• 1. Το κεντρικό ερώτημα

• 2. Μια ωφελιμιστική προσέγγιση

• 3. Παράλογος ζήλος

• 4. Πιθανοί λόγοι τού αθεϊστικού παραλογισμού

• 4α. Ωφελιμιστικοί λόγοι

• 4β. Ψυχολογικοί λόγοι

• 4γ. Λόγοι εξαπάτησης

Γιατί άραγε γυρίζουν κάποιοι αθεϊστές από φόρουμ σε φόρουμ και από δωμάτιο σε δωμάτιο συζήτησης και προσπαθούν να "προσηλυτίσουν" Χριστιανούς στον Αθεϊσμό; Τι συμφέρον έχουν;

1. Το κεντρικό ερώτημα

Υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα, που δημιουργείται από την αποδοχή ή όχι τής ύπαρξης Θεού. Πρόκειται όχι μόνο για ζήτημα "φιλοσοφικό" ή θεωρητικό, αλλά για ζήτημα πρακτικό. Για ζήτημα που επιδρά και επηρεάζει τις ενέργειες και τη ζωή μας ολόκληρη.

Αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχει και λόγος ύπαρξης τής κτίσης. Υπάρχει ένας σκοπός για τη δική μου και τη δική σου ύπαρξη. Υπάρχει ένα σημείο αναφοράς, (ο Θεός), για να ορίσουμε τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι ηθικό και τι ανήθικο. Υπάρχει τέλος μια ελπίδα, (για εμάς τους Χριστιανούς μια βεβαιότητα), ότι η ζωή είναι κάτι πολύ περισσότερο από την αδικία που συναντάμε στον κόσμο γύρω μας. Κάτι για να ελπίζουμε και να αγωνιζόμαστε, γνωρίζοντας ότι με τον αγώνα αυτόν, εκπληρώνουμε τον ίδιο το σκοπό τής ύπαρξής μας.

Αν όμως ο Θεός δεν υπάρχει, αν δεν υπάρχει σκοπός και λόγος ύπαρξης τής κτίσης και τα πάντα είναι προϊόν σύμπτωσης, όλα φαντάζουν διαφορετικά. Τότε το "σωστό" και το "λάθος", το "καλό" και το "κακό" συγχέονται, και δεν απομένει κανένα σημείο αναφοράς για να τα ορίσουμε. Αν τα πάντα εναπόκεινται στην υποκειμενική κρίση τού καθενός για το πώς θα ενεργεί και θα ζει, και αν η αδικία αυτής τής ζωής είναι όλα όσα μπορούμε να περιμένουμε από τη μικρή ζωή μας, τι απομένει ως σκοπός ύπαρξης; Για τι να αγωνιστεί κάποιος; Για την αλήθεια; Τι νόημα έχει η αλήθεια και το ψέμα σε ένα συμπτωματικό σύμπαν; Τι πειράζει αν κάποιος έζησε τη ζωή του στην πλάνη, αν αυτό που τον περιμένει είναι μόνο ο τάφος; Άρα η λογική τότε λέει: "Ας φάμε κι ας πιούμε, γιατί αύριο πεθαίνουμε". Αν Θεός δεν υπάρχει, ας δρέψουμε τις μικρές χαρές τής ζωής αυτής, όσο ακόμα μπορούμε. Χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς τύψεις, χωρίς αλήθεια.

2. Μια ωφελιμιστική προσέγγιση

Και βέβαια, ένας Χριστιανός που προσπαθεί να βιώσει την πίστη του, είναι λογικό να αγωνίζεται για εκείνα που θεωρεί ως αιώνια και θεϊκά ιδανικά. Να αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη, για την αλήθεια, για να προσηλυτίσει άλλους στην δική του πίστη, που πιστεύει ότι έτσι θα σωθούν. Όμως ένας άθεος, γιατί να αγωνιστεί για όλα αυτά;

Ας δούμε τώρα το ζήτημα ωφελιμιστικά, από την πλευρά ενός αθέου. Γιατί αν δεν υπάρχει Θεός, μόνο το κέρδος τού ατόμου πρωτεύει. Ας υποθέσουμε ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Ας υποθέσουμε ότι οι Χριστιανοί αγωνίζονται μάταια, και ότι τελικά θα πάρουν ό,τι θα πάρουν όλοι: "έναν τάφο" και τίποτα περισσότερο. Έχουν άραγε κάτι να κερδίσουν;

Ναι, έχουν. Γιατί βεβαίως (αν και δεν είναι αυτός ο βασικός λόγος τής πίστης τους), αν ο Θεός υπάρχει, έχουν να κερδίσουν την ουράνια βασιλεία. Αν όμως ο Θεός δεν υπάρχει, και πάλι κερδισμένοι είναι. Γιατί έχουν παρηγοριά σε όλη τη ζωή τους. Έχουν κάποιον να πουν τον πόνο τους στη μεγαλύτερη απελπισία, εκεί που οι άνθρωποι είναι ανίκανοι. Έχουν έναν προστάτη στους φόβους τους και μια ζωή που νιώθουν ότι έχει αξία και νόημα. Και τέτοιοι άνθρωποι, ναι, είναι ευτυχέστεροι από τους άλλους που δεν πιστεύουν. Τι κι αν δεν ζουν με απολαύσεις; Τι κι αν δεν τα δοκιμάζουν όλα; Τη στιγμή τού θανάτου, δεν απομένει τίποτα από όσα απόλαυσαν. Όμως οι πιστοί τη στιγμή τού θανάτου, την περιμένουν με ελπίδα και με θάρρος, κι όχι με φόβο και απογοήτευση. Και αυτή είναι η πραγματική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Όχι η απελπισία την οποία ονόμασε ο δυστυχής Καζαντζάκης: "ελευθερία". Για τους πιστούς όλη η ζωή είναι απόλαυση, γιατί τη ζουν με πίστη και ελπίδα, χωρίς φοβίες και απελπισία. Γιατί ακόμα και μπροστά στο θάνατο κάποιου που αγαπούν, στέκονται με την ελπίδα ότι θα τον ξαναδούν.

Δεν είναι απλή θεωρία αυτά που λέω. Εγώ ο ίδιος ο γράφων, κάποτε έκανα μια προσωπική μου έρευνα. Πήρα χαρτί και μολύβι, και ρώτησα ανθρώπους διαφόρων ηλικιών και πίστεων, να μου πουν πώς θα χαρακτήριζαν τη ζωή τους με μία δύο λέξεις. Οι απαντήσεις που πήρα ήταν πολλές. Όμως το συμπέρασμα ήταν μόνο ένα: Δεν βρήκα κανέναν πιστό, που να δηλώσει δυστυχής. Και δεν βρήκα κανέναν άπιστο που να δηλώσει ευτυχής!

3. Παράλογος ζήλος

Ο άθεος λοιπόν, πάντα χαμένος βγαίνει. Είτε ο Θεός υπάρχει, χάνει τις ευλογίες. Είτε ο Θεός δεν υπάρχει, χάνει την ηρεμία και την ευτυχία, χάνει το ίδιο το νόημα τής ζωής. ΚΑΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΜΕΡΙΚΩΝ ΑΘΕΩΝ:

Ναι, εμείς οι Χριστιανοι έχουμε λόγο να αγωνιζόμαστε γι' αυτό που πιστεύουμε αλήθεια. Έχουμε λόγο να "προπαγανδίζουμε" την πίστη μας. Οι άθεοι τι λόγο έχουν; Αν ο Θεός δεν υπάρχει, τι νόημα έχει η αλήθεια και το ψέμα, σε μια ζωή χωρίς σκοπό και νόημα, που τελειώνει στον τάφο; Σε μια ανθρωπότητα χωρίς μέλλον, που αποτελεί μόνο ανακύκλωση χημικών στοιχείων τής γης από τη γέννηση ως τον τάφο;

Αν εμείς οι Χριστιανοί πιστεύουμε σε ένα ψέμα, αυτοί οι άθεοι γιατί κόπτονται; Γιατί γυρίζουν στα Χριστιανικά φόρουμ και στα δωμάτια συζήτησης, και προσπαθούν να μας πείσουν ότι έχουμε λάθος; Τι θα κερδίσουν αν μας πείσουν; Και εμείς τι θα κερδίσουμε αν πειστούμε; Τη δική τους απελπισία; Την έλλειψη νοήματος; Την απόφαση ότι μας περιμένει μόνο ο τάφος; Τι νόημα έχει το δικό μας ψέμα (αν είναι ψέμα), εφ' όσον τότε Θεός δεν υπάρχει, και η αλήθεια δεν έχει νόημα; Θέλουν να μας βοηθήσουν να δούμε την αλήθεια; Την αλήθεια σε τι; Με ποιο σημείο αναφοράς; Με ποιο σκοπό και για ποιο λόγο, όταν σκοπός και λόγος δεν υπάρχει στο σύμπαν;

Τι εννοώ λέγοντας για "ζήλο"; Δέστε τι έγραψε κάποιος δυστυχής που δηλώνει άθεος, απαντώντας σε επιχειρήματα ενός Χριστιανού, σε ένα Χριστιανικό φόρουμ: "To οτι απαντω σε αυτο το κειμενο ειναι για να αποτρεψω καποιους που θα το διαβασουν απο το να παραπλανηθουν." Και τα λογικά ερωτήματα εδώ είναι: "Τι νόημα έχει η πλάνη, σε ένα σύμπαν και μια ζωή χωρίς νόημα;" Και "Γιατί άραγε νοιάζεται τόσο πολύ ο εν λόγω αθεϊστής, για το αν κάποιοι θα πειστούν από τον Χριστιανισμό; Τι θα κερδίσει αν αποτρέψει τους άλλους από τον Χριστιανισμό; Τον παράδεισο; Ή θα τους οδηγήσει σε κάτι καλύτερο για να ελπίζουν;"

4. Πιθανοί λόγοι αυτού τού αθεϊστικού παραλογισμού

Δεν μου αρέσει να αρκούμαι σε ερωτήματα. Εφ' όσον πιστεύω σε "νόημα" και "λόγο" ύπαρξης τού σύμπαντος, θέλω να επεκτείνω τις σκέψεις μου, σε κάθε πιθανό "λόγο" ενεργειών κάποιων συνανθρώπων μου. Γιατί δεν μπορώ να δεχθώ ότι οι άθεοι αυτοί ενεργούν εντελως παράλογα. Κάποιοι λόγοι πρέπει να τους σπρώχνουν σε αυτές τις ενέργειες. Τι πιθανούς λόγους μπορώ να σκεφτώ άραγε;

Τρεις κατηγορίες λόγων βρήκα: 1. Ωφελιμιστικούς λόγους, 2. Ψυχολογικούς λόγους, και 3. Λόγους εξαπάτησης. Ας τα αναλύσουμε λίγο αυτά, καθώς πιστεύω ότι αποτελούν τους βασικούς λόγους τών περισσοτέρων αθέων που συμπεριφέρονται με τον παράλογο αυτό τρόπο:

1. Ωφελιμιστικοί λόγοι:

Τι ενοχλεί έναν άθεο με τους πιστούς, ώστε να τον οδηγεί να τους πολεμάει;

Μήπως τον ενοχλεί το ότι η δική τους ζωή, η αποχή τους από τις ασωτίες και τις ακραίες απολαύσεις, τον εκθέτει ως άσωτο;

Μήπως πολεμάει έτσι την ίδια την ηθική, για να μπορεί να ζει όπως θέλει, χωρίς την επίκριση που επιφέρει συνήθως η ασωτία από την κοινωνία;

Μήπως πολεμώντας τους, ελπίζει ότι δεν θα τον βλέπουν πια με λύπηση οι πιστοί;

Μήπως προσπαθεί να επιβληθεί ως πολύξερος, ώστε να νιώθει και αυτός, αλλά και οι άλλοι, ότι αυτός δικαίως δεν πιστεύει, και να πάρει έτσι "πόντους" στην άποψή τους γι' αυτόν;

2. Ψυχολογικοί λόγοι

Μήπως ζηλεύει την ηρεμία τους και τη βεβαιότητά τους για το νόημα τής ζωής, όταν αυτός δεν μπορεί να βρει πυξίδα;

Μήπως αναζητάει υποσυνείδητα υποκατάστατα ιδεολογίας και κατεύθυνσης, και εφ' όσον δεν τα βρίσκει στην πίστη, την οποία δεν διαθέτει, προσπαθεί να τα υποκαταστήσει με την απιστία;

Μήπως υποσυνείδητα, προσπαθεί να επιβεβαιώσει στον εαυτό του την ορθότητα τής πορείας του ως αθέου, για να μη φοβάται το ενδεχόμενο ότι μπορεί να κάνει λάθος, και κάποτε να βρεθεί προ εκπλήξεως μπροστά σε έναν θεό;

Μήπως αγαπάει (παράλογα εφ' όσον δεν υπάρχει Θεός) την αλήθεια, και θεωρώντας την ανυπαρξία τού Θεού "αλήθεια" προβαίνει ιεραποστολικά στη διάδοσή της με ζήλο; Κατά την αθεϊστική άποψη, η αίσθηση δικαιοσύνης στα όντα, και φυσικά στον άνθρωπο, είναι προϊόν "τυφλής" εξέλιξης, και αναπτύχθηκε στα κοινωνικά ζώα, έτσι ώστε να μπορούν να συμβιώσουν για εξελικτικούς λόγους. Κατά την άποψη αυτή βέβαια, απλώς ο άνθρωπος αυτός ακολουθάει ΤΥΦΛΑ το έστικτο τής δικαιοσύνης, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και η αίσθηση τής αλήθειας, ως "δικαιοσύνη κατά τής απάτης" τού ψέματος. Και έτσι, είτε (αν ο Θεός δεν υπάρχει), ο άνθρωπος αυτός είναι θύμα τυφλού εστίκτου, είτε (αν ο Θεός υπάρχει), έχει διαστρέψει την αίσθηση τής θεόδοτης επιθυμίας για αλήθεια.

Μήπως πράγματι αναζητάει λόγους πίστης, και δεν μπορεί ούτε ο ίδιος να το παραδεχτεί, παρά μόνο πολεμάει αυτό που κατά βάθος θέλει, αλλά φοβάται να το παραδεχτεί;

Μήπως έχει υποστεί κάποια ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ από κάτι ή από κάποιους, και ενεργεί ασυνείδητα και παράλογα, χωρίς να σκέφτεται τις προϋποθέσεις και τις αντιφάσεις τών πράξεών του;

Σε αυτό το τελευταίο θέλω να σταθώ λίγο, γιατί είμαι βέβαιος ότι ειδικά αυτοί που τριγυρίζουν στα Χριστιανικά φόρουμς, έχουν υποστεί σε μεγάλο βαθμό αυτή την πλύση εγκεφάλου.

Αυτοί οι άνθρωποι, χρησιμοποιούν πάντοτε τα ίδια επιχειρήματα, τα οποία μάλιστα τα έχουν αποθηκευμένα στον υπολογιστή τους, και τα επικολλάνε σε όποιο φόρουμ πάνε. Πρόκειται για τα αντιχριστιανικά επιχειρήματα που κατηγορούν την Παλαιά Διαθήκη, που ψάχνουν αντιφάσεις για την Καινή Διαθήκη, που προσπαθούν να αποδείξουν ότι ο Χριστός δεν υπήρξε, που έχουν μαζέψει ό,τι στραβό έχουν κάνει στη διάρκεια τής ιστορίας διάφοροι "ψευτοχριστιανοί", ή διάφορες παραποιημένες πληροφορίες, και τα χρησιμοποιούν ως κατηγορία κατά τής Χριστιανικής πίστης. Δηλαδή, οι άνθρωποι αυτοί, με τα επιχειρήματά τους, επιτίθενται κατά τού Χριστιανισμού! Δεν χρησιμοποιούν φιλοσοφικούς λόγους αθεϊας. Και το ότι ΟΛΟΙ τους χρησιμοποιούν τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα, δείχνει ότι έχουν μια ΚΟΙΝΗ ΠΗΓΗ επιχειρημάτων. Κάποιοι τους τροφοδοτούν με όλα αυτά, και τους χρησιμοποιούν ως τυφλά όργανα κατά τής Χριστιανικής πίστης!!! Και οι άνθρωποι αυτοί, δεν έχουν τη στοιχειώδη λογική να δουν ότι οι άλλοι τους ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ για να προωθήσουν ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ. Έτσι οι αθεϊστές αυτοί, συντάσσονται άθελά τους, υπέρ αντιχριστιανικών θεών!

Δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να δούμε από ποιους πηγάζουν ή διαδίδονται τα επιχειρήματα αυτά. Μια ματιά σε οποιοδήποτε περίπτερο, στα περιοδικά που υπάρχουν εκεί, ή στα ράφια κάποιου βιβλιοπωλείου, θα μας υποδείξει τους υπεύθυνους αυτής τής πλύσης εγκεφάλου.

Πρόκειται για κάποιες ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ που πολεμούν τη Χριστιανική πίστη, και που φυσικά έχουν ίδιον όφελος να διαδίδουν τα ψευδή τους επιχειρήματα κατά τής Χριστιανικής πίστης στους αφελείς.

Πώς όμως τους πείθουν να πολεμήσουν τη Χριστιανική πίστη, όταν αυτοί δεν πιστεύουν στις θρησκείες και τις θεωρίες αυτές;

Χρησιμοποιούν και πάλι την ψυχολογία. Προσέξτε τι τρόπους χρησιμοποιούν:

Κατ' αρχήν, την Εθνική ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Γιατί είτε πιστεύουμε είτε όχι, η υπερηφάνεια είναι βασικό πάθος όλων μας. Ο καθένας μας έχει ανάγκη από τον αυτοσεβασμό, και μπορεί να κολακεύεται από τους επαίνους. Όταν λοιπόν κάποιος είναι άθεος, και μάλιστα χωρίς φιλοσοφικό υπόβαθρο τού αθεϊσμού του, αναζητάει υποκατάστατα πίστης. Και αυτά τα βρίσκει στην Εθνική Υπερηφάνεια εφ' όσον είναι Έλληνας. Επειδή αυτός ως άθεος νιώθει ότι είναι "ένα τίποτα", έρχονται κάποιοι, και του λένε: "είσαι ΚΑΤΙ". Ανήκεις στο έθνος τών Ελλήνων, που εκπολίτισε την οικουμένη, που, που, που... Έτσι ο άνθρωπος κολακεύεται. Νιώθει κάποιος. Νιώθει σπουδαίος, όχι επειδή είναι, αλλά επειδή ήταν σπουδαίοι οι... πρόγονοί του!!! Ήδη έχει καταπιεί το δόλωμα. Και ο μπακάλης τής γειτονιάς (ας μη θεωρηθεί αυτό υποτιμητικό, κι εγώ μπακάλης είμαι), νιώθει "απόγονος τού Περικλέους", και θέλει να συνεχίσει "το εκπολιτιστικό έργο τών προγόνων του". Πώς όμως;

Ήδη ο άνθρωπος αυτός, έχει υποκαταστήσει το φυσικό ζήλο τής ανθρώπινης φύσης για τον Θεό, με έναν τυφλό εγωιστικό ζήλο για τη φυλή του, που τον κάνει να νιώθει σπουδαίος, άρα ωραία.

Τότε έρχεται το δεύτερο δόλωμα. Του λένε: "Ο λαός μας αγαπούσε τον έρωτα, τις χαρές τής ζωής, την ύλη..." (κάτι που ταιριάζει απόλυτα στην επιθυμία για απολαύσεις ενός αθεϊστή που δεν περιμένει τίποτα άλλο από τη ζωή). Και συνεχίζουν: "...όμως οι Χριστιανοί έθεσαν ηθικούς νόμους, και δεν μπορούμε πλέον να χαρούμε ελεύθερα τις ομορφιές τής ζωής, για έναν ξενόφερτο θεό". Έτσι του δίνουν και ωφελιμιστικούς λόγους για να πολεμήσει τον Χριστιανικό Θεό. Η συνέχεια είναι απλή. Αρχίζει και αντιγράφει τα περιοδικά τους και τα βιβλία τους σε Χριστιανικά φόρουμς, παίζοντας ανόητα το δικό τους παιχνίδι, και νιώθοντας ότι κάνει καλό στις απολαύσεις του, στο έθνος, στην ανθρωπότητα, ...

Βέβαια εκτός από αυτούς τους "αρχαιόπληκτους", υπάρχουν και οι... "προοδευτικόπληκτοι". Αυτοί έχουν τη στρεβλή ενύπωση ότι "η θρησκεία είναι σκοταδισμός", και ότι "η επιστήμη έχει λύσεις και απαντήσεις για όλα". Αυτοί, πάλι για εγωϊστικούς λόγους υπερηφάνειας και αυτοεκτίμησης, θέλουν να νιώθουν τον εαυτό τους "προοδευτικό". Και είναι τόσος ο βομβαρδισμός που έχουν υποστεί από αξιώματα τέτοιου τύπου, (από τα θύματα τής Νέας Εποχής, ως τα μέλη τής... Σοσιαλιστικής μας κυβέρνησης), που θεωρούν δεδομένο ότι "η θρησκεία είναι ξεπερασμένη". Αυτοί μελετάνε τα αστεία και επιφανειακά βιβλία τών Δυτικών λεγομένων "ανωτέρων κριτικών τής Βίβλου", (τα επιχειρήματα τών οποίων όμως στρέφονται κατά τού θεού και τών θρησκειών τής Δύσης), και κάτι ανόητες θεωριολογίες απ' αυτές που μπορεί να γράψει κάθε συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, και νιώθουν μορφωμένοι. Και ξεχνούν ότι αν δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει λόγος για οποιαδήποτε έρευνα...

Αφού λοιπόν κάποιος διαβάσει αρκετά τέτοια βιβλία, είτε Ελληνομανιακά, είτε "προοδευτικά", νιώθει πλέον "πολύξερος", και φουσκώνει περισσότερο. Νιώθει ήδη φιλόσοφος. Και ας μην έχει ο δύστυχος γνώση ούτε τών στοιχειωδών τής φιλοσοφίας, (τα οποία βέβαια του τα αποκρύπτουν με δολιότητα), ούτε τών βασικών αρχών τής Ορθόδοξης πίστης.

3. Λόγοι εξαπάτησης

Αυτός είναι ο τελευταίος λόγος που μπορώ να σκεφτώ για την παράλογη επίθεση κάποιων αθέων προς τη Χριστιανική πίστη. Τι εννοώ;

Ότι κάποιοι απ' αυτούς δεν είναι πραγματικοί άθεοι. Είναι μέλη αντιχριστιανικών θρησκειών, και παριστάνουν τους άθεους. Και έχουν πολλούς λόγους να το κάνουν αυτό:

1. Για να μην φαίνονται τα κίνητρά τους.

2. Για να μη δίνουν "στόχο". Γιατί αν γνωρίζουμε τη θρησκεία τους, μπορούμε εύκολα να τους την αποδείξουμε λάθος. Ενώ ως δήθεν άθεοι, μπορούν να "χτυπάνε", χωρίς να δέχονται αυτοί επιχειρήματα. Έτσι συζητούν "εκ του ασφαλούς", και οι Χριστιανοί είναι υποχρεωμένοι σε συζήτηση με διαρκή άμυνα, χωρίς δυνατότητα επίθεσης.

3. Για να φανούν δήθεν "χωρίς συμφέρον", προς τους Χριστιανούς και προς τους τρίτους. Ως "ουδετέρους" αθέους, που δεν έχουν θρησκευτικό συμφέρον, κανείς δεν θα μπορεί να τους πει: "το λες επειδή έχεις άλλη θρησκεία".

4. Για να κρύψουν την άγνοιά τους. Γιατί αν πουν ότι ανήκουν στην τάδε ομάδα, και δεχθούν επίθεση με επιχειρήματα κατά τής ομάδας τους, δεν ξέρουν τι να απαντήσουν. Έτσι "κρύβονται" πίσω από την ασφάλεια τής λέξης: "άθεος".

5. Η ψευδής δήλωση ως "αθέων", μαρτυράει και μια δόση ψυχολογικής ανασφάλειας. Γιατί αν θέλουν να πιστεύουν ότι είναι "άθεοι", αυτό τους κάνει να μην συγχίζονται όταν η θρησκεία που συμπαθούν αποδεικνύεται από τα Χριστιανικά επιχειρήματα ως εσφαλμένη. Όταν την αντιμετωπίζουν ως κάτι "ξένο", διατηρούν την ψυχική τους ηρεμία.

Όλα αυτά τα παραπάνω, καταγράφηκαν για να μπορούν οι Χριστιανοί όχι μόνο να αναγνωρίζουν τους απατεώνες (ψευτο - αθέους) και τους παρασυρόμενους αθέους, αλλά να μπορούν να τους δείξουν σε μια συζήτηση την αντιφατικότητα τής θέσης τους, να πολεμούν τον Θεό, όταν αυτό δεν έχει κανένα νόημα σε έναν κόσμο χωρίς Θεό.

Ν. Μ.

Πολλοί άθεοι διαμαρτυρήθηκαν εξ' αιτίας αυτού τού άρθρου μας, λέγοντάς μας ότι "κακώς τους ανακατεύουμε με τους παγανιστές". Και κάποιοι απ' αυτούς, πράγματι δικαίως διαμαρτυρήθηκαν, επειδή ανήκαν στους ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ που έχουν πλήρη άγνοια της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ Νεοπαγανισμού και αθεϊσμού κατά των Χριστιανών.

Ένας απ' αυτούς που παραπονέθηκαν, επειδή τον αποκαλέσαμε "Νεοπαγανιστή", ήταν και ο κύριος Ι. Ρούσσος. Ο οποίος όμως σε μετέπειτα αλληλογραφία μας, ΞΕΣΚΕΠΑΣΤΗΚΕ ο ίδιος, ως ΣΥΝΕΡΓΟΣ των Νεοπαγανιστών! Οι αποδείξεις που παραθέτουμε ΕΔΩ από την αλληλογραφία μας με τον κο Ρούσσο, μας δικαιώνουν ξεκάθαρα για το ότι συνδέουμε τους αθεϊστές της Ελλάδος με τους δεισιδαίμονες του Νεοπαγανισμού. Και βεβαίως θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλους παρόμοιους με τον κο Ρούσσο, όπως τον συνεργάτη παγανιστικών περιοδικών, ψευτο-άθεο και ψευτο-ορθολογιστή, τον κο Καλόπουλο.

Το γεγονός είναι ότι μία επίσκεψη σε διαδικτυακές ομάδες Αθεϊστών θα μάς δικαιώσει απόλυτα, καθώς εκεί μπορεί ο καθένας να δει πλήθος Νεοπαγανιστών να συκοφαντούν τους Χριστιανούς, χέρι-χέρι με Αθεϊστές και άλλες ομάδες Αντιχριστιανών. Σε βαθμό που κάποιοι πραγματικοί Αθεϊστές παραπονούνται, ακόμα και αποχωρούν!