Παγανιστικές Απάτες

Νεοπαγανιστικές απάτες	Απάντηση στις ψευδείς συκοφαντίες τού Νεοπαγανισμού

Όταν ένα κτίριο δεν χρησιμοποιείται πια, ή όταν στη θέση του θέλουν να χτίσουν κάτι πιο σύγχρονο που είναι πιο χρήσιμο, συχνά το γκρεμίζουν για να χτίσουν στη θέση του κάτι άλλο. Και μάλιστα σε εποχές που τα κτίρια αυτά δεν ήταν ακόμα αρχαία μνημεία, και που δεν υπήρχε αρχαιολογική συνείδηση διατήρησης μνημείων.

Κάτι τέτοια περιστατικά βρίσκουν συνήθως οι Νεοπαγανιστές για να κατηγορήσουν τους Χριστιανούς για καταστροφές δικών τους μνημείων. Όμως, ξεχνούν όχι μόνο τι έκαναν οι ίδιοι, αλλά και ότι οι Χριστιανοί συχνά γκρέμιζαν και δικά τους κτίρια, για να χτίσουν εκεί κάτι πιο σύγχρονο. Τα παρακάτω είναι τέτοια παραδείγματα, που δείχνουν το δόλο τών Νεοπαγανιστών, όταν κατηγορούν άδικα τους Χριστιανούς...

Στα μέσα του 19^ου αιώνα, στην ανέγερση του καθεδρικού ναού της Αθήνας από τον Γερμανό Theophil Hansen, προηγήθηκε η κατεδάφιση 72 βυζαντινών και μεταβυζαντινών Εκκλησιών (πολλές εκ των οποίων ήταν κοσμήματα αρχιτεκτονικής με θαυμάσια αγιογράφηση), για να συγκεντρωθεί οικοδομικό υλικό. Αν αντί γι αυτούς τους Ορθόδοξους ναούς είχαν γκρεμιστεί ειδωλολατρικοί, θα μας κατηγορούσαν σήμερα οι ειδωλολάτρες ότι καταστρέψαμε με μισαλλοδοξία τους ναούς τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι περισσότεροι ειδωλολατρικοί ναοί που καταστράφηκαν στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, ήταν ναοί που δεν χρησιμοποιούνταν πια, επειδή δεν είχαν πια πιστούς, και που τα υλικά τους χρησιμοποιήθηκαν για νεώτερες κατασκευές. Βλέπετε τότε δεν υπήρχε η επιστήμη της αρχαιολογίας, ώστε να υπάρχει πρόνοια διατήρησής τους ως αρχαιολογικών μνημείων. Ούτε ήταν τότε αρχαιολογικά μνημεία οι περισσότερες από αυτές, και δεν είχαν τέτοια αξία.

Υπάρχουν μάλιστα και περιπτώσεις, όπου οι Χριστιανοί κατέστρεψαν Χριστιανικούς Ναούς, για να αναδείξουν αρχαιότερα ειδωλολατρικά μνημεία που βρίσκονταν από κάτω!!!

Ως παράδειγμα αναφέρουμε την καθαίρεση της Μεγάλης Παναγιάς, δηλαδή της Εκκλησίας που βρισκόταν στο εσωτερικό της βιβλιοθήκης του Αδριανού το 1885, όπως φαίνεται από έγγραφο της Χριστιανικής Αρχαιολογικής εταιρίας, με σημείωση του σημαντικότερου εκπροσώπου της αρχαιολογίας του 19^ου αιώνα στην Ελλάδα, του Στέφανου Α. Κουμανούδη. Ίδια τύχη, είχαν και άλλοι Χριστιανικοί Ναοί, όπως η Παναγία η Πυργιώτισσα, κλπ. (Περιοδικό «Αρχαιολογία και Τέχνες» Νο 87. Ιούνιος 2003 σελ. 50,51).

Ανάμεσα στο ιερό της Προναίας και την πηγή Κασταλία βρίσκεται το γυμνάσιο, εκτεινόμενο σε δύο επίπεδα. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως μια διπλή στοά (τον ξυστό και την παραδρομίδα) στο πάνω επίπεδο και μια παλαίστρα με μια δεξαμενή και λουτρά στο κάτω επίπεδο. Στο επίπεδο αυτό, παλιά οικοδομήθηκε ένα Βυζαντινό μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία. Όμως το 1898 κατεδαφίστηκε για να πραγματοποιηθούν οι ανασκαφές (Κόρπους Μαρτίου 2004 σελ. 91).

Αν αυτοί οι ναοί και τα ιερά κτίσματα ήταν ειδωλολατρικά, οι σημερινοί νεοπαγανιστές θα μας έλεγαν ότι οι Χριστιανοί γκρέμισαν τους ναούς τους από μισσαλοδοξία. Είναι όμως φανερό από αυτά τα παραδείγματα, ποιες ήταν οι αιτίες της καταστροφής και των δικών τους ναών, (όσων δεν κατέστρεψαν οι ίδιοι, οι Πέρσες ή οι Ρωμαίοι ομόπιστοί τους…)