|
|
Βιβλιοκριτική του Θανου Σαμαρτζή στο βιβλίο του Ρίτσαρντ Ντώκινς * Βιβλιοπαρουσίαση: Η Αυταπάτη του Dawkins * Ρίτσαρντ Ντώκινς: Ένας Αγιατολάχ του Αθεϊστικού ολοκληρωτισμού * Η Θεολογία τής απλότητος
|
Το παγκόσμιο σύμβολο του αθεϊσμού θλίβεται με την υποχώρηση του Χριστιανισμού στη Δύση Γράφει ο Καλλιντέρης Νικόδημος
Αναδημοσίευση από: https://www.romfea.gr |
|
Σε μια πολύ πρόσφατη συνέντευξή του στον λονδρέζικο ραδιοφωνικό σταθμό LBC[1] o Καθηγητής Εξελικτικής Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Richard Dawkins, παγκοσμίως γνωστός για τις σκληρές αθεϊστικές αντιλήψεις του, δήλωσε ότι είναι θλιμμένος βαθύτατα για τη απωλεσθείσα επιρροή του Χριστιανισμού, φτάνοντας στο σημείο να παραδέχεται ότι «πολιτιστικά» ο ίδιος είναι Χριστιανός (“cultural Christian”). Και να συμπληρώνει ότι «νιώθω σαν στο σπίτι μου με το χριστιανικό ήθος. Αν είχα να επιλέξω μεταξύ Χριστιανισμού και Ισλάμ, θα επέλεγα κάθε φορά τον Χριστιανισμό».[2] Ο 83χρονος Καθηγητής έχει επηρεάσει όσο λίγοι την πολιτικοφιλοσοφική σκέψη και επιστήμη στον δυτικό κόσμο και η φήμη του είναι συνδεδεμένη με την ανοιχτή αντίθεσή του στη θρησκευτική πίστη γενικώς αλλά και με τη στοχευμένη αποστροφή του προς τον Χριστιανισμό ειδικότερα. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της επιρροής του και στον τόπο μας, αρκεί να μελετήσει επιστημονικά κείμενα Ελλήνων Καθηγητών Φιλοσοφίας, Νομικής, Θεολογίας και άλλων κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών, στα οποία παρατίθενται αμέτρητες παραπομπές στο έργο του Dawkins. Σήμερα, ενώ στην πατρίδα του τη Βρετανία ο Χριστιανισμός έχει εμφατικά υποχωρήσει και παρακμάσει τις τελευταίες δεκαετίες, ο ίδιος ανησυχεί πλέον για την ραγδαία επέλαση και επιρροή του Μωαμεθανισμού εκεί. Ανακάλυψε κάπως ετεροχρονισμένα, δηλαδή, ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις τις οποίες λυσσαλέα πολέμησε για να καταστρέψει όσο λίγοι διανοητές, ήταν στην πραγματικότητα το θεμέλιο επάνω στο οποίο δομήθηκε ο δυτικός πολιτισμός! Και όταν το θεμέλιο καταστρέφεται τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά… «Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα»… Ο Dawkins ήδη από τη δεκαετία του 1980 με τον ορθολογιστικό τρόπο σκέψης του έγινε ευρύτερα γνωστός ως πολέμιος του Χριστιανισμού ενώ μετά τη δημοσίευση του βιβλίο του “The God Delusion” το 2006 («Η περί Θεού αυταπάτη»), ο Καθηγητής κατέστη ο «πρωθιερέας» και μια από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες του κινήματος των «Νεοαθεϊστών»[3]. Αυτοί θεωρούν τους εαυτούς τους ως πρωτοπόρους του ορθολογισμού και της επιστήμης και επιδιώκουν να εξαλείψουν κάθε υπόλειμμα «θρησκευτικής ανοησίας και αυταπάτης», προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της δημιουργίας μιας πραγματικά «φιλελεύθερης» και κοσμικής κοινωνίας! Το κίνημα των «Νεοαθεϊστών» διαμόρφωσε όλο το κοσμοθεωρητικό υπόβαθρο που αποτέλεσε το ιδεολογικοπολιτικό όχημα επάνω στο οποίο κινήθηκαν πολλές ακτιβιστικές οργανώσεις και πολιτικά κινήματα όπως οι «υπερ-φεμινίστριες», οι ενώσεις προώθησης και επιβολής στον δημόσιο βίο των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, το «αντιρατσιστικό» κίνημα, κ.λπ. Με στρατηγική και προσεκτική μεθοδολογία οι «Νεοαθεϊστές» με προεξάρχοντα τον Dawkins παρουσίαζαν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και ιδίως τον Χριστιανισμό ως τους κύριους αντιπάλους της επιστημονικής αλήθειας. Και εν πολλοίς κατόρθωσαν με την αγαστή αρωγή Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, των διεθνούς εμβέλειας Μ.Μ.Ε., των πιο έγκριτων εκδοτικών οίκων, μιας πανσπερμίας πολιτικών οργανώσεων και κινημάτων και με πληθώρα πανίσχυρων οικονομικών χορηγών να εκδιώξουν/εκκαθαρίσουν τον Χριστιανισμό από τον δημόσιο χώρο στις δυτικές χώρες και να επιβάλουν την αντικατάστασή του από τον ορθό λόγο. Αλλά αντί να αντικατασταθεί ο Χριστιανισμός από τη λογική, αντικαταστάθηκε από την εμμονική και ιδεοληπτική άρνηση της πραγματικότητας, την οποία σήμερα αναγκάζεται να παραδεχτεί δημοσίως ο Dawkins. To πιο ηχηρό ράπισμα κατά αυτής της νεοαθεϊστικής αυταπάτης ήρθε από την μεταναστευτική κρίση στον ευρωπαϊκό χώρο. Την ώρα που εκατομμύρια μουσουλμάνοι ως επί το πλείστον μετανάστες από την Αφρική και την Ασία κατέκλυζαν ανεξέλεγκτα τα δυτικά κράτη, κατέστη ταχύτατα σαφές ότι η απουσία μιας συνεκτικής θρησκευτικής ταυτότητας άφηνε ανοχύρωτους τους γηγενείς πληθυσμούς στην εξελισσόμενη πολιτισμική και θρησκευτική επίθεση. Κι ενώ οι ευρωπαϊκές ελίτ γαλουχημένες με τις αθεϊστικές, κοσμικές και ουδετερόθρησκες ιδέες του Dawkins δεν μπορούσαν να αρθρώσουν συγκροτημένο λόγο για να σταματήσουν την αθρόα εισροή του Ισλάμ στην Ευρώπη, οι μετανάστες άρχισαν να απολαμβάνουν την οικονομική ευημερία των δυτικών κοινωνιών αλλά ούτε κατ’ ελάχιστο δεν έδειξαν την πρόθεση να αφομοιωθούν από το χριστιανικό δυτικό πρότυπο που είχε πλέον καταστεί αδύναμο και παρηκμασμένο. Ενόσω οι ιδεοληψίες του Dawkins και των οπαδών του αποδομούσαν συστηματικά τη χριστιανική θεώρηση της ζωής, ο Μωαμεθανισμός επεκτείνονταν ταχύτατα δημιουργώντας «γκέτο» σε πολλές περιοχές της δυτικές Ευρώπης προκειμένου να παραμείνουν καθαροί και ανεπηρέαστοι οι πιστοί μουσουλμάνοι από την «φιλελεύθερη» και άθρησκη προπαγάνδα των δυτικών. Και όχι μόνον αυτό, αλλά η ισχυροποίηση του Ισλάμ στη Δύση συνετέλεσε στην θορυβώδη επιβολή του με ακτιβιστικές διαμαρτυρίες κατά των φεμινιστικών κινημάτων/εκδηλώσεων ή των «παρελάσεων υπερηφάνειας» των ομοφυλοφίλων ενώ η τρομοκρατία, οι σεξουαλικές επιθέσεις κατά γυναικών και η δημιουργία περιοχών απροσπέλαστων για τους χριστιανούς πολίτες έγινε κοινός τόπος στην Ευρώπη. Ο Dawkins στην εν λόγω ραδιοφωνική του συνέντευξη, γεμάτος ανησυχία αναφέρεται στο γεγονός ότι το Ραμαζάνι αντικατέστησε το χριστιανικό Πάσχα ενώ οι εγκαταλελειμμένοι χριστιανικοί ναοί μετατράπηκαν σε τζαμιά. Στη συνέχεια δηλώνει βέβαια ότι νιώθει χαρούμενος όταν ακούει ότι λιγότεροι άνθρωποι είναι πιστοί Χριστιανοί αλλά λυπήθηκε όταν διαπίστωσε ότι οι θρησκευτικοί ύμνοι, τα χριστουγεννιάτικά κάλαντα ή οι χριστιανικές εκκλησίες που είναι συνδεδεμένα με την ιστορική παράδοση της Βρετανίας να δίνουν τη θέση τους σε έναν άλλο επιβαλλόμενο πολιτισμό. Είναι τραγική η διαπίστωση ότι ο Dawkins με βάση τα λεγόμενά του μοιάζει με ένα μπερδεμένο και συγχυσμένο παιδί που κρατά στα χέρια του μία δέσμη με μαραμένα λουλούδια, τα οποία ο ίδιος έκοψε με αγώνα δεκαετιών από τις ρίζες τους και σήμερα αναρωτιέται για ποιο λόγο έχουν μαραθεί… Αυτή η συνέντευξη του πιο ξακουστού πολεμίου του Χριστιανισμού των τελευταίων δεκαετιών, ίσως αποτελεί την απόδειξη ότι η εποχή των «Νεοαθεϊστών» παρήλθε καθώς η αυταπάτη της κοσμικής και ουδετερόθρησκης ουτοπίας τείνει να ξεθωριάσει. Το μέλλον ανήκει στους πιστούς. Τους ορθόδοξους πιστούς! Γιατί όπως έχει δηλώσει και ο μεγάλος Βυζαντινολόγος και Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge Steven Runciman (1903-2000) στην τελευταία πριν από την εκδημία συνέντευξή του τον Ιούλιο του 2000[4] «στα επόμενα 100 χρόνια η Ορθοδοξία θα είναι η μόνη ιστορική Εκκλησία που θα υφίσταται»! Και συμπληρώνει ότι «η αγγλικανική εκκλησία είναι σε πολύ κακή κατάσταση. Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία συνεχίζει να χάνει έδαφος. Όμως, ευτυχώς υπάρχει η Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που ασπάζονται την Ορθοδοξία είναι εντυπωσιακός, ειδικά στη Βρετανία. Πιστεύω ότι προσφέρει μια πραγματική πνευματικότητα την οποία οι άλλες εκκλησίες δεν μπορούν πλέον να μεταδώσουν. Όλα αυτά με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ορθοδοξία θα διατηρηθεί, σε αντίθεση με τους άλλους».
Σημειώσεις |
Δημιουργία αρχείου: 9-4-2024.
Τελευταία μορφοποίηση: 9-4-2024.
