Το φως του Απόλλωνα και ο Μαύρος Ήλιος των Ναζί

Στέλιος Φανός

Αφιέρωμα στο περιοδικό "Απολλώνιο Φως"

Απόσπασμα από το βιβλίο του Στέλιου Φανού, "Οδηγός των βιβλίων για την Αρχαία Ελλάδα", Β΄ Τόμος, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Κίνηση Ιδεών” (σελ. 772-801).

 

Πηγή: Άρδην, τ. 53, Απρίλιος – Μάιος 2005, σ. 28-33

Απολλώνειο Φως, Διμηνιαία έκδοση για τον Ελληνικό Πολιτισμό, Ιδιοκτήτης - Εκδότης Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, Κολοκοτρώνη 49, Α’, 13231 Πετρούπολη, τηλ. 5027184. Τεύχος 1ο, Ιανουάριος 1996.

Κάθε τεύχος συνοδεύεται από τον εξής υπότιτλο: "Η αρχαία Ψυχή ζει μέσα μας αθέλητα κρυμμένη. Το περιοδικό προωθεί την αναβίωση της αρχαιοελληνικής θρησκείας και την “Ελληνοκεντρική Αναγέννηση”". Παραθέτουμε από το 4ο τεύχος, σ. 13: Για να σωθεί η, σύγχρονη, Ελλάς πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην Αρχαία Ελλάδα. Να στηθούν ξανά οι ναοί, που με τόσο μίσος κατέστρεψαν οι χριστιανοί “της αγάπης”. Να επιστρέψουμε στο Δωδεκάθεο, στον Ορφέα και στα Μυστήρια και να ξαναλειτουργήσουμε τις φιλοσοφικές σχολές. Γυρίζοντας στις πραγματικές ρίζες μας θα ξαναβρούμε τους Εαυτούς μας και θα βγάλουμε την Ελλάδα από τον κίνδυνο του αφανισμού.

Το περιοδικό συνδυάζει τον εθνοκεντρισμό, τις αξίες της φυλής, “του αίματος και της γης”, με τον ορφικο-πυθαγόρειο εσωτερισμό και δίνει ιδιαίτερη έμφαση στις εδαφικές διεκδικήσεις για τις “Αλύτρωτες Πατρίδες”, με όραμα την αποκατάσταση μιας Μεγάλης Ελλάδας. [ ]

Στο 6ο τεύχος συναντάμε άρθρο του εκδότη με τίτλο “Περί των γνησίων Ελλήνων”: Ως Έλλην, από την Ομηρική ήδη εποχή έως και σήμερα δύναται να θεωρηθεί μόνον εκείνος ο οποίος μετέχει του Όμαιμου στοιχείου, δηλαδή, ανήκει από φυλετικής απόψεως στο Ελληνικό Έθνος. (...) Όσοι επιχειρούν να βεβηλώσουν την έννοια της Ελληνικότητας παραβλέποντας το κριτήριο της καταγωγής (...) υπονομεύουν τα θεμέλια του Ελληνισμού. Ας μην λησμονούμε λοιπόν την πατρογονική επιταγή “ΠΑΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΣ”.

Στο 7ο τεύχος σε άρθρο του Ι. Παναγιωτακόπουλου με τίτλο “Σωκράτης και Δημοκρατία”, βρίσκουμε τα εξής: (...) με τα αποσπάσματα που παρατέθηκαν πιστοποιείται σημαντικό γεγονός που ο καθηγητής Κώστας Πλεύρης επισημαίνει στο βιβλίο του “Ο Σωκράτης μπροστά στο θάνατο”, υποστηρίζοντας ότι “Ο Σωκράτης ήτο αντιδημοκράτης όχι από αντίδρασιν, αλλά από πεποίθησιν”. (...) Με τα όσα παραπάνω αναφέρθηκαν καθίσταται σαφές, ότι η απόλυτη ταύτιση της δημοκρατίας με το Ελληνικό πνεύμα είναι αυθαίρετη (...).

Στο 10o τεύχος ψαρεύουμε ένα ωραίο του κ. Ακτουδιανάκη, ως προς τον αριθμό των “αληθινών Ελλήνων”: Χίλιοι Σπαρτιάτες και 200.000 είλωτες. Δέκα χιλιάδες Αθηναίοι και 400.000 δούλοι. Τώρα, αν από τον αριθμό των Ελλήνων αφαιρέσουμε τους σκοτωμένους από τις αληθινές εμφύλιες συγκρούσεις, από τους περσικούς πολέμους και από τις διάφορες εκστρατείες, από τους διάφορους επιδρομείς και κατακτητές του ελλαδικού χώρου, θα είμαστε κοντά στον αριθμό των αληθινών Ελλήνων που παρέμειναν ως πρόγονοι. Να λοιπόν που μόλις απεδείχθη, ότι κανείς μας δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι κατάγεται από αληθινό Έλληνα! Οπότε για ποιο “όμαιμο” ομιλούμε; Όσο για τους δυστυχείς Μεσσήνιους είλωτες, αυτοί δεν αναγνωρίζονται καν ως Έλληνες από τον κ. Ακτουδιανάκη!

Στη σ. 15 του ιδίου τεύχους έχουμε μια καινοτόμο πρόταση από τον κ. Ν. Θεοδώρου: Η κοινωνία να απαλλάσσεται με ευθανασία από νεογνά με μη ιάσιμες ασθένειες, αλλά και από τους έκφυλους. “Ευγονία” και “κοινωνική εξυγίανση”: Τόσο στην Αθήνα όσο και στη Σπάρτη, υφίστατο ειδική νομοθεσία για τα παιδιά που έρχονταν στον κόσμο με μη ιάσιμα νοσήματα, προβλέποντας γι’ αυτά τον θάνατο, ως μορφή λυτρώσεώς τους από τις κάθε είδους διανοητικές-ψυχικές και βαριές σωματικές αναπηρίες. (...) Στις μέρες μας είναι τραγική ειρωνεία να απορρίπτουν την Ευγονία και την απορρέουσα εξ αυτής ευθανασία επικαλούμενοι “ανθρωπιστικούς λόγους”, εκείνοι οι οποίοι επιδοκιμάζουν τις εκτρώσεις, που είναι πραγματικά στυγερά εγκλήματα. (...) Αναμφίβολα, στο κοινωνικό στερέωμα, υπάρχουν υπάνθρωποι που παρασιτούν, όπως οι αιμομείκτες, οι ομοφυλόφιλοι, οι παιδεραστές, οι διάφοροι διαστροφείς του φυσικού και βιολογικού νόμου, που έχουν χάσει από ηθικής απόψεως το δικαίωμα στη ζωή και στο μέλλον. (...) Τα εκτρωματικά αυτά όντα θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τη δημόσια υγεία, υπονομεύοντας παράλληλα το μέλλον του Έθνους μας. Δεδομένου ότι, δια της μεταβιβάσεως των κληρονομικών στοιχείων, διαιωνίζουν τις ανίατες νόσους, θάνατος στους ομοφυλόφιλους, λοιπόν! Επαναφορά του Καιάδα!

Στο 11ο τεύχος έχουμε τη διευκρίνιση ότι το περιοδικό μάχεται για την Επανελλήνισή μας: Το Απολλώνειο Φως, με νέες δυνάμεις, ανανεωμένο, δίνει τη μάχη για την πνευματική και κατ’ επέκταση Πολιτιστική Επανελλήνιση του Ιερού αυτού Τόπου. Σε άρθρο του εκδότη περί Πολυθεϊσμού και Μονοθεϊσμού, διαβάζουμε: (...) η πανάρχαια γηγενής θρησκεία απορρέει από μια κοσμοθεωρία και βιοαντίληψη, η πηγή της οποίας ανάγεται στις προαιώνιες προγονικές καταβολές, έλκοντας την προέλευσή της από τις Εθνικές Παραδόσεις, τους Μύθους, τα Δρώμενα και τις Δοξασίες των Ελλήνων. (..) Αυτή η διαπίστωση είναι που της παρέχει εξ ολοκλήρου το δικαίωμα να λέγεται Εθνική θρησκεία, ένα δικαίωμα αποκλειστικό, το οποίο κανένα άλλο θρησκευτικό υποκατάστατο δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει, για αμιγώς ιστορικούς και φιλοσοφικούς λόγους. (...) Ας μη λησμονούμε ότι στην Αρχαία Ελλάδα η θρησκεία ήταν συνυφασμένη προς το Έθνος, τον Πολιτισμό. Όμαιμο, Ομότροπο, Ομόγλωσσο, Ομόθρησκο, αυτά ήταν τα συνεκτικά στοιχεία των Ελλήνων. Η απεμπόληση ενός από αυτά τα στοιχεία ισοδυναμεί με απάρνηση της ιδίας της Πατρίδος και των Αρχών της.[ ]

Στο 12o τεύχος, σ. 4, ο Ν. Θεοδώρου μας ενημερώνει ότι: Ο εκφυλισμός της Τέχνης οφείλει κατά μεγάλο μέρος την ανάπτυξή του στην εβραϊκή επίδραση. Ο χρηματάνθρωπος Εβραίος μετέτρεψε και αυτόν ακόμη τον τομέα της Απολλώνειας Τέχνης σε στυγνή εμπορική επιχείρηση, όπως επισημαίνει ο μουσουργός Ριχάρδος Βάγκνερ.

Κάποιος Κ. Ιωάννου γράφει άρθρο με τίτλο “Ο Σατανισμός, ιδεολογικό προϊόν του Εβραϊσμού”. Ο εκδότης, σε άρθρο του με τίτλο “Ελληνικότης και Ελληνισμός”, παραθέτει εντός πλαισίου τα εξής από τον Κ. Πλεύρη:

Από τα πανάρχαια χρόνια οι Έλληνες εκαυχώντο δια την υπεροχήν της φυλής των (όμαιμον). Το “πας μη ‘Ελλην βάρβαρος” είναι μια αλήθεια που επιβεβαίωσε ιστορία χιλιετιών. Κάθε φυλή έχει την αξίαν του πολιτισμού της. Επομένως, η Ελληνική Φυλή ως δημιουργήσασα άφθαστον πολιτισμόν προέχει όλων των άλλων. Όποιος αμφισβητεί την Ανωτερότητα της Ελληνικής Φυλής είναι Προδότης.

Θα θέλαμε να ρωτήσουμε: είναι προδότης ο Όμηρος, ας πούμε, ή ο Αισχύλος, που δεν ξέρουν τίποτε για την ανωτερότητα των Ελλήνων; Ας ακούσουμε τον Κορνήλιο Καστοριάδη (Βήμα, 1.2.04): (...) στην Ιλιάδα δεν υπάρχει κανένα προνόμιο των Ελλήνων σε σχέση με τους Τρώες και, στην πραγματικότητα, ο πιο ανθρώπινος, ο πιο συγκινητικός ήρωας είναι μάλλον ο Έκτορας παρά ο Αχιλλέας. (...) Αιώνες αργότερα, η στάση είναι η ίδια: στους “Πέρσες” (472 π.Χ.) δεν υπάρχει ούτε μία υποτιμητική λέξη για τον τρομερό εχθρό που θέλησε να εξαναγκάσει την Ελλάδα στη σκλαβιά. Πέρσες και Έλληνες τοποθετούνται αυστηρά στο ίδιο επίπεδο, το πιο συγκινητικό και το πιο αξιοσέβαστο από τα κύρια πρόσωπα είναι η Άτοσσα, η μητέρα του Μεγάλου Βασιλέα, και εκείνο το οποίο αμφισβητείται και “τιμωρείται” είναι η ύβρις του Ξέρξη ως ατόμου.

Όσον αφορά την «ελληνικότητα», ο εκδότης λέει μεταξύ άλλων:

(...) Πώς όμως ορίζεται η Ελληνικότητα και με γνώμονα ποια κριτήρια διαπιστώνεται; Ως Ελληνική ορίζεται η Κοινότητα εκείνη του Αίματος και του Πολιτισμού, η οποία συντίθεται από γηγενείς κατοίκους που συγκροτούν μια ενιαία Εθνική Οντότητα. Απορρίπτει αγανακτισμένος την Ισοκράτεια αντίληψη, κατά την οποία: η Ελληνικότητα καθορίζεται με βάση όχι τα φυλετικά και ψυχικά χαρακτηριστικά αλλά την απόκτηση της Ελληνικής Παιδείας, οπότε κι οι θιασώτες αυτής της θεωρήσεως ομιλούν περί “πνευματικώς Ελλήνων”. Κι ακόμα, ο κ. Χαραλαμπόπουλος απαγορεύει στους μη Αρίους να μετέχουν της ελληνικής παιδείας!

Ένας Σκανδιναυός ή ένας Κέλτης που έχει συνειδητοποιήσει την αφετηρία της καταγωγής και του πολιτισμού του δύναται να μετέχει στην “ημετέρα παιδεία”, ανήκοντας στη φυλετική ομοεθνία των Ελλήνων-Αρίων. Δεν μπορεί ωστόσο να συμβεί το ίδιο με έναν Τούρκο ή ένα Μογγόλο ή ένα Νέγρο, θα ήταν Ύβρις προς τη Φύση και τον Πολιτισμό, καθ’ ό,τι η ψυχοσύνθεσή του είναι εντελώς διαφορετική (...). Τι θα κάνουμε, λοιπόν, με τους Τούρκους και τους μαύρους φιλέλληνες και ελληνιστές; [ ]

Στο 14ο τεύχος βρίσκουμε άρθρο του Κ. Πλεύρη με τίτλο “Η ελληνική υπεροχή”, άρθρο του εκδότη με τίτλο “Μεγάλη Ιδέα, η Πεμπτουσία του Ελληνοκεντρισμού” και συνέντευξη του Ι. Φουράκη, ο οποίος δηλώνει ότι οι Σπαρτιάτες και οι Κρήτες ήταν εβραϊκής καταγωγής, θέση την οποία το περιοδικό θα απορρίψει στο επόμενο τεύχος. Στο 16ο τεύχος βρίσκουμε συνέντευξη του Α. Κεραμυδά, ο οποίος αναφέρεται και στην Ομάδα «Ε» και τελειώνει με την πρόβλεψη της παγκόσμιας κυριαρχίας του Ελληνισμού: Όταν λοιπόν θα καταρρεύσουν οι ΗΠΑ, τότε οι διάφορες χώρες δεν θα έχουν αφεντικά. Τότε, επί τη ευκαιρία, θα επέμβουν οι Ρώσοι κι οι άλλοι λαοί. Ένας πόλεμος θα ξεσπάσει και η Τουρκία, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ θα καταρρεύσουν άπαξ δια παντός. Ένας μόνο θα είναι ο Ανώτατος Άρχων αυτού του Πλανήτου: Ο Ελληνισμός ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ !!!

Να, όμως, που στο 18ο τεύχος συναντάμε απόσπασμα από άρθρο του Κ. Κούρου (στην εφημερίδα Καμπάνα της Ν. Υόρκης) περί της Ομάδας «Ε», όπου, μέσα από την εντυπωσιακή γνώση του αρθρογράφου περί των απαρχών της υπόθεσης αυτής, αποδεικνύεται η γελοιότητα του όλου ζητήματος, οι δε Ι. Φουράκης και Α. Κεραμυδάς κατακεραυνώνονται.

Στο 19ο τεύχος βρίσκουμε δημοσίευμα αποτελούμενο από κείμενα που υποτίθεται ότι απέστειλε η Ομάδα “Ε”, στα οποία υποστηρίζεται ότι “οι αρχαίοι Έλληνες ανέμεναν τον ερχομό τον Ιησού”. Ο συντάκτης αυτών των κειμένων επιδεικνύει χονδροειδή άγνοια των στοιχείων που θα μπορούσαν να έχουν κάποια ισχύ τεκμηρίου προς αυτή την κατεύθυνση, παραπέμποντας σε παντελώς αστήρικτες και γελοίες “προφητείες” (δήθεν του Σόλωνα, του Σωκράτη κ.ά.), που προφανώς αντιγράφει από τον κ. Άγγελο Σακκέτο. […]. Η υποτιθέμενη Ομάδα “Ε”, λοιπόν, κινείται με κίνητρο τη θεμελίωση της ελληνικότητας του Ιησού: (...) ο ίδιος ο Χριστός αρνείται ότι κατάγεται από το γένος Δαυίδ. Εξάλλου το όνομά του, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, είναι ελληνικό (...).

Όσο για το περιοδικό, στο σημείωμα της Σύνταξης του ιδίου τεύχους, διαβάζουμε: Το Απολλώνειο Φως δεν δύναται, δια πρακτικούς λόγους, να επιβεβαιώσει ή να απορρίψει με απόλυτη βεβαιότητα την ύπαρξη αυτής της Ομάδας. (...) Ωστόσο, στο επόμενο τεύχος, η “Ομάδα” επανέρχεται επιμένοντας στην ελληνικότητα του αρχικού χριστιανισμού και στην παγκόσμια σιωνιστική απειλή.

Πιο κάτω συναντάμε άρθρο του Κ. Θεοδωρίδη με τίτλο “Αγκυλωτός Σταυρός: ένα προαιώνιο ηλιακό σύμβολο”. Και ναι μεν η σχέση της σβάστικας με το φως του Απόλλωνα μπορεί να είναι αυθεντική, όπως λέει ο αρθρογράφος, το ζήτημα όμως είναι άλλο: ποια η σχέση του Απολλωνείου Φωτός με κάποια άλλη σβάστικα που κόντεψε να στραγγαλίσει την οικουμένη;[…]

Στο 25ο τεύχος βρίσκουμε συνέντευξη του κ. Ευάγγελου Τρίγκα, ο οποίος υιοθετεί –και αισθάνεται περήφανος γι’ αυτό!– τη συκοφαντία του Ταλμούδ ότι ο Ιησούς ήταν νόθος γιος της Μαρίας και κάποιου Ρωμαίου στρατιώτη ονόματι Πανδίρα, τον οποίο ο Τρίγκας θεωρεί Έλληνα. […]

Στο 28ο τεύχος βρίσκουμε δημοσίευμα, στο οποίο μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου καταγγέλλεται ως φιλοεβραϊκό και φιλοσιωνιστικό˙ εκεί διαβάζουμε τη λέξη “ολοκαύτωμα” εντός εισαγωγικών. Αίφνης, από το τ. 32 έχουμε μια εντυπωσιακή έκρηξη αντισημιτισμού και καταγγελιών προς κάθε κατεύθυνση: ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Δ. Αβραμόπουλος και ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος έχουν την τιμητική τους. Ο πολεμικός αντιεβραϊσμός τείνει πλέον να γίνει η κύρια ταυτότητα του περιοδικού, καταλαμβάνοντας πολλαπλάσιο χώρο στην ύλη του. […]

«Ακροδεξιά» και «Εθνοκοινωνισμός»

Σιγά - σιγά, στη διαδρομή του, το περιοδικό αποκτά περισσότερη παρρησία και αρχίζει να αποκαλύπτει τα βαθιά του “πιστεύω”. [ ]. Στο 34ο τεύχος καταγγέλλονται, σε άρθρο του Δ. Δημόπουλου, ο Γ. Καρατζαφέρης και το κόμμα του, για διπροσωπία και μειοδοσία απέναντι στη διείσδυση του σιωνισμού σε όλα τα ελληνικά κόμματα, για ανοχή απέναντι στους νόμιμους μετανάστες, για εναγκαλισμό με τον φίλο των εβραιοσιωνιστών, αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, και γενικά για ...ακροδεξιά νοοτροπία! Ακροδεξιά σημαίνει αυταρχισμός, πατριδοκάπηλος εμπαιγμός και ξενοδουλεία. [ ]

Στο τεύχος αυτό βλέπουμε το εξώφυλλο του βιβλίου του Γερμανού εθνικοσοσιαλιστή Walhter Darre, Αίμα και γη, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Απολλώνειο Φως” (φθινόπωρο 2001).[ ]

Στο 39o τεύχος γίνεται παρουσίαση και σφοδρή επίθεση κατά των μυστικών εταιριών με κύριο στόχο τον Τεκτονισμό, τη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ και την Κου Κλουξ Κλαν. Στη σ. 46 πέφτουμε σε μια καταγγελία της Σύνταξης με τίτλο “Όχι στην ακροδεξιά πλάνη του Γ. Καρατζαφέρη”. Εδώ το περιοδικό αποκαλύπτει επίσημα την ιδεολογία του. Ιδού απόσπασμα της καταγγελίας: Οι Έλληνες Εθνοκοινωνιστές δεν πρόκειται να στηρίξουν τον υβριστή μιας ολόκληρης κοσμοθεωρίας, αυτής του Εθνοκοινωνισμού. Ας θυμηθούμε ότι ο Καρατζαφέρης παρουσίαζε τηλεοπτικά “σποτ”, όπου εικονιζόταν το υπουργικό συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ υπό την υπόκρουση γερμανικών εμβατηρίων, επιχειρώντας να εξομοιώσει Γ΄ Ράιχ και ΠΑΣΟΚ δημαγωγικά και λαϊκιστικά. [ ]

Στο 41o τεύχος, ο Κ. Θεοδωρίδης, σε άρθρο του για τον αλβανικό UCK και την αλυτρωτική του προπαγάνδα για δήθεν Τσάμηδες στην Ελλάδα, γράφει: Η λύση για εθνική επιβίωση και ανάπτυξη, η εκδίωξη όλων ανεξαιρέτως των ξένων από την Πατρίδα μας. (...)

Στο ίδιο τεύχος, ο εκδότης συνεχίζει την επίθεση κατά της “σάπιας”, “πατριδοκάπηλης” και “δοσίλογης” ελληνικής ακροδεξιάς, κάνοντας λόγο για τις κατοχικές κυβερνήσεις που προέκυψαν από τα σπλάχνα της, αυτές που οργάνωσαν τα “τυχοδιωκτικά” Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία πρώτα συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς και μετά με τους Άγγλους. Αναφέρεται στον Ιωάννη Μεταξά που από γερμανόφιλος μετατράπηκε σε αγγλόφιλο, στους επίσης αγγλόφιλους Αλέξανδρο Παπάγο και βασιλιά Γεώργιο Β΄, στον “σαλτιμπάγκο” Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ και, τέλος, στον “υμνητή του εβραιόφιλου Μητσοτάκη, και του Γλύξμπουργκ”, Γιώργο Καρατζαφέρη. Έχει βέβαια τους λόγους του: Είναι η ακροδεξιά που θεοποίησε την Αμερική και το Ισραήλ, εν ονόματι του αντι-κομμουνισμού. (...) Σήμερα, η ακροδεξιά ταυτίζεται με τις δυνάμεις της παγκοσμιοποιήσεως. Τάσσεται φραστικά κατά των λαθρομεταναστών, όχι όμως και κατά των ξένων συλλήβδην και ιδίως κατά των αλλοφύλων (...) διότι δεν αποδέχεται τον φυλετισμό. (...) Υπήρξε πιστό όργανο μέχρι το 1947-48 των αγγλοεβραΐκών συμφερόντων και ακολούθως των αμερικανοεβραΐκών. Είναι αυτή, η ακροδεξιά, η ιστορική και πολιτική, επίγονος τον «αγγλικού» κόμματος που συνεστήθη το 1832. (...)

Το «εβραϊκό μίασμα»

Η λύση του μυστηρίου γιατί η ελληνική ακροδεξιά είναι μισητή στους Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές είναι πολύ απλή: Αυτή, ενώ στην αρχή υπηρέτησε το Γ΄ Ράιχ, που σκοπός του ήταν να εξαγνίσει τον πλανήτη από το εβραϊκό μίασμα και τα παράγωγά του (κυρίως τον μπολσεβικισμό, τον Τεκτονισμό και την κυριαρχία του καπιταλιστικού κεφαλαίου), με την ίδια ευκολία υπηρέτησε και τους Αγγλο-αμερικανούς, που είναι ένα με τους Εβραιοσιωνιστές. Ο εκδότης αμφισβητεί τον πατριωτισμό της. Πολύ περισσότερο πατριώτες ήταν, λέει, οι Έλληνες ναζί που σχεδίαζαν, συνεργαζόμενοι με τους Γερμανούς, να φτιάξουν μια ελληνική μεραρχία που θα έπαιρνε μέρος στην εισβολή στη Σοβιετική Ένωση για να πολεμήσει τον μπολσεβικισμό: Σε τι και κατά πόσο είναι περισσότερο πατριώτες οι τυχοδιώκτες ταγματασφαλίτες, που άλλαζαν γραμμή σαν τα πουκάμισα (ασφαλώς ανάμεσά τους υπήρξαν και τιμητικές εξαιρέσεις), από τους αγνούς ιδεολόγους της ΕΣΠΟ, που εκκίνησαν προσπάθεια να πολεμήσουν τον μπολσεβικισμό συγκροτώντας την κυανόλευκη μεραρχία;

Τι ήταν όμως η ΕΣΠΟ και οι αγνοί ιδεολόγοι της; Από το αφιερωμένο στην Κατοχή και την Αντίσταση τ. 208 των «ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ» της Ελευθεροτυπίας αντιγράφουμε τα αναφερόμενα του ιστορικού Ραϋμόνδου Αλβανού, για την οργάνωση αυτή (σ. 36): Λίγο πριν από την εμφάνιση των ανταρτών, στις 22 Σεπτεμβρίου του 1942, μία τρομερή έκρηξη, στις παρυφές της Ομόνοιας, συγκλόνισε την κατεχόμενη Αθήνα. Ολόκληρο το κτίριο όπου στεγάζονταν τα γραφεία της ΕΣΠΟ, στην οδό Πατησίων, κατέρρευσε μέσα σε φλόγες, σκόνη και καπνό. Τα θύματα ήταν πολλά. Ακούστηκε ότι έχασαν τη ζωή τους 29 στελέχη της ΕΣΠΟ και 43 Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες. Η ΕΣΠΟ (Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωση) ήταν ίσως η σημαντικότερη από τις ελληνικές ναζιστικές οργανώσεις που δραστηριοποιήθηκαν στην Αθήνα τον καιρό της Κατοχής. Επικεφαλής της ήταν ο γιατρός Στεροδήμος και, τον καιρό που έγινε η ανατίναξη, η οργάνωση έλεγε ότι προετοίμαζε ένα σώμα Ελλήνων εθελοντών για να πολεμήσουν στο Ανατολικό μέτωπο, στο πλευρό των Γερμανών. Ο Στεροδήμος τραυματίστηκε βαριά στην έκρηξη και πέθανε λίγο αργότερα. Η ΕΣΠΟ, μετά το πλήγμα, διαλύθηκε.

Στο 42ο τεύχος, σε άρθρο της Μ. Κωτσαρίδου με τίτλο “Ολύμπιοι θεοί και ψυχική εξέλιξη”, διαβάζουμε:

(...) Εμβαθύνοντας στην εξέταση της προσωπικότητας των θεών, αναδεικνύονται ανώτερα ηθικά πρότυπα, τα οποία συμβάλλουν στην ψυχική κάθαρση και στην εμπέδωση ενός ανώτερου ήθους, το οποίο αρμόζει στον Έλληνα-Άριο άνθρωπο, διαφοροποιώντας τον ριζικά από τα παραδείγματα λαών που εμφορούνται από μία κατώτερη ψυχική προσωπικότητα, διακατεχόμενοι από τα δεσμά της υλιστικής χυδαιότητας και της μοχθηρής πανουργίας που χαρακτηρίζουν την διεστραμμένη σημιτική ψυχή.

Σε καταγγελία του Κ. Ιωάννου με τον τίτλο “Και Εβραίοι και ομοφυλόφιλοι στις τάξεις του ΛΑ.Ο.Σ.”, διαβάζουμε: Πράγματι, οι Εβραίοι που ακολουθούν ως υποψήφιοι τον Καρατζαφέρη δεν είναι, επισήμως τουλάχιστον, Εβραίοι το θρήσκευμα, αλλά ΕΒΡΑΙΟΙ ως προς την ΚΑΤΑΓΩΓΗ, και αυτή ακριβώς η καταγωγή είναι που μετράει.

Οι άνθρωποι του Απολλωνείου Φωτός, λοιπόν, αδιαφορούν απολύτως για το πρόσωπο που έχουν μπροστά τους. Ακόμα κι αν οι πρόγονοί του βρίσκονται στην Ελλάδα για αιώνες, ακόμα και αν είναι πατριώτης ελληνολάτρης, οποιοσδήποτε φέρει εβραϊκό αίμα είναι πάντα υποψήφιος για ξενηλασία, ακόμα κι αν αυτός ή ο πατέρας του έχουν πολεμήσει ηρωικά γι’ αυτή την πατρίδα που την αισθάνονταν με πάθος δική τους. Πώς σκοτώθηκε ο εβραϊκής καταγωγής συνταγματάρχης Φριζής, ο πρώτος ανώτερος αξιωματικός που έπεσε στο Αλβανικό Μέτωπο, πριν κι από τον Δαβάκη; Οδηγώντας έφιππος τους άντρες του, δέχθηκε επίθεση ιταλικών αεροπλάνων αλλά, παρά τις έντονες προτροπές, ο Φριζής αρνήθηκε να αφιππεύσει επικαλούμενος την ελληνική υπερηφάνεια! […]

Τον Ιανουάριο του 2003, ο κ. Χαραλαμπόπουλος έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο του Η ιουδαιοχριστιανική συνομωσία κατά του Ελληνισμού. Το κείμενο που συνοδεύει τη διαφήμιση του βιβλίου στο 41ο τεύχος έχει ως εξής:

Ο μεγάλος διωγμός των Ελλήνων και του Ελληνικού Πολιτισμού από τα ιουδαιοχριστιανικά στίφη των βαρβάρων και των υποχειρίων του διεθνούς εβραϊσμού. Η επιβολή του σκοτεινού ιερατείου και ο αφελληνισμός των κατοίκων αυτού του τόπου, στο όνομα του μοχθηρού Ιεχωβά. Ακλόνητα ιστορικά στοιχεία και πληθώρα φιλοσοφικών επιχειρημάτων, τα οποία καταδεικνύουν το ασυμβίβαστο του ιουδαιοχριστιανισμού προς την ιδεολογική ταυτότητα του Έλληνα. Ατράνταχτες αποδείξεις που καταδεικνύουν την συνοδοιπορία της ηγεσίας της εκκλησίας και του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου με τους εκπροσώπους των σιωνιστών. .(...)

Σε άρθρο του στο τεύχος 42, με τίτλο “Η αγγλοκρατία οδήγησε την Ελλάδα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο”!, διαβάζουμε τα παρακάτω: Η είσοδος της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε απόρροια της εξαρτήσεως της χώρας μας από τα αγγλικά συμφέροντα, και η διολίσθησή της σε εμπόλεμο δύναμη κατά της Γερμανίας υπήρξε αποτέλεσμα της επιθυμίας των Βρετανών, επιθυμία την οποία έσπευσε να υλοποιήσει το αγγλόδουλο παλάτι, στρεφόμενο κατ’ ουσίαν ενάντια προς τα ύψιστα εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας, τα οποία υπαγόρευαν είτε την τήρηση αυστηρής ουδετερότητας, είτε τη συμμαχία της Πατρίδας μας με την ισχυρή χερσαία δύναμη της Κεντρικής Ευρώπης, ήτοι την Γερμανία.

(...) Ο ίδιος μάλιστα ο Υπουργός Εξοπλισμών του Γ΄ Ράιχ, Α. Σπέερ, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην εφημερίδα “Το Βήμα”, στις 16 Σεπτεμβρίου του 1976, τόνισε επιγραμματικά ότι “Ο Χίτλερ δεν ήθελε να κάνει την βαλκανική εκστρατεία και υποχρεώθηκε να πολεμήσει για τους Ιταλούς που προκάλεσαν αυτή την περιπέτεια. Σε προσωπικές του συνομιλίες, ακόμη, διατύπωσε πολλές φορές τη δυσφορία του για τον Μουσολίνι και τον Τσιάνο, που με τον δικό τους πόλεμο κατά της Ελλάδος ανέτρεψαν τους στρατηγικούς του στόχους. Άλλωστε, δεν υπήρξε καν σχέδιο για βαλκανική εκστρατεία. Εξάλλου ο Χίτλερ, αλλά και ο Γκαίμπελς, ο Υπουργός Προπαγάνδας, στηριζόμενοι στις φυλετικές αντιλήψεις και θεωρίες του Ρόζενμπεργκ, έλεγαν πως η ηρωική αντίσταση των Ελλήνων οφειλόταν στο γεγονός ότι οι σημερινοί Έλληνες είναι απόγονοι των Δωριέων, οι οποίοι κατά τον Χίτλερ ήταν Άριοι και ανήκαν στην Ινδογερμανική Φυλή. Προσέθετε δε, ότι υπήρχε ινδογερμανικό αίμα στις φλέβες των Ελλήνων, και ότι οι Δωριείς ήταν οι θεμελιωτές του αρμονικού πολιτισμού”.

Βεβαίως, είναι γνωστό ότι ο Χίτλερ, μη μπορώντας να βρει καμιά εποχή της αρχαίας γερμανικής ιστορίας που να τον ενθουσιάζει, στρεφόταν μονότροπα προς στην αρχαία Ελλάδα ή προς τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. […]

Το κείμενο περιλαμβάνει και φωτογραφία γερμανικών τεθωρακισμένων σε κεντρικό δρόμο της κατεχόμενης Αθήνας, από αυτές που εμπνέουν εθνική υπερηφάνεια στον εκδότη, με τη λεζάντα: Παρέλαση των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα, ενώπιον του Στρατάρχη Φον Λιστ. Επίσης, φωτογραφία ομάδας Ελληνοεβραίων στρατιωτών με την εξής λεζάντα: Εβραίοι ανάμεσα σε Έλληνες στρατιώτες. Οι σιωνιστές είχαν μολύνει και τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού... [ ] Γνωρίζουμε, όμως, πως οι Ελληνοεβραίοι πολέμησαν σαν γνήσιοι πατριώτες στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο του ’40, και ότι είχαν πλήθος θυμάτων, αξιωματικών και απλών στρατιωτών.

Τέλος, στο ίδιο τεύχος, βρίσκουμε άρθρο του Γ. Γρηγορομιχελάκη με τίτλο “Να φορολογηθούν οι Εκκλησίες”, από όπου παραθέτουμε: Στην Ελλάδα, το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας της Εκκλησίας ανήκει στην Αρχαία θρησκεία και είναι οι περιουσίες των ναών, οι ίδιοι οι ναοί που μετατράπηκαν σε εκκλησίες, οι περιουσίες των ιερέων του Δωδεκαθέου και οι περιουσίες απλών ανθρώπων που αρνήθηκαν να εκχριστιανιστούν, γι’ αυτό και θανατώθηκαν και οι περιουσίες των δημεύτηκαν.

Στο 43ο τεύχος διαβάζουμε στο σημείωμα του εκδότη: Δεν είναι και λίγοι εκείνοι που γελοιοποιούν την ελληνικότητα, ταυτίζοντάς την με διαστημόπλοια, ανύπαρκτες ομάδες Ε, υποχθόνιους κόσμους και ό,τι άλλο βάλει η νοσηρή φαντασία τους. (...) Θαυμάσια, αλλά ποιος δήλωνε στο τ. 19 για την Ομάδα “Ε”, ότι “Το Απολλώνειο Φως δεν δύναται, δια πρακτικούς λόγους, να επιβεβαιώσει ή να απορρίψει με απόλυτη βεβαιότητα την ύπαρξη αυτής της Ομάδας”; Και ποιος δήλωνε ανυπόγραφα στο τ. 28, στη σ. 45: “Συνιστούμε ανεπιφύλακτα τα δύο σημαντικά βιβλία του Γ. Γιαννόπουλου ‘Κοίλη Γη’ και ‘Μυστική Αθήνα’”; Πώς τώρα ενοχλούν οι υποχθόνιοι κόσμοι;

Στο ίδιο τεύχος, αποδεσμευμένο από αναστολές, το περιοδικό εκφράζει πλέον ελεύθερα τις ιδέες του. Αγανακτεί για τη βέβηλη παρομοίωση του Μπους με τον Αδόλφο Χίτλερ και των ΗΠΑ με το Γ΄ Ράιχ (σ. 14): Την ίδια ώρα, οι διάφοροι αριστεριστές και πάσης φύσεως διεθνιστές (...) διαδηλώνουν κατά του Μπους και των ΗΠΑ, εξομοιώνοντάς τον με τον Αδόλφο Χίτλερ και συγκρίνοντας αναιδώς τις ΗΠΑ με το Γ΄ Ράιχ! Λησμονούν όλοι αυτοί οι Υποκριτές και ανιστόρητοι, ή μάλλον διαστρεβλωτές της ιστορίας, ότι ο Χίτλερ πολέμησε τον σιωνισμό, ενώ ο Μπους και οι όμοιοι του αποτελούν τυφλούς υπηρέτες του. (...)

Η μεγάλη αποκάλυψη όμως γίνεται στο ίδιο τεύχος, σε άρθρο του εκδότη με τίτλο “Εθνοκοινωνισμός: Η ελληνική κοσμοαντίληψη και βιοθεωρία”, όπου συναντούμε κατ’ αρχήν τη θλίψη του κ. Χαραλαμπόπουλου για την ήττα του Χίτλερ (...) μετά την ατυχή έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου για τις δυνάμεις της Παραδόσεως. (...)

Προσπαθώντας να ανιχνεύσει τον Εθνικοκοινωνισμό –δηλαδή τον Εθνικοσοσιαλισμό των ναζί– στη Σπάρτη του Λυκούργου, γράφει: Οι ίλες και οι αγέλες της αρχαίας Σπάρτης αναβίωσαν και πάλι στην Εθνικοσοσιαλιστική Πολιτεία του Γ΄ Ράιχ, ανδρώνοντας μια νεολαία πειθαρχημένη, υπεύθυνη και πειθαρχική. (...) Μιας και ο κ. Χαραλαμπόπουλος προσπαθεί να μας πείσει ότι το Γ΄ Ράιχ είχε πρότυπα ελληνικά, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Πολλοί θεωρούν ότι η εβραϊκή σιωνιστική πολιτική στην Παλαιστίνη έχει ναζιστικά πρότυπα, η απλή αλήθεια όμως είναι ότι τα πρότυπα των ναζί ήταν εβραϊκά! Ποιος το λέει αυτό; Ο ίδιος ο θεωρητικός της φυλετικής καθαρότητας του Γ΄ Ράιχ, Τζούλιους Στράιχερ, απολογούμενος στη Δίκη της Νυρεμβέργης:

(...) εδώ και χρόνια έγραφα ότι έπρεπε να εμποδιστεί στο μέλλον κάθε ανάμιξη του γερμανικού αίματος με το εβραϊκό. Έγραψα άρθρα σχετικά με αυτό και πάντοτε επαναλάμβανα, ότι οφείλουμε να πάρουμε ως πρότυπο την εβραϊκή φυλή ή τον εβραϊκό λαό. Επαναλάμβανα πάντοτε στα άρθρα μου ότι οι Εβραίοι έπρεπε να χρησιμεύσουν ως πρότυπο για τις άλλες φυλές, διότι έχουν έναν φυλετικό νόμο, τον Μωσαϊκό, ο οποίος λέει: “Αν πάτε σε κάποια ξένη χώρα, δεν πρέπει να πάρετε ξένες γυναίκες” [*] (Ροζέ Γκαροντί, Οι θεμελιώδεις μύθοι της Ισραηλινής πολιτικής, σ. 65).

Ο Εθνοκοινωνισμός, λέει ο αρθρογράφος πιο κάτω, δεν έχει σχέση με την ακροδεξιά: Η πατριδοκαπηλική ακροδεξιά υπήρξε ανέκαθεν κάπηλος της υγιώς εννοούμενης εθνικοφροσύνης. (...) Όπως δεν έχει [ο Εθνοκοινωνισμός] σχέση και με τους συνταγματάρχες της 21ης Απριλίου, που θεώρησαν την ανάληψη της εξουσίας από τις ένοπλες δυνάμεις ως μία “παρένθεση”, αρνούμενοι να προβούν σε επαναστατικές αλλαγές, διότι και οι ίδιοι αποτελούσαν μέρος αυτού του ίδιου συστήματος. Η ακροδεξιά, που είναι καπιταλιστική, φιλοσιωνιστική, προβάλλει έναν ψευδεπίγραφο πατριωτισμό, είναι συνυφασμένη με την Εκκλησία, το κατεστημένο της οικονομικής ολιγαρχίας και τις ΗΠΑ. (...)

Στο 45ο τεύχος, η Σύνταξη γνωστοποιεί τα εξής: Ανακοινώνεται στους ενδιαφερόμενους, ότι υφίσταται η δυνατότητα τηλεφωνικής επικοινωνίας με τον πολιτικό κρατούμενο Στρατηγό Νικόλαο Ντερτιλή, συνέντευξη του οποίου είχε φιλοξενήσει το “Απολλώνιο Φως” στο προηγούμενο τεύχος του. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα επισκέψεώς του στις φυλακές Κορυδαλλού, κατόπιν τηλεφωνικής συνεννοήσεως με τον ίδιο στο ανωτέρω τηλέφωνο. Οι ήρωες και οι αγωνιστές της πατρίδος αξίζουν της ολοψύχου συμπαραστάσεώς μας. Όμως η Σύνταξη είχε δηλώσει, σε προηγούμενο τεύχος, πως δεν έχει σχέση με τους συνταγματάρχες της 21ης Απριλίου.

[…] Τέλος, έχουμε μπροστά μας το 49ο τεύχος, του οποίου το εξώφυλλο κοσμείται από τη φωτογραφία του Αδόλφου Χίτλερ, με τη σβάστικα στο μανίκι και δίπλα του τη λεζάντα: ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΑΔΟΛΦΟΥ ΧΙΤΛΕΡ; [...]

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν το ελαφρυντικό των εννέα χρόνων αυτοσυγκράτησης, κατά τα οποία καταπίεζαν αφόρητα τον εαυτό τους για να μη μιλήσουν ανοιχτά για το πρόσωπο του αληθινού τους θεού. Όποιος και να ήταν στη θέση τους θα είχε μαραζώσει!

Σχετικά με την αναφορά του εξωφύλλου στην ελληνική καταγωγή του Χίτλερ, μάλλον πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία. Εν πάση περιπτώσει, πολλά έχουν γραφεί για το εβραϊκό αίμα που έτρεχε στις φλέβες αυτού του Αυστριακού, αλλά πρώτη φορά ακούμε για ελληνική καταγωγή του. [ ] Μιλώντας για τη μεγάλη συνάφεια ελληνισμού - γερμανισμού, ο κ. Χαραλαμπόπουλος λέει:

Η συνάφεια αυτή οφείλεται στην κοινή φυλετική προέλευση, αναγόμενη στο αποικιστικό έργο των Ελλήνων, που έφθασαν έως την Απώτατη Θούλη, εγκαθιδρύοντας στο χώρο της σημερινής Αυστρίας - Γερμανίας τη δωρική παράδοση. Η Μυθολογία, οι ηρωικές παραδόσεις, οι θεολογικές αξίες των βορείων, είναι ταυτόσημες προς τις ελληνικές.

(...) Στην περιοχή που είναι γνωστή σήμερα ως Βαυαρία, οι Έλληνες Δωριείς έκτισαν κατά το απώτατο παρελθόν ένα μοναχοχώρι, το σημερινό Μόναχο.

(...) Στη χώρα του μέσου του Ίστρου ποταμού ιδρύθηκε από τους Δωριείς η Ιστρία, που με την πάροδο του χρόνου μετονομάσθηκε σε Αυστρία. Ακόμη, πολύ βορειότερα, ιδρύθηκε η Μπέρτα (Βέροια), στα ερείπια της οποίας πολύ αργότερα ιδρύθηκε το Μπερλίν (Βερολίνο). Πιο κάτω, προς τιμήν της κυπριακής Λίνδου, ιδρύθηκε το Λιντς κ.ο.κ.

[ ] Εν αρχή, λοιπόν, ήταν η λευκή Άρια ομοεθνία Κελτών, Σκανδιναβών, Γερμανών, Ελλήνων κλπ., στην οποία ηγείτο πολιτισμικά το ελληνικό φύλο. Η πρωταρχική πατρίδα της Άριας ομοεθνίας ήταν η Υπερβορέα, από όπου καταγόταν ο υπερβόρειος Απόλλων: (...) οι γερμανικές μυστικιστικές οργανώσεις, με προεξάρχουσα την Εταιρεία της Θούλης, πρέσβευαν την αντίληψη ότι η αρία φυλή περιλαμβάνει ένα σύνολο λαών που συγκροτούν την λευκή ομοεθνία, μεταξύ των οποίων κυρίαρχο ρόλο διαδραμάτιζαν οι Έλληνες. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου, οι ιθύνοντες του Γ΄ Ράιχ, θέλοντας να αποτίσουν τιμές στην αρχέγονη κοιτίδα, την Υπερβορέα και την πρωτεύουσά της, την Θούλη, είχαν αναγείρει εντός του Βερολίνου πανομοιότυπο της αθηναϊκής ακροπόλεως, στην είσοδο της οποίας είχαν τοποθετήσει επιβλητικό αετό με τον αγκυλωτό σταυρό, έμβλημα το οποίο έφερε, άλλωστε, και η κεντρική είσοδος στην πόλη της Τροίας.

(...) Ο επιφανής μυστικιστής και στρατηγός, πατέρας της γερμανικής γεωπολιτικής, Καρλ Χαουσχόφερ, ο άνθρωπος που άσκησε καθοριστική επιρροή στην διαμόρφωση της ιδεολογίας του Χίτλερ (...), θεωρούσε ότι η Υπερβορέα ταυτιζόταν με την Ατλαντίδα οι πρώτοι κάτοικοι της οποίας ήταν ελληνικής καταγωγής.

(...) Ας δούμε όμως τις σχέσεις Ελληνισμού-Γερμανισμού, σχέσεις οι οποίες ανάγονται στο απώτερο παρελθόν, από την εποχή της ελεύσεως των μήλων των Εσπερίδων από την Υπερβορέα, ως προσφορά στον ναό του Δηλίου Απόλλωνος, από την εποχή της ελεύσεως του Απολλωνείου άρματος από τον Βορρά, μυθικές διηγήσεις από την εποχή του Άβαρη, που υποδηλώνουν μια φυλετική συγγένεια. [ ]

Αυτό είναι το ένδοξο παρελθόν, το οποίο πρέπει να επανέλθει δια του ελληνογερμανισμού, σε μια σύνθεση που θα βασίζεται στην «απολλώνεια φωτεινότητα και πνευματική διαύγεια, και την σιδηρά δωρική πειθαρχία». Αυτό ήταν και το όραμα των Ναζί: ένας κόσμος στον οποίο θα κυριαρχούσε η Άρια ομοεθνία με τον ελληνικό Δωρικό Απολλώνειο πολιτισμό, στηριζόμενο στα γερμανικά όπλα: (...) θα πρέπει να επισημάνουμε ότι, αρχικά τουλάχιστον, οι Γερμανοί θεωρούν τις χώρες των οποίων οι λαοί ήταν άριας προελεύσεως, όχι κατακτημένες αλλά τιθέμενες υπό την προστασία τους μέχρι να ολοκληρώσουν το έργο τους, έργο το οποίο εντοπιζόταν στην ανακάλυψη της Υπερβορέας, των προγονικών καταβολών, της εκδιώξεως των αλλοφύλων που ελλόχευαν, και στη σταθεροποίηση του λευκού πολιτισμού.

Όπως γράφει ο Χίτλερ στον Αγώνα του: Ο παθιασμένος αγώνας μας πρέπει να έχει πλατειά αντικείμενα. Ένας ολόκληρος πολιτισμός αγωνίζεται για την ύπαρξή του και αυτός ο πολιτισμός θα διαρκέσει εκατομμύρια χρόνια, γιατί θα ενώσει και θα συνταιριάσει τον Ελληνισμό με τον Γερμανισμό.

Κι ακόμα, ο Χίτλερ, λέει ο εκδότης, φέρεται να είπε σε συζήτηση με τους στρατηγούς του (η πληροφορία αντλείται από την Απογευματινή της 20.5.1965) τα εξής:

Δεν ξέρουμε το τι ακριβώς ήταν οι άνθρωποι πριν από πολλούς αιώνες. Αν χρειαστεί όμως να αναζητήσουμε εδώ στην Ευρώπη τους προγόνους μας, θα έλεγα αδίστακτα ότι ήταν οι Έλληνες. […]

Ο κ. Χαραλαμπόπουλος, στοιχειωμένος από τον θεό της παντοδυναμίας, κοσμεί συχνά το περιοδικό του με φωτογραφίες νεοκλασικών αγαλμάτων της περιόδου του Γ΄ Ράιχ, τα οποία παριστάνουν πάντα γυμνούς μυώδεις άντρες που κρατάνε τεράστιες σπάθες. Είναι πιθανόν ότι τέτοια έργα θα εύφραιναν την αισθητική ενός Αλάριχου και σίγουρα αποδίδουν την τευτονική ψυχή εύστοχα, τονίζοντας στο έπακρο το κύριο χαρακτηριστικό της: την ωμή δύναμη και την κατάκτηση. Αλλά ας μας συγχωρηθεί, εμείς δεν βλέπουμε τίποτε ελληνικό σε αυτά! Παραθέτει επίσης ο εκδότης, στο άρθρο του για τον Χίτλερ, φωτογραφία παρέλασης σημαιοφόρων των διαβόητων γερμανικών Ταγμάτων Εφόδου και φωτογραφία από ομιλία του Χίτλερ προς τα Τάγματα αυτά το 1933˙ προφανώς με τέτοιες εικόνες φουσκώνει από εθνική υπερηφάνεια.

Φυσικά, ο κ. Χαραλαμπόπουλος δεν είχε ποτέ την πρόθεση να αποκρύψει τον αληθινό του θεό. Ιδού, από το ίδιο άρθρο του, σ. 37, τεύχος 49 πάντα: Μην λησμονούμε ότι αμφότερα τα εμβλήματα, αετός και αγκυλωτός σταυρός, είναι σύμβολα δυνάμεως και κυριαρχίας, τα οποία θαύμαζε ο Χίτλερ, γι’ αυτό και στα επιγράμματα των στολών του γερμανικού στρατού δέσποζε ο συνδυασμός αυτός, αετού και αγκυλωτού σταυρού, όπως άλλωστε και στα πηλίκια, δίκοχα κ.α. Ο αετός υπήρξε σύμβολο του Δία, ως απόλυτου κυρίαρχου.

Όπως βλέπουμε, ο κ. Χαραλαμπόπουλος μετατρέπει τον Δία σε Γιαχβέ αν μ’ αυτό πείθει τον εαυτό του, είναι μόνον διότι θέλει ο ίδιος να πεισθεί. Ωστόσο, ας αφήσει τους Έλληνες θεούς ήσυχους. Το όνομα του “απόλυτου κυρίαρχου” θεού της “δυνάμεως και κυριαρχίας” είναι πολύ καλά γνωστό. Και όσο κι αν τον ντύνει με ελληνικά ρούχα ο κ. Χαραλαμπόπουλος, δεν γίνεται να τον κάνει Έλληνα!

Στέλιος Φανός

Απόσπασμα από το βιβλίο του Στέλιου Φανού, Οδηγός των βιβλίων για την Αρχαία Ελλάδα, Β΄ Τόμος, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Κίνηση Ιδεών” (σελ. 772-801).

Πηγή: Άρδην, τ. 53, Απρίλιος – Μάιος 2005, σ. 28-33

* Σημείωση της ΟΟΔΕ: Για τον ρατσισμό που υπονοείται εδώ ότι δήθεν είχαν οι Ισραηλίτες, ως υπόδειγμα των Γερμανών, χρήσιμο είναι να γνωρίζει ο αναγνώστης ότι Ισραηλίτης κατά την Π.Δ. δεν θεωρείτο ο "γεννημένος" από Ισραηλίτη, αλλά ο... περιτετμημένος! Αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε να θεωρείται Ισραηλίτης και οποιοσδήποτε Κινέζος ή Νέγρος που θα είχε περιτμηθεί!!! Ισραηλίτης ήταν όχι ο "όμαιμος", αλλά ο πιστός του Μωσαϊκού Νόμου.