Ο Ρασσιάς ισχυρίζεται ότι οι Χριστιανοί άλλαξαν ακόμη και το όνομα της Σπάρτης ώστε να προσπαθήσουν να σβήσουν την αρχαία δόξα της: «...μέσα στην πόλη της "Λακεδαιμονίας" (όπως έχουν μετονομάσει την ένδοξη Σπάρτη οι χριστιανοί)» (Ρασσιά, Μια Ιστορία Αγάπης, τ. Γ’, σ. 9). Εδώ εμείς απαντάμε ότι ο Ρασσιάς αγνοεί σε μεγάλο βαθμό τόσο τον Βίο του όσιου Νίκωνα όσο και τον Όμηρο. Ας αρχίσουμε απ’ τον δεύτερο. Ο Ρασσιάς θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η Σπάρτη ονομάζεται και «Λακεδαίμων» ήδη στον Όμηρο, όπως φαίνεται από τον τυπικό στίχο της Οδύσσειας ε 20 «Πύλος ηγαθέην, ηδ’ ες Λακεδαίμονα δίαν». Αλλά κι ο Παυσανίας γράφει (Λακωνικά, 11, 1): «Προχωρώντας κανείς, μετά τον Θόρνακα έχει την πόλη που ονομαζόταν στην αρχή Σπάρτη, με τον καιρό όμως πήρε η ίδια και το όνομα Λακεδαίμων που πριν ήταν το όνομα της χώρας».

Ώστε ήδη από την αρχαία εποχή η Σπάρτη λεγόταν και «Λακεδαίμων», πολύ πριν τάχα οι Χριστιανοί την μετονομάσουν εξεπίτηδες σε «Λακεδαιμονία» κατά τον Ρασσιά!

Ο Ρασσιάς δε θα πρόσεξε επίσης ότι στον Βίο του όσιου Νίκωνα αναφέρεται τόσο η ονομασία «Λακεδαίμων/Λακεδαιμόνιοι» (π.χ. στα 130α, 131α, 131β, 140β, 142α, 146β κ.ο.κ.) όσο και η ονομασία «Σπάρτη» (π.χ. 130α, 130β, 134β, 141α κ.ο.κ.), δηλαδή καμία χριστιανική συνωμοσία κατά της Σπάρτης δεν υφίσταται. Έτσι, οι Βυζαντινοί συναξαριστές απλώς συνέχισαν να χρησιμοποιούν, παράλληλα με το «Σπάρτη», το αρχαιοελληνικό «Λακεδαίμονα (Λακεδαίμων)» – ούτε  καν το «Λακεδαιμονία», όπως γράφει ο Ρασσιάς – και ουδόλως επιχείρησαν να αλλάξουν το όνομα της πόλης.

 

 

 Όσο για την αναφορά του κειμένου του Βίου του όσιου Νίκωνα σε «εποίκους» (130α), η οποία σύμφωνα με τον Ρασσιά συνεπάγεται ότι οι Βυζαντινοί είχαν εγκαταστήσει αλλοεθνείς Χριστιανούς στη Σπάρτη, προκειμένου να εκχριστιανιστούν οι Έλληνες Εθνικοί της Λακωνίας, στο Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους γραμματείας (Θεσσαλονίκη 1978) του Εμ. Κριαρά διαβάζουμε ότι στη γλώσσα της εποχής «έποικος» σημαίνει τον «κάτοικο», όχι τον έποικο, όπως τον χρησιμοποιούμε σήμερα.

Δυο παραδείγματα που φέρνει ο Κριαράς: 1^ο «οφειλόντων και των εποίκων πάντων του τοιούτου κάστρου έχεις προς αυτόν την οφειλομένην υπακοήν και τιμήν...» και 2^ο «...και ουδέν ευρίσκωσι δι ενόχλησιν... μήτε παρά των εποίκων του κάστρου Ρεντίνης μήτε παρ’ άλλου τινός», όπου φαίνεται η ορθότητα της μετάφρασης του «έποικος»=«κάτοικος» (και όχι έποικος με τη σημερινή έννοια). Τα ίδια λένε για τη λέξη «έποικος» και οι Ι. Ν. Καζάζης και Τ. Α. Καραναστάσης στην Επιτομή του λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (Θεσσαλονίκη 2001). Άρα ορθώς μεταφράζεται σε (αυτόχθονες) κατοίκους της Σπάρτης και όχι σε «φερμένους εποίκους στη Σπάρτη» το «έποικοι» του κειμένου του Βίου.

Περισσότερα όμως επί του ζητήματος αυτού, έχουμε ήδη εκθέσει σε ξεχωριστό άρθρο μας για τα ψεύδη των Νεοπαγανιστών ενάντια στον άγιο Νίκωνα.