Σε άρθρο "ελληνολατρικής" ιστοσελίδας με τον τίτλο "Ο δολοφόνος Κωνσταντίνος και το Χριστιανικό Δόγμα! Απολλώνια Ελληνική Κίνηση", διαβάζουμε τα εξής εντυπωσιακά:

"Από την αρχή ο Κωνσταντίνος, εκτός από τα ανεπιτυχή διατάγματά του, είχε πλημμυρίσει την εκκλησία με πλούτο και προνόμια. Ένα ρεύμα χρυσού έρεε από το παλάτι και οι ναοί άρχισαν να αυξάνονται. Στο δικαστήριο και στο στρατό ο καλύτερος τρόπος, εάν όχι ο μόνος τρόπος, για να εξασφαλίσει κανείς την προαγωγή ήταν να ασπαστεί τα στοιχεία αυτής της θρησκείας. Ακόμη και οι απλοί πολίτες ανταμείβονταν με μια βαπτιστική τήβεννο και ένα κομμάτι χρυσού. Τα χωριά αναβαθμίζονταν στην τάξη των πόλεων εάν όλοι οι κάτοικοί τους αντάλλαζαν τον Δία με τον Χριστό. Σε δέκα έτη, ο αυτοκρατορικός χρυσός είχε κάνει περισσότερα από όσο το αίμα όλων των μαρτύρων, τα θαύματα όλων των Αγίων, και τα επιχειρήματα όλων των απολογητών."

Στο συγκεκριμένο άρθρο δεν υπάρχουν βιβλιογραφικές αναφορές, ώστε να δούμε πού τα ανακάλυψε όλα αυτά ο γράφων. Οπότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να θέσουμε κάποια λογικά ερωτήματα:

1) Αν "ο χρυσός έκανε τους χριστιανούς", για ποιον λόγο οι χριστιανοί όταν σφάζονταν από τους ειδωλολάτρες επί 3 αιώνες, αντί να εξαφανιστούν αναπτύσσονταν και πληθύνονταν σταθερά και ασταμάτητα;

2) Όταν μετά τον Μ. Κωνσταντίνο, επί αυτοκράτορα Ιουλιανού του ειδωλολάτρη, "ο χρυσός δεν έρεε" για τους χριστιανούς, για ποιον λόγο ο Ιουλιανός αντιμετώπιζε την τεράστια αδιαφορία στις ειδωλολατρικές τελετές, και μέσα από τις επιστολές του όπου απειλεί τους ειδωλολάτρες ιερείς ότι θα τους καθαιρέσει, μαρτυρά ότι ακόμα και οι οικογένειες των ειδωλολατρών ιερέων ήταν χριστιανοί και δεν μπορούσαν να τους μεταστρέψουν;

Επειδή όμως σ' εμάς δεν αρέσει να γράφουμε "ιστορίες από την κούτρα μας" και θέλουμε να παραθέτουμε πηγές, ας δούμε σε εικόνες ολόκληρη την πολύ περιεκτική επιστολή του Ιουλιανού προς τον ειδωλολάτρη αρχιερέα της Γαλατίας, Αρσάκιο από το: Ιουλιανός, Άπαντα, τόμ. 4 (σειρά 'Οι Έλληνες' #277), Κάκτος, Αθήνα 1994, σελ. 272-277.

Όπως βλέπετε, υπάρχουν κιτρινισμένα ή τονισμένα, τα εξής βασικά σημεία:

1) Στην αρχή της επιστολής βλέπουμε τον Ιουλιανό να γράφει ότι πλέον είναι ο αδιαφιλονίκητος αυτοκράτορας και έτσι δηλώνει ότι "οι θεοί αποκαταστάθηκαν". Άρα, οι ειδωλολάτρες δεν είχαν πλέον τίποτε να φοβούνται. Το ακριβώς αντίθετο, μάλλον θα έπρεπε να φοβούνται οι Χριστιανοί.

2) Βλέπουμε τον Ιουλιανό να ζητά να απειληθούν με καθαίρεση οι ειδωλολάτρες ιερείς που αδιαφορούν για την ειδωλολατρία. Παράλληλα όμως, ο Ιουλιανός μας βεβαιώνει σαφώς ότι είχαν ενημέρωση πως ακόμα και κάποιων ειδωλολατρών ιερέων οι γυναίκες, τα παιδιά και οι δούλοι ήταν και παρέμεναν... χριστιανοί! Αυτό δείχνει το μέγεθος της αδιαφορίας πλέον για την ειδωλολατρία. Παρότι "δεν έρρεε πια ο χρυσός" του Μεγάλου Κωνσταντίνου, σύμφωνα πάντα με τους ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΟΥΣ ισχυρισμούς του συγγραφέα του άρθρου.

3) Βλέπουμε μια απάντηση στους συκοφάντες νεοπαγανιστές, που επιλέγουν αποσπάσματα από τους Πατέρες της Εκκλησίας που κατηγορούν το "θέατρο" της εποχής τους. Αποκρύβουν βεβαίως, ότι εκείνα τα "θέατρα" στα οποία αναφέρονται οι Πατέρες, δεν ήταν παρά πολύ χαμηλής ποιότητας λαϊκά θεάματα, με ταχυδακτυλουργούς, με γυμνό, με χοντρά αστεία, με δυστυχισμένες τερατόμορφες υπάρξεις, νάνους κ.λπ. Δεν ήταν δηλ. Αρχαία Τραγωδία, όπως ίσως κάποιοι θα ήθελαν να πιστεύουμε... Και εδώ βλέπουμε τον ίδιο τον Ιουλιανό (που τα γράφει και αλλού αυτά) να συμβουλεύει τους ειδωλολάτρες ιερείς να μην πηγαίνουν στα θέατρα και στα καπηλειά, θεωρώντας τα μέρη ανήθικα.

4) Κατόπιν βλέπουμε ότι στη βασιλεία του Ιουλιανού, στα 362 μ.Χ., εποχή για την οποία οι νεοπαγανιστές ωρύονται ότι οι Χριστιανοί δήθεν σφάζουν τους παγανιστές, ο Ιουλιανός ομολογεί ότι οι Χριστιανοί είχαν ένα οργανωμένο σύστημα φιλανθρωπίας, το οποίο περιελάμβανε ΚΑΙ τους ειδωλολάτρες! Δηλαδή, οι χριστιανοί φρόντιζαν ανθρώπους που είχαν το ίδιο θρήσκευμα με εκείνους που τους έσφαζαν μέχρι πριν μερικά χρόνια, δηλαδή μέχρι την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου! Και ο Ιουλιανός όπως βλέπουμε, το θεωρεί ντροπή αυτό για τους ειδωλολάτρες, και ζητάει να φτιάξουν και αυτοί φιλανθρωπικό σύστημα ώστε να πάψουν οι Χριστιανοί να ταΐζουν τους φτωχούς ειδωλολάτρες, διότι έτσι μοιάζουν οι ειδωλολάτρες αφιλόξενοι και άπιστοι.

5) Στο τέλος της επιστολής, βλέπουμε ότι ο Ιουλιανός προκειμένου να συνδράμει μια περιοχή που ζητά τη βοήθεια του, δεν τους βοηθά, αλλά τους υπόσχεται βοήθεια μόνο εάν δεχτούν τους ειδωλολατρικούς θεούς, και απειλεί ότι αν δεν "εξευμενίσουν τη Μητέρα των θεών" θα υποστούν τη δυσμένειά του. Αλήθεια, θα έγραφε έτσι ο Ιουλιανός, αν οι υπήκοοί του πραγματικά ενδιαφέρονταν για την ειδωλολατρία και παρίσταναν τους χριστιανούς επειδή ο προκάτοχός του, τους είχε δωροδοκήσει; Όχι βέβαια!

Για μια φορά ακόμα λοιπόν, και ο ανωτέρω ισχυρισμός τών Νεοπαγανιστών ακολουθεί την καθιερωμένη τακτική τών Νεοπαγανιστικών συκοφαντιών:

α. Γίνεται μια αστήρικτη συκοφαντική δήλωση, χωρίς πηγές, που βολεύει τη φαντασία τών Νεοπαγανιστών και "δικαιολογεί" στη σκέψη τους, την ήττα τής ανεπαρκούς θρησκείας τους.

β. Για τη δήλωση αυτή δεν λαμβάνεται υπ' όψιν η ιστορική αντίφαση που δημιουργεί μια τέτοια παραδοχή, που συνήθως συγκρούεται με όσα δείχνουν τα γεγονότα, για αντίστοιχες καταστάσεις που συνέβησαν όταν οι Παγανιστές είχαν την εξουσία. Τεκμηριώνεται μάλιστα ότι αυτό το αξιόμεμπτο για το οποίο κατηγορούν τους Χριστιανούς, το έκαναν στην πραγματικότητα οι ίδιοι οι δικοί τους!