο του. Εκείνος πήγε φυλακή και παντρεύτηκε, ενώ εγώ αφού υπηρέτησα ως "πρεσβύτερος", αφιερώθηκα ολοχρόνια στην υπηρεσία μου στο Θεό όπως νόμιζα, (στην πραγματικότητα στην εταιρία Σκοπιά).

Εργάστηκα για χρόνια, ακόμα και στα κεντρικά γραφεία τής οργάνωσης στις ΗΠΑ, συχνά με εξοντωτικό ωράριο, από ξημέρωμα σε ξημέρωμα. Πίστευα ότι έδινα όλες τις δυνάμεις μου για το Θεό.

Πολύ χρήσιμη ήταν για εμένα η γνωριμία μου με τα μέλη τού "κυβερνώντος σώματος" τών "Μαρτύρων", και κυρίως με τον (επίσης Έλληνα) Γεώργιο Γάγκα, τον οποίο θεωρούσα "πνευματικό μου πατέρα", λόγω τής βοήθειας που μου έδωσε στην "πρόοδό" μου στην οργάνωση.

Όταν όμως γύρισα στην Ελλάδα, ξαφνικά αντιλήφθηκα ότι κάποιοι στα ανώτερα κλιμάκια τής οργάνωσης, με αρχηγό το Ρούλη Κορφιά, με φθονούσαν, και ήθελαν με κάθε τρόπο την εξόντωσή μου.

Την ευκαιρία τη βρήκαν λόγω τής γνωριμίας μου με το Φρισκούλα, ένα σημαίνον στέλεχος τής οργάνωσης στην Ελλάδα, που μετά την άδικη αποκοπή του, ηγήθηκε (φανερά) τού κύματος αποστασίας τής δεκαετίας τού ‘80.

Στη γνωριμία μου και τις σχέσεις μου με το Ρούλη Κορφιά δεν επιθυμώ να αναφερθώ, θα αναφέρω όμως ενδεικτικά, τα τελευταία γεγονότα πριν την αποκοπή μου.

Σχετικά με τα γεγονότα που με οδήγησαν σ’ αυτό το μεσαιωνικό θρησκευτικό δικαστήριο, θα παραθέσω αυτούσια την επιστολή μου με ημερομηνία 15 Μαρτίου 1987, σε κάποιο φιλικό μου πρόσωπο μέλος τού Κυβερνώντος Σώματος τών "Μαρτύρων", το Γεώργιο Γάγκα. Το έγραψα με χρονολογική σειρά, κι έτσι το αναφέρω μόνο με μερικές μικρές παραλείψεις, ή αλλαγές ονομάτων. Μέσα μπορεί να δει ο καθένας την ένταση τών συναισθημάτων τών ημερών εκείνων, καθώς και το πόσο ήμουν ακόμα επηρεασμένος από τις διδασκαλίες τής οργάνωσης, και την (ατυχή) πίστη μου σ’ αυτή, ως: "οργάνωση τού Θεού". (Τα εισαγωγικά σε λέξεις όπως: "αδελφός" και "Χριστιανός", προστέθηκαν εκ τών υστέρων για το βιβλίο αυτό):

"Αγαπητέ και αξέχαστε "αδελφέ" Γάγκα,

Χαίρομαι που επικοινωνώ μαζί σας απόψε, μα τη χαρά μου αυτή την επισκιάζει μια πολύ βαθιά θλίψη!

Ένα χέρι σκληρό και απάνθρωπο απόψε ήρθε να κόψει τους δυνατούς δεσμούς τής αγάπης και τής φιλίας που μας ενώνουν για... χρόνια. Ο πόνος και η θλίψη μου δεν περιγράφονται ούτε ποτέ θα μπορούσα να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να εκφράσω τα αισθήματα που αναβλύζουν σαν ένας χείμαρρος ορμητικός απ’ την καρδιά μου.

Τα γεγονότα έχουν ως εξής:

29/11/87:

...Ξαναβρίσκω τη χαρά και την ευτυχία, διότι αρραβωνιάστηκα με μία πολύ καλή "αδελφή" μέλος μιας γνήσιας "Χριστιανικής" οικογενείας, που για πολλά χρόνια πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες στην "υπόθεση τού Θεού".

Τετάρτη 25/2/87:

Κάναμε ανακοίνωση στους "αδελφούς", και αρχίζουμε να μοιράζουμε τα προσκλητήρια τού γάμου μας που ορίστηκε για τις 15/3/87 ημέρα Κυριακή και ώρα 7 μμ σε αίθουσα τελετών γάμων που προτιμούν οι "Μάρτυρες".

Παρασκευή 27/2/87:

Ο Γραμματεύς τής "εκκλησίας" ....., ψάχνει να με βρει. Με ειδοποιεί ότι πρέπει δίχως την παραμικρή αναβολή να παρουσιαστώ ενώπιον μιας ΕΙΔΙΚΗΣ τριμελούς επιτροπής με προεδρεύοντα κάποιον ονόματι Τσιγγουνίδη, "πρεσβύτερο" γειτονικής "εκκλησίας", η οποία ήθελε να συζητήσει κάποιο θέμα μαζί μου. Τον ρώτησα ποιο ήταν αυτό το συγκεκριμένο θέμα, και μου απάντησε ότι δεν είχε καμία σχετική πληροφορία. Μου τόνισε όμως ότι είχα μικρά περιθώρια επιλογής, και θα έπρεπε να παρουσιαστώ ή Σάββατο 28/2/87 στις 5 μμ, ή Δευτέρα 2/3/87, στις 7 μμ.

Παρ’ όλο που έπρεπε να επισκεφτώ τη ...στο Βόλο η οποία υποφέρει από καρκίνο στην κοιλιά, αναγκάστηκα εκ τών πραγμάτων να αναβάλλω το ταξίδι μου και να παρουσιαστώ ενώπιον τής τριμελούς επιτροπής.

Οι "αδελφοί" είχαν εντολή από το Κυβερνών Σώμα, να εξετάσουν τα εξής σημεία:

1. Την 28/10/86 είχα επισκεφθεί τη Ρώμη, όπου και συναθροίστηκα στην Αγγλόφωνη τής Ρώμης και επισκέφτηκα το εκεί τμήμα και είδα τους παλιούς και γνώριμους αδελφούς μας!!

Με κατηγόρησαν ότι ανέφερα στους εκεί αδελφούς ότι είμαι "πρεσβύτερος" τής Αγγλόφωνης Αθηνών. Βεβαίως, δεν είχα κανένα απολύτως λόγο να πω κάτι τέτοιο, αρνήθηκα την κατηγορία και τους παρακάλεσα να διερευνήσουν το θέμα πιο καλά οι ίδιοι ή να μου δώσουν εμένα λίγο χρόνο να διαλευκάνω πώς, και από ποιον προήλθαν οι ανωτέρω κατηγορίες, (μάλλον πληροφορίες).

2. Μου διαβάσανε μία επιστολή ενός "επισκόπου" Περιοχής στην οποία ο ίδιος ανέφερε ότι σε κάποια επικοινωνία αδελφών σε ένα εξοχικό σπίτι, χαρακτήρισα τον αδελφό Θεοχαράκη ("επίσκοπο" Περιοχής όπου ανήκε προ ετών η "εκκλησία" μου), σαν σκληρό άτομο που έσπειρε το θάνατο στην οικογένειά μου.

3. Η τρίτη περίπτωση αφορούσε μία προσωπική συζήτηση που έκανα ο ίδιος με κάποια αδελφή σε σχέση με τον "αδελφό" Φρισκούλα.

Κατάλαβα αμέσως ότι οι "αδελφοί" προετοίμαζαν κάτι κακό για μένα, γιατί διαισθανόμουν καθαρά από τη διάθεσή τους και τον τρόπο που χειρίζονταν τα πράγματα, ότι με είχαν προδιαγράψει για...αποκοπή!!!

Έχω βάσιμους λόγους να το λέω αυτό, διότι τόσο το Καλοκαίρι τού 86 στη Συνέλευση Περιφερείας όσο και πριν ένα μήνα σχεδόν, πολύ αγαπητοί μου "αδελφοί", με προειδοποιήσανε ότι "ο Ρούλης σε έχει ξεγράψει και σε έχει βάλλει σε σειρά εκτελέσεως"!

Όταν το άκουσα αυτό, δυσκολεύτηκα να το πιστέψω για τους εξής λόγους:

1. Με τον αδ. Ρούλη είχαμε δώσει τα χέρια, συγχωρέσαμε ο ένας τον άλλο για τα σφάλματα που είχαμε διαπράξει κατά το παρελθόν, και με δική μου πρωτοβουλία προσφέρθηκα να συμβάλλω στην κοινή προσπάθεια ξεναγήσεως τών "αδελφών" επισκεπτών κατά τη Διεθνή Συνέλευση τού 85. Επί πλέον, σε μερικές επαφές που είχα μαζί του και τού μετέφερα χαιρετισμούς γνωστών μας, τού εξηγούσα την προσωπική μου κατάσταση, και τον κρατούσα ενήμερο.

2. Οι κατηγορίες που μού απηύθυναν δεν είχαν καμία σοβαρή υπόσταση για τον απλό λόγο ότι η μεν πρώτη δεν ευσταθούσε καθόλου και περιείχε στοιχεία ανακριβή, ενώ οι δύο άλλες δεν είχαν καθόλου υπόσταση.

Σας εσωκλείω σε φωτοαντίγραφα τις ίδιες επιστολές "αδελφών", που ακυρώνουν τον χαρακτήρα τής κατηγορίας και στις τρεις περιπτώσεις.

Στο τέλος τής ακροαματικής συζήτησης με την τριμελή επιτροπή, τους παρακάλεσα να... σεβαστούν όχι τους φιλικούς και "αδελφικούς" δεσμούς που για χρόνια μας συνέδεαν, αλλά στο ελάχιστο τους κανονισμούς τής "Οργανώσεως τού Θεού", να φοβηθούν το Θεό και να μη βιαστούν στην έκδοση κάποιας βεβιασμένης αποφάσεως για την οποία κάποτε ίσως να μεταμεληθούν πικρά ενώπιον τής Θείας Κρίσεως.

Διέκρινα με απέραντη λύπη στην όλη τους συμπεριφορά, ότι δεν ήταν καθόλου διατεθειμένοι να σεβαστούν τις θείες αρχές δικαιοσύνης και ελέους. Ήταν σκληροί και άκαμπτοι, τελείως ανήλεοι αν και δεν είχα ανάγκη να ζητήσω το έλεός τους.

Τελικά, μου δώσανε χρόνο ως το Σάββατο 7/3/87 να προσκομίσω τους μάρτυρες υπερασπίσεώς μου.

Επικοινώνησα τηλεφωνικώς με Ιταλία και ζήτησα την ηθική συμπαράσταση τών αγαπητών μου "αδελφών" οι οποίοι ευγενώς φερόμενοι έστειλαν μία επιστολή προς τον "αδελφό" Gunter Kuntz, μέλος τής επιτροπής τμήματος Αθηνών. Έφθασε δυστυχώς με μικρή καθυστέρηση, γιατί τα μέλη τής τριμελούς επιτροπής δεν είχαν χρόνο να χάσουν!!! Ο στόχος τους δεν ήταν μόνο η άδικη αποκοπή μου, αλλά έπρεπε με κάθε τρόπο να με εμποδίσουν από το "Θεοκρατικό μου γάμο". Αυτό αποδεικνύεται από τα γεγονότα όπως εξελίχθηκαν και όπως δυστυχώς τα περιγράφω:

Σάββατο 7/3/86:

Σάββατο βράδυ, ενώπιον τής τριμελούς επιτροπής έχοντας μαζί μου τον "αδελφό" ......, και την "αδελφή" ......, οι οποίοι φαίνεται και από ενυπόγραφες μαρτυρικές καταθέσεις τους, όχι κατηγορία εξεστόμισαν εναντίον μου, αλλά επαίνους.

Όταν η επιτροπή διέκρινε ότι δεν μπορούσαν να θεμελιώσουν σοβαρή κατηγορία εις βάρος μου, προσπάθησε να προσθέσει ακόμα μία κατηγορία την ακόλουθη, προφανώς για να καταλασπώσει την ηθική μου υπόληψη!

"Έχεις (μου λένε), ακόμη μια κατηγορία εις βάρος σου. Κατηγορείσαι ότι πριν 5 χρόνια, εθεάθης στην Κεντρική πλατεία τής Κέρκυρας να φιλάς μία... ΠΟΡΝΗ!!! Τι έχεις να απολογηθείς;"

Τους είπα, ότι η κατηγορία τους και πάλι δεν ευσταθεί, γιατί στερείται σοβαρότητος και έρχεται σε σύγκρουση με όσα έχω μάθει και ζήσει μέσα στην "Οργάνωση τού Θεού". Επειδή όμως είχαν γίνει επικίνδυνα πιεστικοί σε βαθμό βαναυσότητος, θέλησα να έχω τον μάρτυρα κατηγορίας ενώπιόν μου. Καταλάβαινα ότι είχα να κάνω με ανθρώπους που είχαν χάσει τελείως τη Χριστιανική τους προσωπικότητα, και ήταν διατεθειμένοι να φθάσουν σε τραγικές ακρότητες.

Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω τον Πανάγιο Θεό μας Ιεχωβά, που με φώτισε να προβώ σε μία σοφή ενέργεια για να περισώσω τουλάχιστον την τιμή μου και την αξιοπρέπειά μου.

Επειδή ειλικρινείς δούλοι τού Θεού μέσα από το Μπέθελ με προειδοποίησαν ότι ο Ρούλης ετοιμάζει την εξόντωσή μου, φρόντισα για λόγους ηθικής αμύνης και μόνο, να εφοδιαστώ με ένα υπερσύγχρονο μηχάνημα καταγραφής TAPE RECORDER, και επί πλέον με μία ισχυρή κεραία αναμεταδόσεως, ώστε η μνηστή μου εφοδιασμένη με ένα ράδιο λήπτη να ακούει όλη την ακροαματική διαδικασία και να τη μαγνητοφωνεί. Αυτό, το έκανα για δύο κυρίως λόγους:

α. Για να προστατεύσω την τιμή μου και την ακεραιότητα τού ονόματός μου.

β. Για να έχω όλα τα ακριβή στοιχεία στη διάθεση οποιασδήποτε επιτροπής θα ανελάμβανε κάποτε την καθαρισμό τέτοιων αντιχριστιανικών πράξεων.

Σημείωση: (Αν κάποτε παραστεί ανάγκη να τους παραδώσω όλους όσους με ενέπαιξαν και λάσπωσαν το όνομά μου στην Πολιτική Δικαιοσύνη, θα το κάνω για λόγους ηθικής αξιοπρέπειας και αρχών.)

Τελικά τους παρακάλεσα να προσκομίσουν τον μάρτυρα κατηγορίας. Προς μεγάλη μου έκπληξη, άκουσα ότι επρόκειτο για κάποιο πολύ στενό φίλο και "αδελφό" μου, ο οποίος υπηρετούσε το 1973 στην Κέρκυρα με τη σύζυγό του ως Ειδικός Σκαπανέας, ονόματι Μιχάλης Τσανακλίδης.

Τι ειρωνεία αδ. Γιώργο!! Με τον "αδελφό" αυτό, συνεργαστήκαμε επί 6 μήνες κάνοντας ένα "θαυμάσιο" έργο στο νησί τής Κέρκυρας.

Οι μόνοι που μπορούν να σας μιλήσουν για το ήθος μου, την αφοσίωσή μου στις αρχές τού Θεού και τον έντιμο βίο μου στην Κέρκυρα, είναι οι θείοι μου Θανάσης και Σοφία .... που συνεργάζονται με τον "αδελφό" ...

Το ίδιο και τα ξαδέλφια μου ... Όχι μόνον αυτοί, αλλά και οι 100 ευαγγελιζόμενοι τής νήσου, πολλοί εκ τών οποίων βρίσκονται σήμερα στην "οργάνωση τού Θεού", χάριν τού ήθους μου και τής ανιδιοτελούς προσφοράς μου στην υπόθεση τής "Βασιλείας τού Θεού".

Θυμάμαι μόνο ότι ξόδευα όλα μου τα χρήματα από το μισθό μου στο να διακονώ τις υλικές ανάγκες τού "αδελφού" αυτού που προσκόμιζαν τώρα ενώπιόν μου για να με κατηγορήσει.

Την ύστατη εκείνη στιγμή, ο άνθρωπος εκείνος μου θύμισε τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Τον λυπήθηκα όταν τον αντίκρισα!! Τον σηκώσανε με τις πυτζάμες από το σπίτι του, αφήνοντας πίσω μία γυναίκα έκπληκτη και δύο μικρά παιδιά.

Ο ίδιος ήταν για δύο τρία χρόνια αποκομμένος λόγω "Πορνείας". Καθ’ ην στιγμήν η σύζυγός του ξεψυχούσε στο κρεβάτι τού πόνου από καρκίνο, εκείνος ερωτοτροπούσε με την τωρινή νεαρή σύζυγό του στο νησί τής Αίγινας σκανδαλίζοντας τους πάντες και τα πάντα με τη συμπεριφορά του...

(Σημείωση εκτός επιστολής: "Για την υπόθεση αυτή, είχε μιλήσει και στο Νίκο σε ανύποπτο χρόνο, και κάποιος που ως "πρεσβύτερος" Σαλαμίνος είχε την ποιμαντική ευθύνη και τής Αίγινας, και είχε επιφορτισθεί από την οργάνωση να τον παρακολουθεί τη νύχτα, για να στηρίξει εναντίον του κατηγορία, καθώς ο Τσανακλίδης απατούσε την άρρωστη γυναίκα του, με την κοπέλα εκείνη, στην οποία υπετίθετο ότι έκανε Γραφική Μελέτη").

...Τελικά ο ίδιος όχι μόνο με κατηγόρησε, αλλά αποδείχτηκε εκ τών υστέρων και ψευδομάρτυρας. Έμαθα εκ τών υστέρων, ότι την κατηγορία αυτή την έκανε ο Θεοχαράκης για να με λασπώσει.

Σας ρωτώ όμως "αδελφέ" Γιώργο:

Ποιος τίμιος και ηθικός αδελφός θα δικάσει όλους αυτούς τους ψευδομάρτυρες και σκευωρούς; Υπάρχουν όλα τα στοιχεία στη διάθεσή σας. Ποιος όμως θα τους δικάσει; Ποιος θα φέρει τη δικαιοσύνη τού Θεού;

Παρά την έλλειψη ακριβών στοιχείων και μαρτύρων, η επιτροπή κατά την κρίση τους προέβη στην αποκοπή μου.

Οι κατηγορίες δύο:

1. Είπα στους αδελφούς στη Ρώμη ότι είμαι "πρεσβύτερος" τής Αγγλόφωνης.

2. Απεκάλεσα τον αδ. Θεοχαράκη "σκληρό".

Το θέμα τής Κέρκυρας το παρέκαμψαν, διότι ο αδ. Τσανακλίδης είπε ότι εκείνη η γυναίκα η πόρνη, θα πρέπει τελικά να ήταν μάλλον η μνηστή τού ξαδέλφου μου τού Bασίλη, και η κατοπινή σύζυγός του, την οποία μάλλον θα χαιρέτησα με τον συνήθη Χριστιανικό εναγκαλισμό.

Σε ερώτησή μου αν ο ίδιος με είδε να το κάνω αυτό, μου ανέφερε ότι το άκουσε από κάποιον με τον οποίον μελετούσαμε την Αγία Γραφή. Σε επαφή που ήρθα με το "κοσμικό" εκείνο άτομο, μου είπε ότι όχι μόνο δεν είπε ποτέ του μία τέτοια κατηγορία, αλλά με θεωρούσε σαν το πιο ηθικό άτομο που γνώρισε και μου οφείλει μεγάλη ευγνωμοσύνη για όσα άκουσε και έμαθε από εμένα για την "αλήθεια".

Η υπόθεση αυτή, είναι μία σκευωρία στην οποία είναι μπλεγμένοι όλοι τους μαζί, από Ρούλη και Θεοχαράκη, ως Τσιγγουνίδη και Τσανακλίδη.

Ποιος θα τους δικάσει; Ευτυχώς ο Ιεχωβά Θεός που είναι αγαθός και ελεήμων, γιατί εγώ τους έχω συγχωρέσει.

Σάββατο 7/3/1987.

Ώρα 9 μμ αναγγέλλεται η αποκοπή μου. Τους ζητώ να μου δώσουν την νόμιμη διορία για έφεση η οποία όπως με βεβαίωσαν θα λήξει στις 9 μμ τής 14/3/87.

Αυτό το θεώρησα σαν την πιο μεγάλη έκφραση αγάπης τού Θεού σ’ εμένα και στη μνηστή μου, διότι μπορούσα να παντρευτώ το άλλο Σάββατο στις 7 μμ και να τελειώσω το γάμο μου ως τις 8:30, και να παραδώσω την επιστολή εφέσεως 5 λεπτά πριν τις 9 μμ. Έτσι, δεν θα μπορούσε ο Ρούλης να καταστρέψει το γάμο μου, ούτε να αποκόψει τα μέλη τής οικογενείας μου.

Υπενθυμίζω ότι ο πεθερός μου, άνθρωπος 80 ετών που έχει δικαστεί πολλές φορές για την υπόθεση τής "αληθείας" στην Κρήτη, και αφιέρωσε τη μία κόρη του επί 7 χρόνια στην υπηρεσία Μπέθελ, τώρα έκειτο άρρωστος παραμονές τού γάμου τής κόρης του. Η πεθερά μου απελπισμένη και καταθλιμμένη για την απαράδεκτη και άδικη συμπεριφορά τών αδελφών που χειρίζονταν με ανέκφραστη κακότητα την υπόθεση τής ζωής μας και τής προσωπικής μας ευτυχίας.

Στο μεταξύ τα γεγονότα εξελίσσονταν ως εξής:

Επειδή είχα καθορίσει τον γάμο μου για τις 14/3/87, έπρεπε να μου δώσει το "πρεσβυτέριο" ένα χαρτί που να έλεγε ότι ήμουν ελεύθερος να προβώ σε "Θεοκρατικό Γάμο". Στη μνηστή μου το δώσανε αυτό το χαρτί. Όταν τους προσκόμισα όλα τα δικαιολογητικά και τη νόμιμη άδεια τού "Καίσαρος", μου αρνήθηκαν να μου δώσουν την άδεια για

"Θεοκρατικό Γάμο". Τότε κατάλαβα ότι όλη η προσπάθεια τού Ρούλη, ήταν αφ’ ενός μεν να με αποκόψει από την οργάνωση "τού Θεού", αλλά με τρόπο Σατανικό καραδοκούσε την ώρα και τη στιγμή που θα αποφάσιζα να παντρευτώ για να με εκδικηθεί.

Η καταγωγή του είναι... Μανιάτης, και έπρεπε να τιμήσει το εξέχον όνομα τών σκληρών άτεγκτων Σπαρτιατών.

Κάποτε είχα το θάρρος και την αξιοπρέπεια να στείλω μία ενυπόγραφη επιστολή με πλήρη στοιχεία τού βίου και τής πολιτείας του εν σχέσει μόνο με τη συμπεριφορά του με την Αγγλόφωνη "εκκλησία", και ιδιαίτερα με τον "αδελφό" Φρισκούλα που τον φθονούσε από την εποχή ακόμα που η οργάνωση τον είχε στείλει στην Κύπρο.

Λόγω τής ειδικής σχέσης και φιλίας που μας συνέδεε, καθότι ανατραφήκαμε "Θεοκρατικά" στα αγαθά χέρια τών "αδελφών" ... , με είχε στενό συνεργάτη στην αρχή τών "Θεοκρατικών" του ευθυνών.

Με Σατανική μαεστρία, κατάφερε να εκτοπίσει τον αδ. Μητεράκη, ο οποίος προσωπικά μου εκμυστηρεύτηκε απερχόμενος από το Μπέθελ, ότι "τον έφαγε η κλίκα"!! Τότε βέβαια δεν κατάλαβα τι εννοούσε. Αργότερα όταν διαπίστωσα τον τρόπο με τον οποίο πολιτευόταν με τους συνεργάτες του, τις φοβερές αυθαιρεσίες που διέπραττε, την εγκληματική του συμπεριφορά προς "αδελφούς" που είχαν αφιερώσει μία ολόκληρη ζωή στην αγνή λατρεία τού Θεού, άρχιζα να προβληματίζομαι και να απομακρύνομαι από τον άνομο αυτό άνδρα.

Αρκεί και μόνο να σας αναφέρω το όνομα τού πιστού και αγαπητού "αδελφού" ..... και τού γαμπρού του, τους οποίους δίχως αιτία αφήρεσε τα προνόμοιά τους από την "εκκλησία" τής .... στην οποία με έστειλε να την ενισχύσω. Ο αδελφός αυτός, με πόνο βαθύ μου είχε εκμυστηρευθεί ότι εκείνος ο πόνος και η άδικη συμπεριφορά του αδ. Ρούλη θα τον οδηγούσε τελικά στον τάφο.

Είναι τόσα πολλά που δεν χωράνε σε τόμους βιβλίων τα όσα έχει διαπράξει στο διάστημα τής καριέρας του.

Στη δική μου περίπτωση όμως, καραδοκούσε σαν την αράχνη ή το Σκορπιό και τελικά με τσίμπησε. Δεν μου έδωσε το χαρτί για να κάνω έναν ευπρεπή θεοκρατικό γάμο. Έτσι, μια και ο αδ. Gunther Κuntz μας ενθάρρυνε λέγοντας ότι στη Γερμανία οι αδελφοί παντρεύονται με πολιτικό γάμο, έτσι κι εμείς μη έχοντας άλλη αξιοπρεπή λύση καλέσαμε τον Αντιδήμαρχο και μας πάντρεψε.

Επειδή όμως είχα καλέσει σημαίνοντα φιλικά πρόσωπα, που συμβάλανε με άκρα αντικειμενικότητα ευμένεια και ανθρωπιά σε όλες τις ευνοϊκές νομοθετικές αλλαγές στη χώρα μας, οι άνθρωποι αυτοί απογοητεύτηκαν και ασφαλώς τη στιγμή αυτή γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια την άδικη συμπεριφορά τού αντιπροσώπου τής Φυλλαδικής "Εταιρίας Σκοπιά", Ρούλη Κορφιά.

Οι άνθρωποι αυτοί όμως, έζησαν όλη την αγωνία μας και μας συμπαραστάθηκαν με μεγάλη ευγένεια για να μην ξεφτιλιστούμε στους ανθρώπους που παρευρέθηκαν στον γάμο μας. Όλοι αυτοί και άλλοι δημοσιογράφοι, μου ζητάνε τις κασέτες και τις ηχογραφήσεις τών επιτροπών και τών ψευδομαρτύρων για να τις δημοσιεύσουν στον τύπο. Θα περιμένω όμως τη δική σας δίκαιη επέμβαση. Ως τότε, θα παραμείνω με τη σύζυγό μου έξω από τις συναθροίσεις και έχω θέσει τη ζωή μας στα χέρια τού Θεού.

Σάββατο 15/3/87.

Απόψε παντρεύτηκα την "αδελφή" Στέλλα, και όπως είμαστε με τα νυφικά μαζί με μία νεαρή ενδιαφερόμενη έφυγα από το γάμο για να επιδώσω την επιστολή εφέσεως. Στις 8:50 μμ, μπαίνοντας στην "Αίθουσα Βασιλείας", αντικρίζω τα πρόσωπα αγαπητών αδελφών που είχα κατά το παρελθόν συνεργασθεί και τους οποίους έχει όλους στρέψει εναντίον μου να με εξοντώσουν. Σαν τους σκοτεινούς πράκτορες τής Μαφίας ο ίδιος αποφεύγει να με αντικρίσει γιατί είναι δειλός και κακός, σκοτεινός σαν τον Διάβολο που κατευθύνει όλες τις πράξεις και ενέργειές του.

Με κρατούν μέσα στο κρύο επί μία περίπου ώρα και προσπαθούν να με δικάσουν επί τόπου για να ανακοινώσουν αύριο την αποκοπή μου σε όλες τις "εκκλησίες" τής Αττικής και τής Ελλάδος ίσως.

Η νύφη με τα νυφικά περιμένει απ’ έξω με τη νεαρή ενδιαφερόμενη "αδελφή", η οποία έντρομη από την αγωνία της, ξεσπά σε δάκρυα!! και ξεφωνίζει: "Είναι αυτός Χριστιανισμός ή Μεσαίωνας;"

Τους παρακαλώ, να λάβουν υπ’ όψιν τους την ιερότητα τής στιγμής αλλά εκείνοι επιμένουν. Μέχρι που εισέρχεται τουρτουρίζοντας η μνηστή μου και πριν από μία - δύο ώρες γυναίκα μου και ζητά να με αφήσουν ελεύθερο διότι κρυώνει πολύ στα νυφικά.

Τέλος μου είπαν να παρουσιαστώ αύριο στις 16/3/87 Κυριακή στην Αίθουσα, στις 8:30 το πρωί με όλους τους μάρτυρές μου!!!

Τώρα η ώρα είναι 4 το πρωί!! και σου γράφω αγαπημένε μου πατέρα στην "αλήθεια", και αξέχαστε αδελφέ μου Γιώργο. Θα μπορέσεις εσύ να τους δικάσεις αυτούς τους ανόμους;

Αλίμονο στις 22.000 Ελλήνων "αδελφών". Βρίσκονται δίχως να το ξέρουν κάτω από τα νύχια ενός αρπαχτικού Λύκου!! Του Ρούλη και τών συνεργατών του.

Σε φιλώ με αγάπη

Γιώργος ..."

Στη συνέχεια, υπήρχαν φωτοτυπημένες σελίδες, με κατάθεση τών "Μαρτύρων" που υπήρξαν αυτόπτες στα περιστατικά που με κατηγορούσε η επιτροπή, και που δήλωναν πως δεν υπήρχε λόγος κατηγορίας για οτιδήποτε. Υπήρχε ακόμα και η επιστολή από το Μπέθελ τής Ιταλίας, που διαβεβαίωνε πως δεν υπήρχε σ’ εμένα τίποτα το επιλήψιμο. Όλα αυτά όμως, δεν κατέστησαν ικανά για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Ήταν σαφές, ότι οι άνθρωποι αυτοί με ήθελαν έξω από την οργάνωση.

Στην πραγματικότητα όμως, με ήθελε έξω και ο Θεός! Ήταν η ώρα να αρχίσω να γνωρίζω το αληθινό του θέλημα, την πραγματική του Εκκλησία.

Ας αφήσω όμως το Νίκο να αφηγηθεί τη δική του ιστορία.