Έλληνες και Εβραίοι στην ιστορία

Εβραίοι και Παλαιά Διαθήκη

Η επιτυχία τών Ελλήνων

Μια ξενόφερτη προπαγάνδα

Οι Νεοπαγανιστές κατηγορούν τη Χριστιανική πίστη ως ένα Εβραϊκό παρακλάδι, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Σιωνισμού, εναντίον του Ελληνικού πνεύματος, και την Αγία Γραφή ως μέσο προπαγάνδας των Εβραίων, για προώθηση των εθνικών τους συμφερόντων, και υποσκέλιση του Ελληνικού πολιτισμού. Κατηγορούν την Εκκλησία, για δήθεν αντιελληνική συμπεριφορά, με αναθεματισμούς εναντίον των Ελλήνων, τόσο μέσα από την Αγία Γραφή, όσο και μέσα από την υμνολογία της.

Στη μελέτη αυτή, θα προσπαθήσουμε να αμβλύνουμε αυτή τη φαινομενική αντίθεση μεταξύ του Εβραϊσμού και του Ελληνισμού, και να δείξουμε τη φυσική συνοχή και αλληλοσυμπλήρωσή τους στη διάρκεια της ιστορίας, κατά το σχέδιο του Θεού. Θα γίνει έτσι κατανοητό, πώς αυτοί οι δύο λαοί (ο καθένας με τον τρόπο του), έγιναν ευλογία για όλους τους άλλους λαούς της γης.

Έλληνες και Εβραίοι στην ιστορία

Οι Έλληνες, είναι αρχαιότατος λαός. Συνεχόμενες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, φέρνουν στο φως στοιχεία, για την παρουσία τους σε κάθε περιοχή του κόσμου.  Εκπληκτικός είναι και ο αριθμός των ανακαλύψεών τους, όπως και η τεχνολογία που ανέπτυξαν, και καταντάει μονότονη η αναφορά αρχαίων Ελληνικών ονομάτων πίσω από κάθε σχεδόν ανακάλυψη της επιστήμης ή της φιλοσοφίας. Πρόκειται λοιπόν για πολυμήχανο και ερευνητικότατο λαό. Μόνο στη σχετικά σύγχρονη εποχή οι Έλληνες δείχνουν μια κάμψη των επιτευγμάτων τους, καθώς (εδώ και λίγους αιώνες), οι διεθνείς περιστάσεις δεν τους επιτρέπουν να αξιοποιήσουν το δυναμικό τους.

Οι Ισραηλίτες αντιθέτως, είναι ένας νεώτερος λαός, που στην προ Χριστού αρχαιότητα δεν είχε να επιδείξει επιστημονικές ή φιλοσοφικές ανακαλύψεις. Μόνο στη σύγχρονη εποχή άρχισαν να διαπρέπουν ως έθνος, με κορυφαίες προσωπικότητες όπως ο Αϊνστάιν ή ο Μαρξ.

Η Αγία Γραφή, περιγράφει περιεκτικότατα τη διαφορά των δύο λαών, στην εποχή του Ιησού Χριστού: ΄΄Επειδή και Ιουδαίοι σημεία αιτούσιν και Έλληνες σοφίαν ζητούσιν΄΄. (Α΄ Κορινθίους 1/α΄ 22).

Στη φράση αυτή του αποστόλου Παύλου, (γνώστη τόσο των Ελλήνων όσο και των Ισραηλιτών), περιέχεται η διαφορά των δύο λαών της εποχής του: Οι μεν Έλληνες, ζητούσαν τη σοφία, και η λέξη ΄΄ζητώ΄΄, σημαίνει την ενεργητική τους προσπάθεια προς το σκοπό αυτό. Οι Εβραίοι όμως ΄΄αιτούσαν΄΄, δηλαδή περίμεναν παθητικά κάποιο σημείο από το Θεό, ώστε να πεισθούν για το θέλημά του.

Τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των δύο αυτών λαών, είναι που συνετέλεσαν στο διαφορετικό, αλλά αλληλοσυμπληρούμενο ρόλο που έπαιξαν στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Εβραίοι και Παλαιά Διαθήκη

Στην Παλαιά Διαθήκη της Αγίας Γραφής, αναφέρεται το ξεκίνημα της ιστορίας των Εβραίων. Αυτό όμως, γίνεται αιτία για κάποιους, να κατηγορούν την Αγία Γραφή για Σιωνιστική προπαγάνδα. Μια σοβαρότερη ματιά όμως στο Θεόπνευστο αυτό σύγγραμμα, δείχνει κάτι διαφορετικό.

Κατ' αρχήν, παρατηρούμε ότι τα πρώτα κεφάλαια της Γενέσεως, δεν μιλούν για τους Εβραίους, αλλά για τους Σουμέριους, που ήταν οι αρχαίοι κάτοικοι της Μεσοποταμίας. Η αφήγηση τής Παλαιάς Διαθήκης λοιπόν, δεν είναι η ιστορία των Εβραίων, αλλά η ιστορία της γενεαλογικής γραμμής του Ιησού Χριστού, από τον Αδάμ ως τη γέννησή Του.

Παρατηρούμε αρχικά την ιστορία του Αδάμ, 3.500 χρόνια πριν από τη δημιουργία του Ισραήλ, κατόπιν του Σουμερίου Νώε, και μετά του Συρίου Αβραάμ, καθώς διαχωρίστηκε από το έθνος του. Και μόνο 1.500 χρόνια πριν από τον Χριστό, περνάμε στο Εβραϊκό έθνος. Η Παλαιά Διαθήκη λοιπόν, δεν είναι η ιστορία του Εβραϊκού έθνους, αλλά αναφέρεται σ' αυτό, μόνο επειδή το έθνος αυτό συνέβαλε στη γενεαλογική γραμμή του Ιησού Χριστού.

Μήπως όμως και έτσι ακόμα, αποτελεί η Παλαιά Διαθήκη μια προπαγάνδα υπέρ των Ισραηλιτών;

Μια προπαγάνδα υπέρ κάποιου έθνους, πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά: Να ωραιοποιεί τα γεγονότα, να το εξυψώνει, και να τονίζει μόνο τα υπέρ του. Με την Αγία Γραφή όμως, δεν συμβαίνει έτσι. Το αντίθετο μάλιστα:

Από την αρχή των δώδεκα φυλών, αναφέρεται το πώς οι προπάτορές τους, πούλησαν τον ίδιο τον αδελφό τους τον Ιωσήφ, και πώς δολοφόνησαν τον άνδρα της αδελφής τους της Δείνας μαζί με όλο του το σόι, αφού πρώτα τους έκαναν περιτομή, καθιστώντας τους ανίκανους να αμυνθούν.

Μετά, αναφέρεται η εξοργιστική απιστία των απογόνων τους, καθώς μετά από τόσα θαύματα που είδαν, κάθε τόσο λάτρευαν είδωλα, παρά το Θεό που τους ελευθέρωσε από την Αίγυπτο.

Έκτοτε, η ιστορία τους περιγράφεται, όχι ως μια ιστορία πίστης και επιτυχιών, αλλά ως μια ιστορία απιστίας και σκληροκαρδίας, που συχνότατα επέφερε πάνω τους την οργή του Θεού.

Εάν η Αγία Γραφή και η Εκκλησία αναφέρουν κάποια πράγματα εναντίον των Ελλήνων, (εννοώντας την αρχαία Ελληνική ειδωλολατρική πίστη και όχι το έθνος των Ελλήνων), γράφει πολύ περισσότερα εναντίον των Εβραίων, χαρακτηρίζοντάς τους ως σκληροτράχηλους, γενεά άπιστη και διεστραμμένη, χειρότερους από τα βόδια, τυφλούς και κουφούς, σκληροκάρδιους, γυναίκα πόρνη και μοιχαλίδα, φονιάδες των προφητών, και ακόμα φονιάδες του ιδίου του Υιού του Θεού! Διευκρινίζει μάλιστα, ότι ο Θεός τους επέλεξε ως προπάτορες του Κυρίου Ιησού, ΄΄όχι επειδή ήταν καλύτεροι από τους άλλους λαούς΄΄, αλλά επειδή αγαπούσε τον προπάτορά τους τον Αβραάμ.

Έτσι, όλοι οι ισχυρισμοί των Ελληνολατρών, για δήθεν προπαγάνδα της Αγίας Γραφής, αποδεικνύονται παρατραβηγμένοι.

Η επιτυχία των Ελλήνων

Οι Έλληνες αναζητούσαν την αλήθεια πολύ πριν οι Εβραίοι εμφανιστούν στην ιστορία. Οι φιλοσοφικές τους κατανοήσεις για το σύμπαν είναι εκπληκτικές, ακόμα και για τη σημερινή επιστήμη. Όμως οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κάποιο όριο. Η έρευνά τους μπορούσε να φτάσει ως τα όρια του κτιστού κόσμου, ως τα όρια της λογικής και της εμπειρίας. Για τον ίδιο το Δημιουργό τους όμως, δεν ήταν δυνατόν να γνωρίσουν τίποτα, αν πρώτα Αυτός ο ίδιος δεν τους το αποκάλυπτε!

Οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες, αφού διατύπωναν με λογικά επιχειρήματα τα συμπεράσματά τους για το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος, κατέληγαν σε κάτι ΄΄Απερίγραπτο΄΄ ως Πρώτη αιτία, το οποίο ταύτιζαν με τον Αϊδιο (άναρχο) Χρόνο. Και ήταν φυσικό αυτό, καθώς η λογική του ανθρώπου φτάνει ως εκεί.

Οι Εβραίοι αντιθέτως, χωρίς καν να προσπαθήσουν, έλαβαν εξ' αποκαλύψεως περισσότερες πληροφορίες γι' αυτή την Απερίγραπη Πρώτη Αιτία, καθώς έμαθαν από τον ίδιο, ότι δεν ήταν κάτι αόριστο, αλλά ένα Νοήμον Ον, ο Θεός, και πως στην πραγματικότητα, Αυτός ήταν ο Αϊδιος Δημιουργός του Χρόνου. Οι Έλληνες είχαν εξαντλήσει τις δυνατότητες της εποχής τους στην έρευνα της αλήθειας και της Σοφίας. Οι Εβραίοι όμως, περιμένοντας παθητικά, τα βρήκαν έτοιμα. Και απ' αυτούς τους τελευταίους, γεννήθηκε ο ίδιος ο Δημιουργός με ανθρώπινη φύση, δίνοντας νέα τροπή στην ανθρώπινη ιστορία, και προετοιμάζοντας τον ουρανό να δεχθεί τον άνθρωπο.

Οι Εβραίοι απέτυχαν ως λαός. Μόνο ένα μικρό υπόλοιπο αποδείχθηκε άξιο των θεϊκών αποκαλύψεων για το Χριστιανικό Ευαγγέλιο. Οι Έλληνες όμως, για μία φορά ακόμα αξιοποίησαν την ευκαιρία για την κατάκτηση της αλήθειας. Και αντιλήφθηκαν σύντομα, πως η Αλήθεια που αναζητούσαν στη φιλοσοφία, δεν ήταν ένα σύνολο ιδεών, δεν ήταν ένα δογματικό πακέτο, αλλά ένα πρόσωπο: Ο Ιησούς Χριστός.

Οι Εβραίοι απέτυχαν να αναγνωρίσουν Αυτόν που περίμεναν τόσους αιώνες. Οι Έλληνες όμως αναγνώρισαν στο πρόσωπό Του, το Δημιουργό τους. Η εκπαιδευμένη τους διάνοια, κατάλαβε, και συμπλήρωσε τα κενά της όντως προχωρημένης φιλοσοφίας τους. Έτσι οι αρχαίοι Έλληνες, επέλεξαν τη Χριστιανική πίστη, ως την κορωνίδα και το τέλος των αναζητήσεών τους για την Πρώτη Αιτία της ύπαρξής τους. Η σοφία τόσων χιλιετιών, βρήκε το ποθούμενο Πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό.

Ο ίδιος ο Θεός τίμησε το γένος των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας το για δύο χιλιετηρίδες, στην επίτευξη του σκοπού Του: Να εκχριστιανισθούν τα έθνη. Αυτό ήταν ένα έργο, που στην πραγματικότητα προορίζετο για τον Ισραήλ. Όμως οι Έλληνες άδραξαν την ευκαιρία. Η ακριβέστατη γλώσσα τους, η εκλεπτυσμένη από τη φιλοσοφία χιλιετηρίδων, έγινε το μέσο διάδοσης της Αγίας Γραφής, σε όλη την Ελληνική πλέον Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Έγινε η γλώσσα των Ελλήνων Χριστιανών Πατέρων, που έδωσαν στους αρχαιοελληνικούς όρους, ένα νέο περιεχόμενο, σύμφωνο με τη Θεία Αποκάλυψη. Και ακόμα και μετά από την απόσχιση του αιρετικού πλέον Παπισμού, ακόμα και μετά τις Μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Δύσης, οι Έλληνες ήταν μεταξύ αυτών των λίγων που κράτησαν ως σήμερα την ανόθευτη Ορθόδοξη πίστη.

Μια ξενόφερτη προπαγάνδα

Μετά απ' όλα αυτά, κάνει εντύπωση σε κάθε πληροφορημένο Έλληνα, πώς είναι δυνατόν μερικοί συμπατριώτες μας, να παρουσιάζουν μία στάση τόσο αντιφατική προς τα ιδανικά της φυλής μας. Εάν οι πρόγονοί μας (που ήταν οι φορείς και οι γνήσιοι εκπρόσωποι των Αρχαιοελληνικών ιδεών), επέλεξαν τη Χριστιανική ολοκλήρωση των ιδεών τους, ποιοι είναι αυτοί μετά από 20 αιώνες, που θεωρούν τους εαυτούς τους ως γνησιότερους εκπροσώπους του Αρχαιοελληνικού ιδεώδους;

Το σόφισμα ότι δήθεν οι τελευταίοι ειδωλολάτρες εξαφανίστηκαν επειδή διώχθηκαν από το Χριστιανισμό, μόνο μειδίαμα μπορεί να επιφέρει σε κάθε λογικό άνθρωπο. Το ότι υπήρξαν σποραδικά κάποιες φανατισμένες ομάδες που δίωξαν ειδωλολάτρες, δεν σημαίνει ότι ήταν η αιτία τής εξαφάνισής τους! Εάν τέτοιοι σποραδικοί διωγμοί ήταν ικανοί να εξαφανίσουν μια θρησκεία χιλιετηρίδων, πώς άραγε οι συνεχείς διωγμοί τών ειδωλολατρών εναντίον τού Χριστιανισμού δεν κατάφεραν να τον εξαφανίσουν όταν ήταν ακόμα μειονότητα; Πώς ο Χριστιανισμός μετά από τρεις αιώνες συστηματικών διωγμών κατάφερε να διαδοθεί και να επικρατήσει, ενώ οι ειδωλολάτρες όχι;

Είναι σαφές ότι ο Χριστιανισμός επικράτησε όχι με διωγμούς, αλλά επειδή τον επέλεξαν οι σοφοί μας πρόγονοι. Και μόνο λίγοι ανόητοι απ' αυτούς θέλησαν να διατηρήσουν την ειδωλολατρική θρησκεία, (εξ' ίσου ανόητοι με τους λίγους ψευτοχριστιανούς που τους δίωξαν).

Στην πραγματικότητα, οι σύγχρονοι ειδωλολάτρες τής Ελλάδος, είναι θύματα της Δυτικής Παπικής προπαγάνδας, που στην προσπάθειά της να παρουσιάσει το Δυτικό Χριστιανισμό ως το γνήσιο Χριστιανισμό, δημιούργησε το παραμύθι της ανύπαρκτης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, υποτιμώντας την Ορθοδοξία, και διαχωρίζοντας τη Ρωμιοσύνη από τον Ελληνισμό, του οποίου αποτελεί αυτή άρρηκτο κομμάτι.

Έτσι, τα θύματα αυτά, κατάντησαν να απρρίψουν την Ορθοδοξία, και μαζί της τις επιλογές των αρχαίων προγόνων μας, αναζητώντας την αλήθεια σε κάτι άλλο, απ' αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες επέλεξαν και ενστερνίστηκαν, και πέθαναν γι' αυτό από τους αρχαίους ειδωλολάτρες:  Τον Ιησού Χριστό.