Ο Albert Camus, άλλος ένας Γάλλος αθεϊστής και υπαρξιστής, επίσης ταιριάζει στο μοτίβο. Ο πατέρας του, ο Lucien, έχασε τη ζωή του στην Μάχη της Μάρνης όταν ο Albert ήταν ενός έτους.¹ Ο Camus αποκαλύπτει την σημασία αυτής της απώλειας μέσα στην αυτοβιογραφική του νουβέλα, “The First Man” (Ο Πρώτος Άνθρωπος), 1995, που δημοσιεύθηκε 35 χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα². Ο πατέρας του ήταν μια κεντρική έγνοια αυτού του έργου.

Το Πρώτο Μέρος, «Η Αναζήτηση για τον Πατέρα» διηγείται την επίσκεψη του πρωταγωνιστή (ονόματι Ζακ, που αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Camus) στον τάφο του πατέρα του στην Γαλλία που δεν είχε επισκεφθεί ποτέ άλλοτε. Το πέμπτο κεφάλαιο είναι αποκλειστικά για τον πατέρα του. Ένα τμήμα κειμένου στο οποίο ο Camus περιγράφει ένα σημαντικό δάσκαλο και πατρική φιγούρα είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό: «Αυτός ο άνθρωπος (ο δάσκαλος) δεν είχε γνωρίσει ποτέ τον πατέρα του (Ζακ), όμως συχνά μιλούσε στον Ζακ για αυτόν, με ένα μάλλον μυθολογικό τρόπο, και εν πάση περιπτώσει, σε κάποια κρίσιμη στιγμή, ήξερε πώς να προσλάβει τον ρόλο του πατέρα. Γι’ αυτό και ο Ζακ δεν τον ξέχασε ποτέ.³» Εν ολίγοις, μια μελαγχολική αναζήτηση για τον πατέρα του διατρέχει αυτό το τελευταίο και έντονα αυτοβιογραφικό του έργο – μια θλίψη που την έσπαγε η δέσμευση του Ζακ στην ζωή, στην αγάπη, και σε ένα είδος αλληλεγγύης με όλους τους ανθρώπους.
 

Σημειώσεις

---