Ανθρωπική Αρχή: Ενδείξεις για την ύπαρξη του Θεού

 Οι σύγχρονες θεωρίες της φυσικής δέχονται, σύμπαν με συγκεκριμένη μάζα, χωροχρονικά περιορισμένο.

Γνωρίζουμε πως καταλήγουμε σε μία στιγμή πίσω στον χρόνο , που όλοι οι νόμοι της φυσικής καταρρέουν. Επίσης η έννοια του χωροχρόνου καταρρέει. Οποιοσδήποτε οντολογικός η ποσοτικός προσδιορισμός καταρρέει Τα ίδια τα μαθηματικά καταρρέουν, αποδεικνύονται ανίσχυρα να μας πουν κάτι για τότε. Από που προήλθε αυτή η συσσωμάτωση ύλης; Από το μηδέν. Όμως με βάση την αρχή διατήρησης της υλοενέργειας , τίποτα δεν προέρχεται από το μηδέν, άρα θα πρέπει να υπάρχει κάποιο ανώτερο αυτοαίτιο όλων, από το οποίο έλκει την καταγωγή του το σύμπαν.

Ο S. Hawking υποστηρίζει ότι οι τιμές των παγκόσμιων φυσικών σταθερών «φαίνεται πως έχουν ρυθμιστεί με πολύ λεπτή ακρίβεια ώστε να κάνουν δυνατή την ύπαρξη ζωής» . Παραδέχεται ότι «φαίνεται καθαρά πως υπάρχουν σχετικώς λίγες σειρές τιμών για τους αριθμούς που μπορούσαν να επιτρέψουν την ανάπτυξη οποιουδήποτε είδους νοήμονος ζωής». Και συμπεραίνει πως αυτό κάποιος θα μπορούσε να το θεωρήσει «σαν απόδειξη ενός Θεϊκού σκοπού στην δημιουργία και στην επιλογή των νόμων της φύσεως.»

Αυτό ονομάζεται «Ανθρωπική Αρχή».

Αλλα ας δούμε αναλυτικά:

Το σύμπαν αποτελείται από λίγα μόνο συστατικά (σύμφωνα με το Standard Model):

Τα κουάρκ up και down, τα ηλεκτρόνια (ή πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια)και Τεσσερεις  δυνάμεις: βαρυτική, ηλεκτρομαγνητική, ισχυρή (με την οποία τα κουάρκ αλλάζουν "χρώμα") και την ασθενή (με την οποία τα κουάρκ αλλάζουν "άρωμα". Και φυσικά δεν εννοούμε ούτε το γνωστό "χρώμα", ούτε το γνωστό από τις αισθήσεις μας "άρωμα")

Όλοι οι φυσικοί νόμοι, οι υλικές ιδιότητες και το πεπρωμένο του Σύμπαντος εξαρτώνται από 10 αριθμούς: Την μάζα, το φορτίο κουάρκ και ηλεκτρονίου,την τιμή των παραπάνω δυνάμεω, την σταθερά Planc, την ταχύτητα φωτός κλπ.

Παράδειγμα: αν αλλάξετε την ηλεκτρομαγνητική δύναμη ή την βαρυτική δύναμη, ή την μάζα του πρωτονίου, το νερό ΔΕΝ θα βράζει στους 100 βαθμούς.

Αυτοί οι αριθμοί, αν αλλάξουμε τις τιμές τους λίγο, τότε όπως (σωστά) μας λέει η ανθρωπική αρχή, δεν θα ήταν δυνατή:

• 1. Η ύπαρξη άστρων που θα δίνουν ενέργεια για πολύ χρόνο (ο ήλιος μας δίνει ενέργεια για 5 δις χρόνια και θα δίνει για άλλα τόσα).
• 2. Η δημιουργία νέων ατόμων (το σύμπαν ξεκίνησε με Υδρογόνο και Ήλιο ΜΟΝΟ)
• 3. Η δημιουργία σταθερών μορίων.

Δηλαδή δεν θα ήταν δυνατή και η ύπαρξη  ζωής , γιατί τα τρία παραπάνω είναι αναγκαίες προϋποθέσεις.

Ο διάσημος Άγγλος αστρονόμος Sir FRED HOYLE στο βιβλίο του "ΤΟ ΝΟΗΜΟΝ ΣΥΜΠΑΝ" γράφει: "...ως βιοχημικοί, ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερα για το φοβερά πολύπλοκο της ζωής, όπου είναι φανερό ότι η πιθανότητα, να έχει προέλθει από κάποιο τυχαίο γεγονός είναι τόσο ελάχιστη που μπορεί να αγνοηθεί εντελώς. Η ζωή αποκλείεται να προήλθε τυχαία".

Ο Χόϋλ παραδέχεται ότι θα πρέπει να υπήρξε κάποια "ευφυΐα" πίσω από την εμφάνιση της ζωής στη γη. Ο ίδιος βέβαια στο βιβλίο του δηλώνει πως δεν είναι Χριστιανός και γι' αυτό δεν ασχολείται με το τι είδους είναι αυτή η ευφυΐα. Παρουσιάζει όμως μία πολύ ενδιαφέρουσα σειρά επιχειρημάτων.

Η πιθανότητα, η απλούστερη έμβια μορφή να διαμορφώθηκε από σωματίδια που βρισκόταν μέσα σε μία ιδεωδώς προετοιμασμένη αρχέγονη σούπα, είναι πολύ μικρή. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να σχηματισθεί στην τύχη έστω και μία από τις αλυσίδες των αμινοξέων που απαιτούνται για τα ζωντανά κύτταρα. Στα ανθρώπινα κύτταρα, ο Χόϋλ σημειώνει, υπάρχουν περίπου 200.000 τέτοιες πρωτεΐνες που δομικά τους συστατικά είναι διάφορα αμινοξέα. Η πιθανότητα να σχηματισθούν όλες αυτές οι 200.000 πρωτεΐνες τυχαίως είναι πολύ μικρή. Το πράγμα δυσκολεύει ακόμη περισσότερο από το γεγονός ότι ένα απλό πρωτόζωο ή βακτήριο απαιτεί τον προγενέστερο σχηματισμό 2.000 ενζύμων, που και αυτά είναι περίπλοκες πρωτεΐνες, που χωρίς αυτές αποκλείεται ο επιτυχής σχηματισμός των πλέον των 198.000 απαιτουμένων πρωτεϊνών. Οι δυσκολίες στην τυχαία διαμόρφωση καθενός από τα 2.000 ένζυμα που χωρίς αυτά κανένας ζωντανός οργανισμός δεν θα υπήρχε πλησιάζει μια μηδενική πιθανότητα.

Ο Χόϋλ υποστηρίζει ότι μέσα στο σύμπαν, σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε, υπάρχουν αμέτρητες συγκυρίες "ανθρώπινου τύπου", δηλαδή καταστάσεις νοημοσύνης. Για παράδειγμα αναφέρει την κατά προσέγγιση ισορροπία των ατόμων οξυγόνου και άνθρακα. Και τα δύο είναι απόλυτα αναγκαία στους ζωντανούς οργανισμούς και πρέπει να περιέχονται σ' αυτούς σε σχεδόν ίδιες ποσότητες. Εξ άλλου μεγάλη περίσσεια άνθρακα θα εμπόδιζε τον σχηματισμό πολλών ουσιών από τις οποίες εξαρτάται η ζωή, όπως το έδαφος και οι βράχοι, ενώ μεγάλη ποσότητα οξυγόνου θα κατέκαιε κάθε ανθρακούχο βιοχημική ουσία που θα συναντούσε. Αλλά και μια άλλη συγκυρία κρατά μία λεπτή εξισορρόπηση μέσα στο άτομο του υδρογόνου. Ο Χόϋλ λέει:

" Αν οι συνδυασμένες μάζες του πρωτονίου και του ηλεκτρονίου μετατρέπονταν ξαφνικά αθροιστικά σε λίγο παραπάνω ή σε λίγο παρακάτω από τη μάζα του ουδετερονίου, το αποτέλεσμα θα ήταν καταστροφικό. Το άτομο του υδρογόνου θα γινόταν ασταθές και μέσα στο σύμπαν όλα τα άτομα του υδρογόνου θα κατέρρεαν αμέσως. Περιβεβλημένος από το πυρηνικό του καύσιμο ο ήλιος θα αμαυρωνόταν και θα κατέρρεε. Μέσα σε ολόκληρο το διάστημα, δισεκατομμύρια άστρα σαν τον ήλιο θα συστέλλονταν εκτοξεύοντας ένα θανατηφόρο κατακλυσμό ακτίνων Χ καθώς θα κατακαίονταν. Περιττό βέβαια να λεχθεί ότι μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα η επίγεια ζωή θα είχε εξαφανισθεί. Κατά τον Χόϋλ "τόσο η ζωή όσο και το σύμπαν πρέπει να κρέμεται από ένα νήμα απιθανότητας που το κρατάει κάποια ευφυΐα".

O S. Hawking δίνει όμως και άλλη μία εκδοχή που συζητείται σήμερα. Ότι δηλαδή μπορεί να υπάρχουν και πολλά άλλα η και άπειρα σύμπαντα, με διαφορετικές συνθήκες ύπαρξης το καθένα τα οποία είναι «Νεκρά» και εμείς απλώς «Συνέβη» να βρισκόμαστε στο μοναδικό που έχει τη κατάλληλη δομή, ώστε να επιτρέψει την εμφάνιση ζωής.

Αλλά αυτή η υπόθεση είναι τελείως ανεξέλεγκτη. «Με ποιά έννοια μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν όλα αυτά τα διαφορετικά σύμπαντα;» ρωτά ο ίδιος ο S. Hawking «Αν είναι πράγματι διαχωρισμένα μεταξύ τους, οτιδήποτε συμβαίνει σ’ ένα άλλο σύμπαν δεν μπορεί να έχει καμία παρατηρήσιμη συνέπεια στο δικό μας σύμπαν.» Εφ’ όσον , κάθε τι , που υποπίπτει στην αντίληψη μας, ανήκει στο σύμπαν μας, άρα εξ’ ορισμού , κάθε τι , που είναι έξω από το δικό μας σύμπαν, και όλα επομένως τα υποτιθέμενα σύμπαντα, δεν μπορούν να γίνουν αντιληπτά. Ούτε τώρα , ούτε ποτέ άλλοτε θα μπορέσουμε να τα διαπιστώσουμε. «Δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ κάποιο επιχείρημα που να συνηγορεί υπερ η κατά αυτής της ιδέας» λέει ο αστροφυσικός John Gribbin.

«Οι θεωρητικοί των πολλών συμπάντων», σημειώνει και ο P. Davies «παραδέχονται ότι οι "άλλοι κόσμοι" της θεωρίας τους, δεν μπορούν ποτέ , έστω και στοιχειωδώς να ερευνηθούν (...) Κανείς παρατηρητής δεν μπορεί ποτέ να επιβεβαιώσει η να ανασκευάσει εμπειρικά την ύπαρξη των πολλών συμπάντων. Είναι δύσκολο να δει κανείς πως μια τέτοια θεωρητική κατασκευή μπορεί ποτέ να χρησιμοποιηθεί ως εξήγηση , με την επιστημονική σημασία, ενός χαρακτηριστικού της φύσεως. Βεβαίως μπορεί κάποιος να το βρίσκει ευκολότερο να πιστεύει σε μία απειρία συμπάντων παρά σε μία άπειρη Θεότητα, αλλά μια τέτοια δοξασία πρέπει να στηρίζεται στην πίστη μάλλον παρά στην παρατήρηση»

Να, λοιπόν που καταλήγουμε στην Πίστη!

Φαίνεται πως η πίστη είναι υποχρεωτική! Αν δεν δεχθεί κάποιος την πίστη στον αληθινό Θεό, τον δημιουργό του σύμπαντος, είναι υποχρεωμένος να δεχθεί την πίστη σε επιστημονικά ανεξέλεγκτες υποθέσεις. Γιατί όμως να προτιμήσει το δεύτερο;

Ίσως διότι η αγάπη του Θεού ζητάει ανταπόκριση και ανάλογη στάση στην ζωή, και αυτό δεν είναι κάτι απλό. Ίσως και να φαίνεται το μεγαλείο του ανθρώπου και η τραγικότητα του. Διότι ο άνθρωπος πλάστηκε ελεύθερος. Και εδώ είναι το μεγαλείο του. Τόσο ελεύθερος ώστε να μπορεί να αρνείται τον πλάστη του, και όταν ακόμη βρίσκεται ενώπιον του. Εδώ όμως είναι και η τραγικότητα του.....

Βιβλιογραφία-Πηγές

P. Davies: God and the new physics, Penguin books

S. Hawking: A brief History of time, Bantam Books

Robert Jastrow: God and the Astronomers

Hugh Ross: The Creator and the Cosmos: How the Latest Scientific Discoveries of the Century Reveal God.

Sir Fred Hoyle: Inteligent Universe.

John Gribbin: Γενεσις , Εκδόσεις ΩΡΟΡΑ

Επιμέλεια - Ερευνα:

Γεώργιος Μακρής (Χημικός Μηχανικός)

Θωμάς Φ. Δρίτσας