Είναι γνωστό από την αρχαιότητα το επιχείρημα τών πιστών για την ύπαρξη τού Θεού: "Πώς θα μπορούσαν να γίνουν όλα αυτά στο σύμπαν χωρίς κάποιον νοήμονα Δημιουργό;". Και πράγματι, είναι ηλίου φαεινότερο, το ότι από το μηδέν δεν θα μπορούσε να προέλθει τίποτα απολύτως, πολύ δε περισσότερο ένα τέτοιο περίπλοκο σύμπαν, με ζωή και με νοημοσύνη! Παρ' όλα αυτά, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που εθελοτυφλούν, κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα, μόνο και μόνο για να μην παραδεχθούν ότι κάνουν λάθος, όταν θεωρούν ανύπαρκτο τον Δημιουργό.

1. Μυωπικά αθεϊστικά επιχειρήματα για την προέλευση τού κόσμου

Κανείς ποτέ δεν είδε να δημιουργείται κάτι από το τίποτα. Ακόμα και ο Κβαντικός Αφρός, όπου εμφανίζονται υποατομικά σωματίδια από το "πουθενά" για να καταλήξουν στο "πουθενά", δεν παραβιάζει την αρχή διατήρησης τής ενέργειας, καθώς όσα ακριβώς εμφανίζονται, άλλα τόσα εξαφανίζονται, για να διατηρηθεί η διαφορά τους στο μηδέν. Πολύ δε περισσότερο, κανείς λογικός άνθρωπος δεν διανοείται ότι θα μπορούσε να εμφανισθεί από το τίποτα, μια κτίση με τα χαρακτηριστικά αυτού τού τεράστιου και περίπλοκου σύμπαντος.

Κι όμως! Ακολουθώντας τη μόδα τής εποχής μας, πολύς κόσμος κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα, παραδεχόμενος ότι τα πάντα έγιναν έτσι, ξεκάρφωτα, χωρίς αιτία, χωρίς Δημιουργό! Τι κι αν κανείς τους δεν μπορεί να μάς υποδείξει ούτε ένα παράδειγμα "αυτοδημιουργίας" κάποιου αντικειμένου; Τι κι αν οι νόμοι τής Εντροπίας παραβιάζονται κατάφωρα από τέτοιες αντιεπιστημονικές παραδοχές δημιουργίας από το τίποτα χωρίς Κατασκευαστή; Ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν τη μόδα τής εποχής, σημαντικότερη από τη λογική. Μάλιστα τολμούν το αδιανόητο αυτοί οι άνθρωποι, να αποκαλούν τους εαυτούς τους... "ορθολογιστές"!

Στον ιστότοπό μας, έχουμε κατά καιρούς δημοσιεύσει σχετικά άρθρα για τον παραλογισμό μιας τέτοιας αθεϊστικής θεώρησης, όπως τα παρακάτω:

• Το σύμπαν, οι πιθανότητες και ο Γκέντελ

• Η τύχη, οι νόμοι της φύσης και ο Δημιουργός

• Η αρχή της ζωής στη γη

• Έγινε στην τύχη η δημιουργία του έμβιου κόσμου;

• Η απιθανότητα τής ύπαρξης χωρίς Δημιουργό

• Θεωρία των Χορδών και πίστη στον Θεό

• Εντροπία τού Σύμπαντος και Ανθρωπική Αρχή

Στα παραπάνω έχουμε εξετάσει αθεϊστικές θεωρίες σαν αυτή που λέει ότι "είναι πιθανότερη η ύπαρξη τού κόσμου από τη μη ύπαρξη, μια και η μη ύπαρξη είναι μόνο μία κατάσταση τής πραγματικότητας, σε αντίθεση με τις άπειρες δυνατές καταστάσεις τής ύπαρξης"! Και ρωτήσαμε (χωρίς απάντηση βεβαίως), "ποια είναι η πηγή τών ΝΟΜΩΝ τών πιθανοτήτων, που θα όριζαν μια τέτοια πιθανότητα ή απιθανότητα;"

Έχουμε κάνει την ίδια ακριβώς ερώτηση και στο επιχείρημα εκείνο που λέει ότι "το σύμπαν ήταν μια κβαντική διακύμανση τεραστίων διαστάσεων". Και κανείς δεν βρέθηκε να μάς εξηγήσει, "πού βρέθηκαν οι νόμοι τής κβαντικής διακύμανσης χωρίς Δημιουργό;".

Το ίδιο ακριβώς ερώτημα είναι η απάντησή μας, στο επιχείρημα τών Αθεϊστών εκείνων, που λένε ότι "Βάσει τών συγχρόνων θεωριών, μπορούν να υπάρξουν 10⁵⁶ διαφορετικά είδη συμπάντων, και το καθένα απ' αυτά τα είδη, θα μπορούσε να περιέχει "ν" αριθμό συμπάντων, ούτως ώστε, κάποιο απ' αυτά τα είδη, θα μπορούσε να είναι ακριβώς σαν το δικό μας, ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει ζωή". Καλή προσπάθεια! Μόνο που και πάλι δεν μάς δίνεται απάντηση: "Ποιος Νομοθέτης έχει καθορίσει τις πιθανότητες και τα μαθηματικά ενός τέτοιου υπολογισμού;" Και ακόμα: "Πώς ξέρουμε ότι αυτή η θεωρία ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, χωρίς πειραματική επιβεβαίωση;" και ακόμα: "Πώς στηρίζει ένας Αθεϊστής δογματικά την βεβαιότητά του ότι όλα έγιναν έτσι τυχαία και πιθανοκρατικά ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ, και μάλιστα δεδομένου ότι κάθε ένα από αυτά τα υποτιθέμενα "σύμπαντα" αποτελεί ξεχωριστό χωροχρόνο, άρα είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ βάσει τού δικού μας χρονικού ορίζοντα, ενώ ο ίδιος θεωρεί τον Θεό ως κάτι αναπόδεικτο;" Και ακόμα, (για όσους απ' αυτούς επικαλούνται το "Ξυράφι τού Όκαμ": "Πώς θεωρεί ένας Αθεϊστής τον έναν Θεό ως "άχρηστη πολυπλοκότητα" στη δημιουργία τού σύμπαντος, τη στιγμή που είναι πρόθυμος να παραδεχθεί "ν" σύμπαντα, όπου το "ν" τείνει στο άπειρο;"

Η μοναδική Αθεϊστική απάντηση που έχουμε ακούσει στα παραπάνω ερωτήματα, είναι η μυωπική δήλωση: "Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει διαμορφωθεί να σχηματίζει μοτίβα, και έτσι αποζητάει ένα "σχέδιο", μια "λογική" και στην ύπαρξη τού σύμπαντος, έστω και αν το σύμπαν απλώς υπάρχει χωρίς κανένα λόγο και κανένα σχέδιο"!

Μία δήλωση τόσο σκοταδιστική, που παραπέμπει σε εποχές τού Δυτικού Μεσαίωνα. Εκεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος πρέπει να "φιμωθεί", και η λογική του που λέει ότι "ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΗΝ ΚΤΙΣΗ", πρέπει να θεωρηθεί ως "σφάλμα", έτσι, ξεκάρφωτα, χωρίς καμία απόδειξη, χωρίς κανένα περιθώριο, να υπάρχει εν τέλει ένα σχέδιο, μια λογική, ένας σκοπός.

Μια δήλωση τόσο σκοταδιστική, που αν η επιστήμη την εφάρμοζε ΣΕ ΚΑΘΕ τομέα της, δεν θα είχε προοδεύσει ποτέ, λαμβάνοντας ως δεδομένο την ανυπαρξία "αιτίας" και "λογικής" πίσω από το κάθε ερώτημα. Ένα πραγματικό ξεμπρόστιασμα αντιεπιστημονικότητας, αυτών που θέλουν να παριστάνουν τους "υπέρμαχους τής επιστήμης" και τους "λογικούς"!

2. Ένας αποτυχημένος Δημιουργός;

Όμως ας δούμε και ένα ακόμα Αθεϊστικό επιχείρημα που εγώ ο γράφων τουλάχιστον, συνάντησα πρόσφατα.

Σε συζήτηση αθεϊστών επιστημόνων, (εξαιρετικών επιστημόνων, αλλά πολύ κακών φιλοσόφων και θρησκειολόγων), ακούσθηκε η εξής επιχειρηματολογία:

Καθώς προσπαθούσαν να ανταπεξέλθουν στο εύλογο ερώτημα: "Πώς είναι δυνατόν, το σύμπαν να έχει τόσο "στενά και απίθανα περιθώρια" νόμων, που να μπορούν να συντηρήσουν τη ζωή και να είναι τυχαίο;" ως απάντηση δήλωσαν βεβαίως το γνωστό αντιεπιστημονικό: "Το σύμπαν δεν έχει κανέναν λόγο ή σκοπό ύπαρξης", για το οποίο μιλήσαμε πιο πάνω, αλλά αναδιπλώθηκαν κιόλας! Όχι μόνο δεν απάντησαν, υπεκφεύγοντας με μια σκοταδιστική δήλωση σαν αυτή, αλλά επιχείρησαν και να... κατηγορήσουν τον (υποτιθέμενο γι' αυτούς) Θεό, ως... "αποτυχημένο Δημιουργό"! Είπαν λοιπόν εν ολίγοις τα εξής:

"Αν παρατηρήσουμε το σύμπαν, θα διαπιστώσουμε ότι η ζωή, (ιδιαίτερα η ευφυής ζωή) είναι σπανιότατη! (αν δεν είμαστε η μοναδική). Σε ένα σύμπαν με εκατοντάδες δισεκατομμύρια γαλαξίες, ο καθένας τών οποίων έχει εκατοντάδες δισεκατομμύρια άστρα, το καθένα τών οποίων έχει πολλούς πλανήτες, σε πόσους έχουμε διαπιστώσει να υπάρχει ζωή;

Είναι γνωστό ότι σε κάθε γαλαξία, μόνο μία περιορισμένη περιοχή αποτελεί την κατοικήσιμη ζώνη, καθώς πολύ κοντά η ακτινοβολία είναι απαγορευτική. Ομοίως και σε κάθε άστρο, λίγα μόνο άστρα μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή, και από αυτά, μόνο σε πλανήτες τής λεγόμενης "κατοικήσιμης ζώνης" τού άστρου, ώστε να μην είναι ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά από το άστρο.

Αν ο Θεός ήταν ένας επιτυχημένος δημιουργός, ένα τόσο τεράστιο σύμπαν, θα ήταν γεμάτο από ζωή! Αλλά ως τώρα δεν έχουμε ανιχνεύσει απολύτως τίποτα σε όλο το σύμπαν.

Και ακόμα και εδώ στη γη, η ζωή μόνο σε μια μικρή λωρίδα τού πλανήτη μπορεί να υπάρξει, στην επιφάνεια τού στερεού φλοιού τής γης.

Άρα, μη μάς λένε οι πιστοί, ότι δήθεν το θαύμα τής ζωής δείχνει έναν Δημιουργό. Επειδή δείχνει ότι αν υπήρχε Δημιουργός, θα ήταν εντελώς αποτυχημένος, μην έχοντας καταφέρει να αποικίσει παρά μόνο ένα μικρό τμήμα τής δημιουργίας του".

Ας δούμε λοιπόν αυτό τους το επιχείρημα στο φως τής λογικής, για να διαπιστώσουμε πόσο πάσχει και αυτό, όπως κάθε άλλο αθεϊστικό επιχείρημα:

1. Δεν δόθηκε απάντηση στο ερώτημά μας

Η σπανιότητα τής ζωής, ΔΕΝ αποτελεί απάντηση στο ερώτημα που έχουμε θέσει εμείς οι πιστοί: "για ποιο λόγο οι φυσικοί νόμοι τού σύμπαντος είναι τόσο ακριβώς ρυθμισμένοι, ώστε να μπορεί να δημιουργηθεί σε αυτό ζωή;". Όσο σπάνια και αν είναι. Η απιθανότητα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, από την περιορισμένη έκταση τής ζωής.

2. Δεν ξέρουμε πόσο σπάνια είναι η ζωή

Το να ισχυρισθεί κάποιος ότι η ζωή είναι τόσο σπάνια στο σύμπαν, όταν δεν έχουμε ακόμα εξερευνήσει σωστά ούτε καν τη Σελήνη για τη φιλοξενία μικροοργανισμών, αποτελεί επιστημονική αυθαιρεσία. Δεν στηρίζεται σε κανένα απολύτως επιστημονικό δεδομένο.

3. Ειδικότερα για τους νοήμονες οργανισμούς

Ακόμα και αν περιορίσουμε το επιχείρημα μόνο σε νοήμονες οργανισμούς, (για τους οποίους κυρίως μίλησαν), και πάλι, το ότι γνωρίζουμε ΜΟΝΟ τον άνθρωπο ως νοήμων οργανισμό, σημαίνει ότι δεν μπορούμε καν να γνωρίζουμε τι διαφορετικά είδη νοήμονων οργανισμών υπάρχουν στο σύμπαν. Ειδικά μάλιστα σε ένα σύμπαν που βάσει τών πληρέστερων φυσικών θεωριών περιέχει 11 διαστάσεις, πώς προεξοφλούν ότι η νοήμων ζωή περιορίζεται σε μορφές που έχουμε εξετάσει στο εργαστήριο, παρόμοιες με εμάς; Επειδή εμείς οι Χριστιανοι πιστοί, παραδεχόμαστε και την ύπαρξη νοημόνων όντων πολύ διαφορετικών από εμάς, τα οποία ονομάζουμε συλλογικά: "αγγέλους". Πώς ξέρουν ότι δεν υπάρχουν πολύ διαφορετικές μορφές πυκνά στο σύμπαν;

4. Γιατί περιορίζουν το σκοπό τής δημιουργίας στους νοήμονες;

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι μόνο οι άνθρωποι υπάρχουν, (αφού επιστημονικά μιλώντας, δεν έχουμε εξετάσει ποτέ, έναν άγγελο σε εργαστηριακές συνθήκες), και πάλι, με ποια λογική βάση, περιορίζουμε τον σκοπό τής δημιουργίας σε νοήμονα όντα; Πώς ξέρουν ότι δεν υπάρχουν μικροοργανισμοί ΣΕ ΚΑΘΕ πλανήτη, ακόμα και σε αστεροειδείς διάχυτους στο σύμπαν;

Και γιατί θα έπρεπε να θεωρείται "επιτυχημένη δημιουργία" μόνο ένας νοήμων οργανισμός; Ένα ολόκληρο σύμπαν, το οποίο θαυμάζουμε στα τηλεσκόπιά μας, δεν είναι από μόνο του, (ακόμα και χωρίς καν ζωή), ένα καταπληκτικό δημιούργημα;

Δεν είναι αυτό το ίδιο σύμπαν, που οι Αθεϊστές αυτοί επιστήμονες (που τα έλεγαν αυτά), παρατηρούν και θαυμάζουν με τόσο ζήλο και ενδιαφέρον; Πώς ξαφνικά αυτό το αντικείμενο τού θαυμασμού τους, και τού ενδιαφέροντός τους, υποβιβάζεται σε... "αποτυχία", μόνο και μόνο για να ξεφύγουν από ένα συντριπτικό επιχείρημα, που καταρρίπτει τις αστήρικτες απόψεις τους;

5. Γιατί περιορίζουν το ΧΡΟΝΟ τής δημιουργίας στο παρόν;

Εφ' όσον χάριν συζήτησης, κάνουν την παραδοχή να κρίνουν έναν υποτιθέμενο γι' αυτούς Δημιουργό, ως επιτυχημένο ή ως αποτυχημένο, γιατί δεν τον συγκρίνουν με ΟΛΑ Του τα χαρακτηριστικά με τα οποία τον αποδεχόμαστε εμείς οι πιστοί;

Γιατί κάνουν την αυθαίρετη παραδοχή ότι "αυτό είναι το σύμπαν, άρα κρίνουμε", και δεν σκέφτονται ότι "αυτό είναι το σύμπαν ΩΣ ΤΩΡΑ, και είναι ακόμα ημιτελές, και επίκειται αναβάθμισή του"; Επειδή εμείς οι πιστοί, αυτό ακριβώς πιστεύουμε, ότι το σύμπαν βρίσκεται σε μια εξελικτική πορεία, από τους τωρινούς φυσικούς νόμους τής φθοράς, προς τους νόμους τής αφθαρσίας, σε μια διαρκή εξελικτική πορεία του, όλο και τελειότερο.

Γιατί δεν λαμβάνουν υπ' όψιν, την ΤΕΛΙΚΗ κατάσταση τού σύμπαντος, στα επερχόμενα δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά κρίνουν από την προσωρινή αυτή κατάσταση; Πώς κρίνουν μία κατασκευή ΗΜΙΤΕΛΗ, όταν για να κρίνει κάποιος κάποια κατασκευή, αυτή πρέπει να είναι ολοκληρωμένη;

6. Και ποιος τούς είπε ότι η νοήμων ζωή είναι το ζητούμενο;

Αφού χάριν συζήτησης μιλάνε για Δημιουργό, γιατί δεν λαμβάνουν υπ' όψιν, ότι ο σκοπός τού Θεού ΔΕΝ είναι η νοήμων ζωή σε ένα φθαρτό σύμπαν, αλλά σε μία ανώτερη μορφή ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ, σε μία άφθαρτη κατάσταση;

Αν λοιπόν ο σκοπός τού Θεού είναι η θέωση τών νοημόνων πλασμάτων Του, και μάλιστα η εξελικτική τους πορεία προς την αιωνιότητα, τότε η κατηγορία τής σπάνιας νοημοσύνης, είναι αυθαίρετη, ως κριτήριο επιτυχίας τού Θεού.

7. Και έναν μόνο να είχε φτιάξει ο Θεός νοήμονα...

Και ας τελειώσουμε με αυτό:

Και έναν μόνο νοήμονα οργανισμό να είχε φτιάξει ο Θεός, και πάλι επιτυχία θα ήταν.

Σκεφθείτε αν αύριο κάποιος επιστήμονας μάς έλεγε ότι κατάφερε να φτιάξει, όχι απλώς ζωή, όχι απλώς ένα σύμπαν ολόκληρο, αλλά ένα πλάσμα νοήμον, από το μηδέν! Τι θα έγραφαν άραγε οι εφημερίδες; Ότι αυτός ο επιστήμονας "απέτυχε", επειδή το σύμπαν δεν είναι γεμάτο από τέτοιου είδους νοήμονες οργανισμούς; Ή μήπως θα βούιζαν όλα τα ΜΜΕ για τη μεγάλη ΕΠΙΤΥΧΙΑ αυτού τού επιστήμονα;

Η απάντηση είναι προφανής, όπως και η αυθαιρεσία τού παραπάνω αθεϊστικού επιχειρήματος!

Ας αφήσουν λοιπόν οι Αθεϊστές τις σοφιστείες και τις αυθαίρετες παραδοχές, και τα σκοταδιστικά επιχειρήματα τού τύπου: "χωρίς κανέναν λόγο υπάρχουν όλα", και ας αναζητήσουν τον Λόγο τής ύπαρξης όλων αυτών τών ΑΠΙΘΑΝΩΝ καταστάσεων που βλέπουμε στον τεράστιο υπέροχο κόσμο μας.

Όπως οφείλει να κάνει όχι μόνο κάθε επιστήμονας, αλλά και κάθε λογικός άνθρωπος!

Ν. Μ.