Οι Νεοπαγανιστές συχνά καταφέρονται κατά τής Χριστιανικής Ρώμης (τού κακώς λεγόμενου "Βυζαντίου"), με φράσεις όπως "Βυζαντινισμός", για να δείξουν ότι στη Χριστιανική Ρώμη υπήρχε ένα όργιο συνωμοσιών και δολοπλοκιών, σε δήθεν αντίθεση με την ειδωλολατρική κατάσταση. Όμως, όπως στο κάθε τι, και εδώ η Ιστορία τους διαψεύδει, αποδεικνύοντας ότι στη Χριστιανική Ρώμη υπήρχαν λιγότερες δολοπλοκίες απ' ό,τι στην ειδωλολατρική!

Οι ακόλουθες πληροφορίες αντλήθηκαν από:

1) τη "Ρωμαϊκή Ιστορία" του M. Cary, εκδ. Μίνωας, Αθήνα, 1960, Β' τόμος

2) την εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λάρους Μπριτάνικα, λήμμα "Ρώμη και ρωμαϊκός πολιτισμός", σ. 376-386.

Ο πίνακας ΌΛΩΝ των αυτοκρατόρων από τον Αύγουστο (30 π.Χ.) ως και τους πρώτους Χριστιανούς Αυτοκράτορες (μέσα τετάρτου αιώνα) βρίσκεται στη σελίδα 380.

Μετρώντας τους Παγανιστές αυτοκράτορες, από τον Αύγουστο ως και τον Διοκλητιανό (285-305) βρίσκουμε 49 συνολικά πρόσωπα που βασίλεψαν.

Από αυτούς δολοφονήθηκαν (από το στρατό ή από επίδοξους σφετεριστές του θρόνου ή από συνωμοσίες ή από τη φρουρά = τους πραιτωριανούς) οι εξής:

(Σε παρένθεση τα έτη βασιλείας):

1) Καλιγούλας (37-41) από συνωμοσία

2) Γάλβας (68-69), από το στρατό

3) Βιτέλλιος (69) από το στρατό

4) Δομιτιανός (81-96), από αξιωματικούς του

5) Κόμμοδος (176-192), στραγγαλίστηκε στο λουτρό

6) Ελβιος Περτίναξ (193) από τη φρουρά

7) Δίδος Ιουλιανός (193) από τη Σύγκλητο

8) Γέτας (208-212), από τον Καρακάλλα

9) Καρακάλλας (198-217)από τη φρουρά

10) Μαρίνος (217-218)

11)Ηλιογάβαλος (218-222) από πραιτωριανούς

12) Αλέξανδρος Σεβήρος (222-235), από στρατό

13) Μαξιμίνος (235-238) από στρατό

14) Γορδιανός Γ'(238-244), από στρατό

15) Βαλβίνος (238) από τη φρουρά

16) Μάξιμος Πουπιηνός (238) από τη φρουρά

17) Φίλιππος ο Άραβας (244-249) από τον επόμενο, τον Δέκιο

18) Αιμιλιανός (253) από το στρατό

19) Γάλλος (251-253) από τον Αιμιλιανό

20) Γαλληινός (253-268), από τη φρουρά

21) Κοϊντίλλος (269-270), από το στρατό

22) Αυρηλιανός (269/270-275), από αξιωματικούς

23) Τάκικος (275-276) από το στρατό

24) Φλωριανός (276)

25) Πρόβος (276-282) λυντσαρίστηκε από το στρατό

26) Κάρος (282-283) από συνωμοσία

27) Καρίνος (283-285)από τον Διοκλητιανό

Αν προσθέσουμε και τους

28) Νέρωνας (54-68) και

29) Όθωνας (69)

οι οποίοι αυτοκτόνησαν, επειδή είχαν χάσει κάθε έρεισμα στο στρατό και στη Σύγκλητο, φοβούμενοι μην τους σφάξουν, τότε έχουμε 27 (ή 29) δολοφονημένους σε σύνολο 49 αυτοκρατόρων

Δηλαδή το 55,1 (ή το 59,18) τοις εκατό των ΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ ΗΓΕΤΩΝ  βρήκε φρικτό θάνατο από δολοπλοκίες και συνωμοσίες.

Αντίθετα, 37 (ο Ουάλης κι ο Ηράκλειος ΔΕΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ) από τους 88 αυτοκράτορες (στους 88 συμπεριλαμβάνονται ο Ιουλιανός ο Παραβάτης και άλλοι 2-3 αιρετικοί αρειανοί), δηλαδή 42 τοις εκατό.

Τρομερή πολιτειακή "σταθερότητα" είχαν αυτοί οι ειδωλολάτρες!

Να τονίσουμε ότι στην Παγανιστική Ρώμη ΟΥΔΕΜΙΑ ΛΑΪΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ, αντίθετα όλες ήταν συνωμοσίες του στρατού. Δηλαδή μιλάμε για το αποκορύφωμα της ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ. Όποιος άξεστος αξιωματούχος είχε τους στρατιώτες για μια έστω στιγμή, έκανε συνωμοσία ή επανάσταση, έσφαζε τον αυτοκράτορα και βασίλευε αυτός, ώσπου να τον σφάξει ο επόμενος.

Έχουμε άλλωστε -όπως βλέπουμε από τη λίστα (251-285) - περιπτώσεις όπου ΔΕΚΑ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟΙ, στη σειρά, Παγανιστές αυτοκράτορες δολοφονήθηκαν (!). Και άλλη περίπτωση, με ΟΚΤΩ συνεχόμενους δολοφονημένους αυτοκράτορες!

Αντίθετα, στο Βυζάντιο, υπήρχαν πάμπολλες λαϊκές εξεγέρσεις κι όχι μόνο από το στρατό. Απόδειξη ότι δεν έκανε ο στρατός ό,τι ήθελε, αλλά υπήρχε και ένα είδος εκδήλωσης της λαϊκής δυσφορίας και επιδοκιμασίας της δολοφονίας/εκθρόνισης.

Συνεπώς, οι επί τοις εκατό ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ δολοφονίες επί Βυζαντίου, είναι συνδεδεμένες ΚΑΙ με τη λαϊκή βούληση, αντίθετα με την ανθρωποφάγα παγανιστική Ρώμη, όπου οι απλήρωτοι  και φιλόσοδοξοι πραιτωριανοί και στρατιώτες ανεβοκατέβαζαν βασιλείς, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια κάθε είδους νομιμότητα ή έκφραση της λαϊκής βούλησης (Ο λαός της ειδωλολατρικής Ρώμης είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ στα ζητήματα εξουσίας)