Τού Θεόδωρου Ρηγινιώτη

Στη Μπαγκαβάντ Γκιτά, τη βίβλο που, κατά τον ινδουισμό, περιέχει την αποκάλυψη του Κρίσνα (ενσάρκωση του «θεού» Βίσνου, δηλ. Άβαταρ) προς το μαθητή του, τον Αρτζούνα, από το κεφ. 6 αρχίζει η διδασκαλία της γιόγκα, που έχει σκοπό «τη γνώση του Κρίσνα» και την ένωση του «σοφού» (γιόγκι) με αυτόν. Στο κεφ. 8, στίχ. 13, ο Κρίσνα λέει: «Έτσι, έχοντας πραγματοποιήσει την εξάσκηση του γιόγκα και απαγγέλλοντας την ιερή συλλαβή ομ, που είναι ο υπέρτατος συνδυασμός γραμμάτων, εκείνος που, τη στιγμή του θανάτου, σκέπτεται Εμένα, το Θεό, το Υπέρτατο Πρόσωπο, θα φθάσει σίγουρα στους πνευματικούς πλανήτες».

Ο σχολιαστής της Μπ. Γκιτά, Σουάμι (=άγιος) Πραμπουπάντα, γράφει γι’ αυτό το στίχο, ανάμεσα σε άλλα: «Το ομ δεν είναι παρά η απρόσωπη απεικόνιση του Κυρίου [Κρίσνα] και περιέχεται στο μάχα-μάντρα Χάρε Κρίσνα» (1). Συνεπώς, ο σύγχρονος νεαρός ή η νεαρή που διαλογίζεται, για «αρμονία, ευεξία» κτλ. ψάλλοντας το «ομ», ενώ είναι ορθόδοξος χριστιανός/χριστιανή, κάνει κάτι που οι πρόγονοί του/της πιθανόν προτίμησαν βασανιστήρια και θάνατο (και αγίασαν) παρά να το κάνουν: απευθύνει μια προσευχή σε ειδωλολατρικό «θεό».

Ο Κρίσνα δεν είναι ο Χριστός. Οι χριστιανοί την ώρα του θανάτου μας θέλουμε να έχουμε στο νου μας το Χριστό και να πάμε στο δικό Του βασίλειο, όχι στον Κρίσνα, ούτε στους «πνευματικούς πλανήτες» του, που δεν είναι η βασιλεία του Τριαδικού Θεού (το λέω με μετριοπάθεια, για να μη φανώ «φανατικός») και καλύτερα να μας λείπει το βύσσινο. Η ώρα του θανάτου είναι εξαιρετικά σημαντική: Ο εχθρός υποβάλλει πειρασμούς στον άνθρωπο, για να τον παρασύρει, αλλά εκείνος πρέπει να είναι τότε προσηλωμένος σε προσευχή προς το Θεό. Όταν λοιπόν η Μπ. Γκιτά διδάσκει προσήλωση στον Κρίσνα κατά την ώρα του θανάτου, ο χριστιανός το λιγότερο θα πρέπει να προβληματίζεται.

Περισσότερα βλ. στο άρθρο μας «Μπαγκαβάντ Γκιτά και χριστιανισμός», http://www.oodegr.com/oode/anatolikes/indouismos/bagavand_gita_1.htm.

(1): Οι παραπομπές στη Μπ. Γκιτά είναι από την έκδοση: Η Αυτού Θεία Χάρη Α. Τσ. Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα, Η Μπαγκαβάντ Γκιτά όπως είναι, Bhaktivedanta Book Trust 1980, σελ. 224.

Ο Α. Τσ. Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα, γεν. 1896, είναι ιεραπόστολος του ινδουισμού στη δύση και ανήκει στη μπάκτι λατρεία βαϊσνάβα (λατρεία του Βίσνου, που ενσάρκωσή του θεωρείται ο Κρίσνα). Είναι επίσης ιδρυτής και πνευματικός διδάσκαλος της Διεθνούς Ένωσης για τη Συνειδητοποίηση του Κρίσνα.