Κεφάλαιο 26.

Η "Χάρις" του Θεού

Θα ήταν όμως παράλειψις, να μην αναφερθούμε στην πηγή όλης αυτής της διεργασίας που αναφέραμε, και που θεώνει τον άνθρωπο.  Μας την αναφέρει ο απόστολος Ιωάννης:

"ότι εκ του πληρώματος αυτού, (του Χριστού), ημείς πάντες ελάβομεν και χάριν αντί χάριτος.  Ότι ο νόμος δια Μωυσέως εδόθη, η χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο". -Ιωάννης 1/α΄ 16,17.

Η λέξη "χάρις" χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή για να δηλώσει την πηγή των χαρισμάτων, όλων των δώρων του Θεού.

"εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Θεού". -Εφεσίους 4/δ΄ 7.

Η τροφή, ο αέρας, η κτίση, η ζωή μας η ίδια, όλα είναι δωρεά της χάριτος του Θεού.  Κυρίως όμως, με τη λέξη "χάρις", η Αγία Γραφή εννοεί τη διευθέτηση του Θεού να στείλει στη γη τον Ιησού Χριστό.  Όπως είδαμε και στο προηγούμενο χωρίο του Ιωάννη, αντί χάριτος, οι χριστιανοί λαμβάνουν τη χάρη του πληρώματος του Ιησού Χριστού.

Με αυτή τη χάρη παίρνουν δύναμη, σύμφωνα με το Β΄ Τιμόθεον 2/β΄ 1: "ενδυναμού τη χάριτι…"

Έτσι, η χάρις είναι ενέργεια της δυνάμεως του Θεού, σύμφωνα με τα παρακάτω εδάφια:

"ου εγεννήθην διάκονος, (του ευαγγελίου), κατά την δωρεάν της χάριτος του Θεού, της δοθείσης μοι κατά την ενέργειαν της δυνάμεως αυτού". -Εφεσίους 3/γ΄ 7.

Το ίδιο το Άγιο Πνεύμα του Θεού, ονομάζεται "πνεύμα της χάριτος" στο Εβραίους 10/ι΄ 29, δείχνοντας πως ο ίδιος ο Θεός μετέχεται ως "χάρις".

Γι' αυτό και ο θρόνος του Θεού λέγεται "θρόνος της χάριτος" στο Εβραίους 4/δ΄ 16, όπως η "δόξα" του Θεού, δηλαδή το "φως" Του, λέγεται "δόξα της χάριτος", στο Εφεσίους 1/α΄ 5.

Στα προηγούμενα κεφάλαια, είδαμε πώς οι άγιοι κληρονομούν τη "ζωή", που είναι "το φως των ανθρώπων" (Ιωάννης 1/α΄ 4).  Στην Α΄ Πέτρου 3/γ΄ 7 λοιπόν, οι κληρονόμοι αυτής της ζωής, (οι φωτισμένοι), λέγονται: "συγκληρονόμοι" "χάριτος ζωής".

Επίσης, αυτοί που καλούνται στη βασιλεία του Χριστού, ονομάζονται ως: καλεσμένοι "εν χάριτι Χριστού".  Μετάχοντας στο "πλήρωμα του Χριστού", δηλαδή στην "πλήρη ένωση" με το Θεό, μετέχουμε στη χάρη του Θεού:

"επέγνωτε την χάριν του Θεού εν αληθεία". -Κολοσσαείς 1/α΄ 6.

Με τα εδάφια που αναφέραμε, μπορούμε πλέον να καταλάβουμε, πως αφού η "πρωταρχική" χάρις οδηγεί τον άνθρωπο στο Χριστιανικό βάπτισμα και την ένωση με το Χριστό, τότε η χάρη του Ιησού Χριστού με την οποία ενώνεται, του δίνει τον αγιασμό, τη Θέωση, και όλα εκείνα τα χαρίσματα για τα οποία μιλήσαμε σε αυτή τη μελέτη.

Αυτό φαίνεται και στα ακόλουθα χωρία:

"…συνεζωοποίησεν τω Χριστώ, (χάριτί εστε σεσωσμένοι), και συνήγειρεν και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού, ίνα ενδείξηται εν τοις αιώσιν τοις επερχομένοις το υπερβάλλον πλούτος της χάριτος αυτού εν χριστότητι εφ ημάς εν Χριστώ Ιησού.  Τη γαρ χάριτί εστε σεσωσμένοι δια πίστεως.  Και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον". -Εφεσίους 2/β΄ 5-8.

Εδώ φαίνεται πως η αναγέννηση του βαπτίσματος, είναι έργο της χάριτος, λόγω της ένωσης με το Χριστό.

Η βεβαίωση του Αγίου Πνεύματος πως κάποιος είναι τέκνο Θεού, (Ρωμαίους 8/η΄ 16,17), είναι και αυτό έργο της χάριτος:

"Καλόν γαρ χάριτι βεβαιούσθαι την καρδίαν…" -Εβραίους 13/ιγ΄ 9.

Έργο της χάριτος, είναι και το χάρισμα των γλωσσών στην καρδιά των πιστών:

"Ο λόγος του Χριστού ενοικείτω εν υμίν πλουσίως, εν πάση σοφία, διδάσκοντες και νουθετούντες εαυτούς, ψαλμοίς και ύμνοις, ωδαίς πνευματικαίς εν τη χάριτι άδοντες εν ταις καρδίαις υμών τω Θεώ" -Κολοσσαείς 3/γ΄ 16.

Κάθε χάρισμα του Αγίου Πνεύματος είναι έργο έργο της χάριτος του Θεού:

"έκαστος καθώς έλαβεν χάρισμα, εις εαυτούς αυτό διακονούντες ως καλοί οικονόμοι ποικίλης χάριτος Θεού". -Α΄ Πέτρου 4/δ΄ 10.

Η χάρις του Θεού λοιπόν, είναι οι ενέργειες της αγάπης του Θεού προς τους ανθρώπους, και κυρίως οι αγιαστικές και θεωτικές Του ενέργειες, στις οποίες μετέχει ο άνθρωπος όταν "πληρώνεται από τη Θεότητα".