Τι εννοεί ένας Διαφωτιστής ή ένας Άθεος όταν λέει τη λέξη:

Κήρυγμα:

Σύντομος ορισμός: Αυτό το οποίο πιστεύει ότι ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, και ότι κακώς του το λέει κάποιος, γιατί δεν έχει να ωφεληθεί τίποτα απ' αυτό, μια και ο ίδιος είναι τόσο φωτισμένος.

Εννοεί: Ότι δεν είναι διατεθειμένος να επανεξετάσει τις ιδέες του, ούτε να δώσει σημασία στο τι έχει να του πει κάποιος άλλος.

Υπονοεί: Ότι έχει φθάσει σε τέτοιο υψηλό βαθμό γνώσεων και σοφίας, που τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το επίπεδό του, και κάθε τι άλλο διαφορετικό, είναι υποδεέστερο και χωρίς σημασία.

Αποκρύπτει:

1. Την ημιμάθειά του, που τον κάνει να θεωρεί ότι γνωρίζει τα πάντα, μια και όποιος έχει πράγματι γνώση, αντιλαμβάνεται την ισχνή κατάσταση των γνωστικών του ικανοτήτων.

2. Την ανασφάλειά του, που τον κάνει να μη θέλει να θέσει σε δοκιμασία τις ιδέες του.

3. Την αμετανοησία του, όταν θεωρεί ότι είναι ανεπίδεκτος κάθε διόρθωσης από το "κήρυγμα" κάποιου άλλου.

Φανερώνει:

1. Το πόσο δούλος είναι στα πάθη του.

2. Την προκατάληψή του, για κάτι που δεν γνωρίζει όσο θα μπορούσε να το γνωρίσει.

3. Την ισχυρογνωμοσύνη του.

Σκοπός χρήσεως της λέξης από έναν Διαφωτιστή: Να υποτιμήσει εκείνον τον συνομιλητή του με τις ιδέες του οποίου διαφωνεί, και τις οποίες θεωρεί "παρακατιανές" συγκριτικά με τη δική του ιδεοληψία. Γι' αυτόν το κήρυγμα αποτελεί κάτι "ξεπερασμένο", και είναι μια απαγορευμένη μέθοδος μετάδοσης ιδεών. Γιατί ιδέες που διαφωνούν με τις δικές του, θεωρεί αδιανόητο να έχουν την ελευθερία να διαδίδονται. Γι' αυτό και η πιο συνηθισμένη φράση τους, που περιέχει τη λέξη αυτή, είναι: "Τι ήρθες εδώ; Για να μας κάνεις Κήρυγμα;"

Πραγματική σημασία της λέξης: Στην πραγματικότητα η λέξη "κήρυγμα", σημαίνει την παρηγοριά και τη διδασκαλία των ταπεινών ανθρώπων, από την ανώτερη σοφία του Δημιουργού του κόσμου. Είναι βάλσαμο στις πληγές μας και ελιξίριο αθανασίας και θέωσης για όποιον διδάσκεται απ' αυτό. Είναι "φως για τους εν σκότει", και καθαρμός καρδιάς για τους δικαίους που αναγνωρίζουν τις ανάγκες τους. Είναι οδοδείκτης για το Δρόμο εκείνο, μέσω του οποίου επιτυγχάνει ο άνθρωπος την ανύψωσή του ως τον Δημιουργό, επιτυγχάνοντας το σκοπό της ίδιας του της ύπαρξης και ζωής.

Γ. Κ.

ΟΟΔΕ