Δεν φτάνει να δει κάποιος ένα θαύμα για να βεβαιωθεί ότι βρίσκεται στη σωστή πίστη. Δεν είναι μόνο ο Θεός πίσω από τα θαύματα. Υπάρχουν και ΠΝΕΥΜΑΤΑ - ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ!

Κάποιες σύγχρονες εμπειρίες

Είναι ανάγκη, καθώς μιλάμε για θαύματα, να αναφέρουμε μερικούς τρόπους διάκρισης, ώστε να δούμε από πού προέρχονται τα διαφόρων ειδών θαύματα, και πώς να τα διαχωρίζουμε.

Εγώ ο γράφων, ως άνθρωπος που έχει περάσει από διάφορες θρησκείες πριν γίνει Χριστιανός, δεν αρνούμαι ούτε ότι ο Θεός κάνει θαύματα και σε μη Χριστιανούς, (και σ' εμένα έχει κάνει πριν γίνω Χριστιανός), ούτε αρνούμαι τα θαύματα άλλων πνευματικών πηγών. Μάλιστα μερικά από τα πιο εντυπωσιακά που έχω δει, έγιναν από δαίμονες, καθώς αυτοί είναι που συνήθως θέλουν να εντυπωσιάζουν ως "θαυματοποιοί". Τα θαύματα τού Θεού συνήθως είναι απλά, γιατί δεν αποσκοπούν στον εντυπωσιασμό, και δεν γίνονται για να πείσουν τους απίστους.

Δεν θα ασχοληθούμε με τη διάκριση αν το θαύμα γίνεται άμεσα από τον Θεό, ή από άγγελο (αγγελιοφόρο). Δεν έχει αυτό σημασία. Σημασία έχει αν η πηγή του είναι Θεϊκή ή δαιμονική. Δηλαδή αν το θαύμα είναι από πηγή καλή, ή από απατεώνες.

Τόσο τα θαύματα από τον Θεό, όσο και τα θαύματα από τα κτίσματα, χρησιμοποιούν φυσικά μέσα. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να τα διακρίνουμε παρατηρώντας το «μέσο» του θαύματος.

Επίσης, είναι αδύνατον να αντιληφθούμε την αλήθεια από τον ισχυρισμό του ιδίου του Πνεύματος. Και εδώ θα αναφέρω ένα προσωπικό παράδειγμα. Τον καιρό που ως Προτεστάντης δοκίμαζα τις διάφορες «χαρισματικές» Πεντηκοστιανές κινήσεις, γνώριζα τα θαύματα που συνέβαιναν στις συνάξεις της λεγομένης «Ελευθέρας» Πεντηκοστιανής ομάδας στη χώρα μας, η οποία πιστεύει στον Τριαδικό Θεό, και Αυτόν αποδέχονται τα πνεύματα που τους μιλούν ως «Θεό» τους.

Όμως παράλληλα είχα φίλο μου και ένα ηγετικό στέλεχος μιας άλλης ανεξάρτητης Πεντηκοστιανής ομάδας, των λεγομένων: «Αναγεννημένων», που έκαναν πιο εντυπωσιακά θαύματα. Όμως το ενδιαφέρον εδώ, ήταν ότι ο δικός τους "θεός", ήταν Μη Τριαδικός. Έτσι παρουσιαζόταν, και μάλιστα καυτηρίαζε όσους πίστευαν στον Τριαδικό Θεό. Εγώ τότε δεν είχα τη σημερινή Ορθόδοξη γνώση θεολογίας, και απλώς ήθελα να «δοκιμάσω» ποιο από τα δύο πνεύματα ψεύδεται. Και πολύ σύντομα, ήρθε η απόδειξη, ότι τουλάχιστον ο «μη Τριαδικός» θεός, έλεγε ψέματα (αν όχι και οι δύο).

Αυτό αποδείχθηκε από το εξής: Σε ομιλία του ο ποιμένας των αντιτριαδιστών, αναφέρθηκε σε γνωστή μου χαρισματική γυναίκα, η οποία έκανε πλήθος θαυμάτων. Όμως ο ποιμένας αυτός αγνοούσε ότι ο δικός της Θεός ήταν ο Τριαδικός, κάτι που εγώ το γνώριζα, αλλά δεν του το είπα. Τότε του ζήτησα να ρωτήσει τον θεό του, αν τα θαύματα αυτά τα έκανε η γνωστή μου με το Πνεύμα του Θεού, ή με δαίμονες. Και ο δικός του (μη Τριαδικός) θεός, δέχθηκε ότι η γυναίκα αυτή με το Άγιο Πνεύμα έκανε τα θαύματα. Ήταν λοιπόν εμφανές, ότι ο μη Τριαδικός θεός του έλεγε ψέματα ότι ήταν ο Θεός. Κάποιος άλλος τους κορόϊδευε. Και βεβαίως, αυτή τη διαπίστωση αργότερα την επιβεβαίωσα και δογματικά, καθώς μελέτησα περισσότερο τα ζητήματα περί του Τριαδικού Θεού.

Με τέτοιους τρόπους μπορούν εύκολα να αποκαλυφθούν τα ψεύδη τέτοιων δήθεν Χριστιανικών θεών. Και είναι εμφανές ότι κάποια όντα εμφανίζονται συχνά ως «Άγιο Πνεύμα», ως «Πατέρας» και ως «Ιησούς Χριστός», ή ως «άγιοι» ή ως «άγγελοι». Όμως θέλει πολλή προσοχή και εμπειρία για να τους αναγνωρίζουμε όταν είναι απατεώνες. Γι' αυτό πρέπει να καταφεύγουμε πάντα σε πνευματικούς με το χάρισμα της διάκρισης πνευμάτων, το οποίο όμως είναι σπάνιο.

Πνεύματα απάτης στην πρώτη Εκκλησία

Τέτοια απατηλά πνεύματα ήταν γνωστά και στην πρώτη Χριστιανική Εκκλησία, που σκόπευαν να «περάσουν» ως ο Θεός ή ως άγγελοι. Για τέτοια πνεύματα λέει η Αγία Γραφή προς τους Χριστιανούς: «αγαπητοι μη παντι πνευματι πιστευετε αλλα δοκιμαζετε τα πνευματα ει εκ του Θεου εστιν οτι πολλοι ψευδοπροφηται εξεληλυθασιν εις τον κοσμον. Εν τουτω γινωσκετε το πνευμα του Θεου παν πνευμα ο ομολογει Ιησουν Χριστον εν σαρκι εληλυθοτα εκ του Θεου εστίν. Και παν πνευμα ο μη ομολογει τον Ιησουν Χριστον εν σαρκι εληλυθοτα εκ του Θεου ουκ εστιν και τουτο εστιν το του αντιχριστου ο ακηκοατε οτι ερχεται και νυν εν τω κοσμω εστιν ηδη» (Α΄ Ιωάννου 4/δ΄ 1-3). Πράγματι, στις Χριστιανικές Εκκλησίες, δεν μιλούσε πάντοτε το Άγιο Πνεύμα, αλλά και πονηρά πνεύματα, που προσπαθούσαν να τους αποπροσανατολίσουν. Γι’ αυτό λέει ο απόστολος Παύλος: «εαν δε μη η διερμηνευτης σιγατω εν εκκλησια εαυτω δε λαλειτω και τω Θεω. Προφηται δε δυο η τρεις λαλειτωσαν και οι αλλοι διακρινετωσαν» (Α΄ Κορινθίους 14/ιδ΄ 28,29). Υπήρχε λοιπόν και το χάρισμα της διάκρισης, που ο χαρισματούχος πάντοτε πληροφορείτο όταν ένας πνευματικός απατεώνας άρχιζε να μιλάει, και τον αποκάλυπτε. Και αν δεν υπήρχε κάποιος διερμηνευτής στο θαύμα της γλωσσολαλιάς, δεν έπρεπε να μιλάει ο γλωσσολάλος στην Εκκλησία, μήπως ξεγελασθούν από κάποιο πονηρό πνεύμα.

Γι’ αυτό κάποτε ο σύγχρονός μας γέροντας Παϊσιος, όταν μια φορά τον επισκέφθηκε η αγία Ευφημία, το πρώτο που της είπε ήταν: «Λέγε: Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι», και μόλις εκείνη δόξασε τον Θεό, τότε μόνο ο γέροντας την προσκύνησε και την αποδέχθηκε ως αγία. Γιατί οι δαίμονες ποτέ δεν δοξάζουν τον Θεό, ούτε για απάτη. Εκτός και αν στη δοξολογία τους προσθέσουν κάποιο ψευδές στοιχείο, το οποίο όμως μόνο οι γνώστες της πίστης το αντιλαμβάνονται. Προσοχή λοιπόν, ακόμα και στη διατύπωση της δοκιμής!!!

Χρειάζεται προσοχή επίσης, στο να καταλάβει κάποιος, αν αυτός που ομολογεί τον Χριστό, είναι το πνεύμα που μιλάει μέσω κάποιου, ή αν τον ομολογεί ο ίδιος ο άνθρωπος. Γιατί έχει συμβεί να φύγει το πνεύμα για να μην ομολογήσει, και την ομολογία να την κάνει ο άνθρωπος!

Από τα παραπάνω, γίνεται κατανοητός ο λόγος που δημιουργούνται πολλές αιρέσεις αποκαλυπτικές. Δεν δοκιμάζουν τα πνεύματα, αλλά τα εμπιστεύονται άκριτα, ή με λάθος ή με ελλειπή κριτήρια. Έτσι πέφτουν με τα μούτρα σε οποιαδήποτε πνευματική εμπειρία τους συμβαίνει, γιατί ΘΕΛΟΥΝ να νιώσουν ότι αυτό που τους συμβαίνει, είναι κάτι σπουδαίο, και ότι έχουν να παίξουν οι ίδιοι σημαντικό ρόλο, σε κάτι ΜΕΓΑΛΟ, ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ και Θεϊκό. Δηλαδή την πατάνε όχι καθαρά από άγνοια και απειρία, αλλά και από ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, καθώς θέλουν να νιώθουν κατά κάποιον τρόπο: "εκλεκτοί", που έλαβαν μια σπάνια εμπειρία, την οποία δεν έλαβαν οι άλλοι.

Δεν πιστεύουμε εμείς οι Ορθόδοξοι, ότι δήθεν στους Ορθοδόξους θαυματουργεί μόνο ο Θεός, ενώ στους άλλους θαυματουργούν μόνο οι δαίμονες, Αντιθέτως, πιστεύουμε ότι όπως οι δαίμονες προσπαθούν να ξεγελάσουν ανθρώπους κάθε θρησκείας, προσπαθούν να ξεγελάσουν με απατηλές εμφανίσεις και Ορθοδόξους Μάλιστα, προσπαθούν να ξεγελάσουν ΚΥΡΙΩΣ Ορθοδόξους. Γιατί τους άλλους τους έχουν ήδη γελασμένους. Σε μέλη εσφαλμένων θρησκειών, οι δαίμονες συχνά κάνουν θαύματα (και μάλιστα δίνουν εντυπωσιακές θεατρικές παραστάσεις) εντός των αιρέσεών τους, για να τους πείθουν, ότι δήθεν "εκεί είναι ο Θεός", και να τους κρατούν εκεί δεμένους μακριά από την Εκκλησία.

Και ομοίως, όπως ο Θεός κάνει θαύματα για Χριστιανούς, κάνει θαύματα και σε κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως θρησκείας, γιατί είναι Θεός όλων, και ούτε περιορίζεται από οποιοδήποτε περιορισμό στο τι θα κάνει και σε ποιον. Τουλάχιστον αυτό η Αγία Γραφή το λέει σαφώς για τον Θεό Λόγο: «ην το φως το αληθινόν ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιωάννης 1/α΄ 9). Και βοηθάει τον καθένα, τόσο, όσο μπορεί να αντέξει η προαίρεσή του, για να τον οδηγήσει πιο κοντά στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του.

Σε οποιοδήποτε λοιπόν «παράξενο» περιστατικό βιώσουμε, ανεξαρτήτως θρησκείας στην οποία συνέβη, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, και ΠΟΤΕ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΟΙ.

Ν. Μ.