Η προαγωγή της δημοκρατίας από τον πολυθεϊσμό θα συνέβαινε μόνον, εάν όλοι οι θεοί ήταν απολύτως ίσοι μεταξύ τους. Η ισοδυναμία αυτή, όμως, δεν απαντάται σε καμμιά μυθολογία. Δεν υπάρχουν πολλοί και ίσοι μεταξύ τους θεοί. Παντού, σε όλα τα πάνθεα, υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι θεοί, δυνατότεροι και πιο αδύναμοι. Το ίδιο συμβαίνει και στο αρχαίο ελληνικό πάνθεο. Το γεγονός της ύπαρξης δώδεκα θεών, δεν σημαίνει, ότι οι δώδεκα θεοί συναποφασίζουν ισότιμα, έχοντας από μία ψήφο! Ο Δίας, όντας ισχυρότερος όχι μόνο απ' τον καθένα θεό, αλλά και συνολικά απ' όλους τους θεούς, επιβάλλει δια της βίας τη θέλησή του.  Παραδείγματα πολλά:

Στην Ιλιάδα, ο Δίας με το «έτσι θέλω» της δύναμής του, αποφασίζει και διατάσσει τους υπόλοιπους θεούς να μην βοηθούν ούτε τους Έλληνες ούτε τους Τρώες. Ως επιχείρημα χρησιμοποιεί τη βία κι όχι το διάλογο. Απειλεί να στείλει στα Τάρταρα όποιον αντιδράσει.

Ο Δίας λέει στο συμβούλιο των θεών:

«Αρσενικός θεός κανένας σας και θηλυκός κανένας/ μην αψηφήσει λέω το λόγο μου, μόνο συγκλίνετε όλοι/ σε ό,τι θα πω, μιαν ώρα αρχήτερα τούτη η δουλειά να γένει./ Μα όποιον αλάργα απ' τους επίλοιπους θεούς θα ιδώ να θέλει να πάει μαθές να δώσει βόηθηση στους Τρώες για στους Αργίτες,/ θα του 'ρθει αστροπελέκι κι άσκημα στον Όλυμπο θα γύρει/ για θα τον ρίξω μες στα Τάρταρα τα μαύρα, αρπάζοντάς τον,/ μακριά, στης γης τα ριζοκάτωφλα, στην πιο βαθιά κουφάλα,/με σιδερένιες πόρτες, χάλκινο κατώφλι, από τον Άδη/ τόσο πιο απόβαθα, όσο βρίσκεται πιο κάτω η γη απ' τα ουράνια/ να νοιώσει τότε, απ' τους αθανάτους ο πιο τρανός πως είμαι.

Ομπρός, θεοί, για δοκιμάσετε, για να το μάθετε όλοι:/ Δέστε σκοινί απ' τα ουράνια ολόχρυσο και κρεμαστείτε εκείθε,/ κι αρσενικοί μαζί να σύρετε και θηλυκοί και πάλε/ κάτω στη γη δε θα τραβήξετε ψηλά απ' τα ουράνια εμένα./ τον πιο τρανό του κόσμου κύβερνο, και μ' όλο σας το μόχτο./ Μ' αν τραβήξω το αποφάσιζα κι εγώ με τα σωστά μου,/ και με τη γη και με τη θάλασσα θα σας ανάσερνα όλους'/ και το σκοινί θα μπόρουν έπειτα σε μια κορφή του Ολύμπου/ να δέσω, κι έτσι τότε μέτωρα θα κρέμουνταν τα πάντα./ Τόσο περνώ και τους αθανάτους, περνώ και τους ανθρώπους»./Έτσι μιλούσε, κι όλοι απόμειναν και δεν έβγαναν άχνα» (Ιλιάδας Θ 7-28).

Δε βλέπουμε ίχνος δημοκρατίας. Ο Δίας μιλά ως δικτάτορας. Το δίκιο του ισχυροτέρου! Ο αρχηγός των "θεών" είναι ένας δικτάτορας!

Ο Δίας απειλεί τις Ήρα κι Αθηνά ότι θα τις χτυπούσε με το αστροπελέκι του, αν δεν γυρνούσαν από την Τροία πίσω στον Όλυμπο (Ιλιάδας Θ 455)

Η Ήρα φοβισμένοι λέει στους άλλους θεούς:

«Άμυαλοι εμείς, που μες στην τρέλα μας τα βάζουμε μαζί του!/ Να του ριχτούμε ακόμα θέλουμε, ν' αφήσει αυτά που κάνει,/ με λόγια ή και μεβιάς μ' αλάργα μας καθίζει αυτός, και διόλου/ δε μας ψηφά, δε λογαριάζει μας. Τι λέει πως ξεχωρίζει/ μες σ' όλους τους θεούς στη δύναμη και στην αντρειά περίσσεια./ Λοιπόν βαστάτε, στον καθένα μας ό,τι κακό κι αν κάνει» (Ιλιάδας Ο 104-109).

Δεν διακρίνουμε καμμία «δημοκρατική» αντίδραση των υπόλοιπων θεών: αντίθετα, αυτοί αποδέχονται το επιχείρημα της δύναμης. Ποια είναι λοιπόν η δημοκρατία του πολυθεϊσμού που μας λένε οι Νεοπαγανιστές;

Η Ήρα τρομοκρατημένη λέει για το Δία πως θα ανέβει στον Όλυμπο και θα βάλει χέρι σε όλους τους θεούς, είτε παραβίασαν την εντολή του είτε όχι (Ιλιάδας  Ο 135-137)

Ο Δίας απειλεί τον αδελφό του Ποσειδώνα να υπακούσει στην διαταγή του, και να μη βοηθά κανέναν. Ως επιχείρημα έχει τη βία:

«Μ' αν δεν ακούσει αυτά που ορίζω του και πει να τ' αψηφίσει,/ ας στοχαστεί καλά πρωτύτερα στο νού και στην καρδιά του,/ μη δεν κρατήσει ως πέσω απάνω του, και δυνατός ας είναι/ τι πιο τρανός πολύ στη δύναμη θαρρώ απ' αυτόν πως είμαι,/ και τον περνώ στα χρόνια» (Ιλιάδας Ο 162-166).

Ο Ποσειδώνας κάνει πίσω (Ο 211). Αποδέχεται κι αυτός το αντιδημοκρατικό επιχείρημα της δύναμης. Κανείς δεν τολμά να αντιτείνει στο Δία ότι όλοι είναι θεοί, άρα ίσοι, άρα πρέπει να συναποφασίσουν. Το ότι απλώς όλοι είναι θεοί δεν λέει τίποτα, αφού δεν είναι ίσοι στη δύναμη θεοί. Δεν είναι αυτοί σαν τον Θεό τών Χριστιανών που έφτιαξε τα πάντα, και ΟΛΟΙ του χρωστούν τα πάντα. Στον Δία δεν χρωστά κανείς την ύπαρξη, αντιθέτως ο Δίας τη χρωστά σε άλλους. Παρ' όλα αυτά επιβάλλεται με την ισχύ και όχι με τη δημοκρατία ως ίσος μεταξύ ίσων.

Κανείς θεός δεν κάνει λόγο για δημοκρατία.

 Ο Δίας απειλεί την Ήρα να μην του εναντιώνεται, αλλιώς θα έρθει και θα της ρίξει πάνω της τα ανίκητά του χέρια (Ιλιάδας Α 565-566)

Ο Δίας, είχε κρεμάσει ψηλά την Ήρα κι απ' τα πόδια της έδεσε δυο αμόνια, σφίγγοντάς της τα χέρια με χρυσό σκοινί, ώστε να κρεμιέται στον αέρα, επειδή αυτή κατέτρεχε τον Ηρακλή (Ιλιάδας Ο18-21)

Τελικά, οι θεοί βοηθάν όποιον θέλουν, μόνο αφού πρώτα ο Δίας τους το επιτρέψει «βοηθάτε και τους δυό, καθένας σας σε όποια μεριά του αρέσει» (Ιλιάδας  Υ 25)

Ο Ποσειδώνας δηλώνει στο Δία «πάντα εσένα σέβομαι και το θυμό σου τρέμω» (Οδύσσειας ν 156). Ο Δίας λοιπόν δεν είναι ο αγαπητός Θεός, αλλά φόβητρο ακόμα και του αδελφού του! Και χρησιμοποιεί βία και κατά της γυναίκας του!

Καμμιά δημοκρατία, λοιπόν, δεν συνεπάγεται ο αρχαιοελληνικός πολυθεϊσμός. Οι αδύναμοι θεοί υποτάσσονται στον δυνατό Δία, μη έχοντας καμμία ψευδαίσθηση δημοκρατίας. Δεν επικαλούνται καμμία ισότητα και καμμία δημοκρατία. Δεν γεννά την δημοκρατία ο πολυθεϊσμός. Μόνο ο Χριστιανισμός, ο οποίος έδωσε έμφαση στην οντολογική ισότητα των ανθρώπων μπροστά στο θεό, και στην τρισυπόστατη ομοούσια (= η καεξοχήν κοινωνικότητα επί ίσοις όροις, δημοκρατία δλδ) Θεότητα, επιτρέπει την πραγματική, δίχως επίκληση της δύναμης/βίας, δημοκρατία. Όσο αβάσιμος είναι ο νεοπαγανιστικός ισχυρισμός, ότι ο πολυθεϊσμός έδινε το δικαίωμα στους πολίτες να απορρίπτουν έναν θεό και να διαλέγουν κάποιον άλλον από τους υπόλοιπους, άλλο τόσο αβάσιμος είναι ο νεοεποχίτικος-νεοπαγανιστκός ισχυρισμός, ότι η δημοκρατία είναι πνευματικό δημιούργημα του πολυθεϊσμού.

Αφού ο πολυθεϊσμός οδηγεί στη δημοκρατία κι ο μονοθεϊσμός στην απολυταρχία, τότε:

-Γιατί η πολυθεϊστική Σπάρτη δεν ήταν δημοκρατική;

-Γιατί η πολυθεϊστική Μακεδονία δεν ήταν δημοκρατική;

-Γιατί η πολυθεϊστική Ήπειρος δεν ήταν δημοκρατική;

-Γιατί η πολυθεϊστική Θεσσαλία ήταν ολιγαρχική κι όχι δημοκρατική;

-Γιατί η πολυθεϊστική Κόρινθος δεν ήταν δημοκρατική;

-Γιατί η πολυθεϊστική Κρήτη δεν ήταν δημοκρατική;

-Γιατί η πολυθεϊστική Μυκηναϊκή Ελλάδα δεν ήταν δημοκρατική;

-Γιατί η πολυθεϊστική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία δεν ήταν δημοκρατική;

-Γιατί οι πολυθεϊστές Φράγγοι (πριν εκχριστιανιστούν) δεν είχαν δημοκρατία;

-Γιατί οι πολυθεϊστές Βούλγαροι (πριν εκχριστιανιστούν) δεν είχαν δημοκρατία;

-Γιατί οι πολυθεϊστές Ρώσσοι (πριν εκχριστιανιστούν) δεν είχαν δημοκρατία;

-Γιατί η πολυθεϊστική Περσία δεν ήταν δημοκρατική;

-Γιατί η πολυθεϊστική Αίγυπτος δεν ήταν δημοκρατική;

-Γιατί η πολυθεϊστική Ασσυρία δεν ήταν δημοκρατική;

-Γιατί οι πολυθεϊστές Μάγιας δεν είχαν δημοκρατία;

-Γιατί οι πολυθεϊστές Αζτέκοι δεν είχαν δημοκρατία;

-Γιατί οι ανιμιστές της Αφρικής δεν είχαν δημοκρατία;

-Γιατί οι πολυθεϊστές Ινδοί δεν είχαν δημοκρατία;

-Γιατί οι πολυθεϊστές Ιάπωνες δεν είχαν (ώς το 1945) δημοκρατία;

-Και γιατί ακόμα και στην "δημοκρατική" Αθήνα της Κλασικής εποχής, η πλειονότητα των πολιτών της ήταν ΣΚΛΑΒΟΙ; Και ακόμα γιατί ΕΠΕΒΑΛΛΕ η Αθηναϊκή ηγεμονία τη δημοκρατία της ΜΕ ΤΑ ΟΠΛΑ σε άλλες πόλεις; Πού ήταν η δημοκρατικότητά της;

Εάν οι αρχαιολάτρες εξηγήσουν τα παραπάνω παραδείγματα πάνω σε μη θρησκευτική βάση (βάσει οικονομικών ή άλλων παραγόντων), τότε θα μπορούμε να θεωρήσουμε πως η ταύτιση μονοθεϊσμού και απολυταρχίας που αυτοί κάνουν, είναι καθαρό ψέμμα. Ο πολυθεϊσμός δεν είναι αναγκαία ούτε ικανή συνθήκη για την εμφάνιση δημοκρατίας, λοιπόν. Αντιθέτως, αποτελεί την ενσάρκωση των νόμων τής ζούγκλας στην κοινωνία.