Ο γνωστός τηλεοπτικός σταρ, παραδίδει μαθήματα παραποίησης ιστορικών κειμένων…

Papyrus 52

Στο άρθρο αυτό θα ασχοληθούμε με ένα νέο «φιλολογικό επίτευγμα» του γνωστού τηλεοπτικού σταρ και παραχαράκτη ιστορικών και βιβλικών[1] κειμένων, Καλόπουλου.

Ο άνθρωπος αυτός, δημοσίευσε στο διαδίκτυο αυτοσχέδια «μετάφραση»/παραχάραξη μιας βυζαντινής πηγής που φέρει τον τίτλο «Βίος Πορφυρίου Γάζης».

Για την πηγή αυτή, ο καθηγητής Ιωάννης Καραγιαννόπουλος σημειώνει σχετικά:

«Ο Πορφύριος […] ως επίσκοπος Γάζης (395-420) ηγωνίσθη εναντίον των ειδωλολατρών. Ο βίος του αποδίδεται εις τον διάκονον Μάρκον […] Σήμερον δεν σώζεται το πρωτότυπον έργον του Μάρκου, αλλά διασκευή του υπό μεταγενεστέρου συγγραφέως του 6ου - 7ου αι. […] Ο βίος παρέχει πληροφορίας δια την διάδοσιν του Χριστιανισμού εις την Συρίαν. Περιέχει επίσης ειδήσεις δια τον ιδιωτικόν βίον των Βυζαντινών»[2].

Η ανάγνωση του άρθρου αυτού και φυσικά της πηγής «Βίος Πορφυρίου Γάζης», θα μας δώσει πολλές πληροφορίες για όσα οι νέο-ειδωλολάτρες επικαλούνται για τον δήθεν «βίαιο εκχριστιανισμό» των ειδωλολατρών της ύστερης αρχαιότητας, ο οποίος συνέβη μόνο στα όνειρά τους...

Καλόπουλος: ο άνθρωπος που ταυτίζει τον «ελληνισμό» με την πρωτόγονη ειδωλολατρία της Συρίας!

Είναι γεγονός, ότι ο Καλόπουλος όταν γράφει κάποιο κείμενο, δεν έχει σκοπό να υπηρετήσει τίποτε άλλο πέρα από τις ιδεοληψίες του. Για τον λόγο αυτό, η εν λόγω «μετάφραση» τιτλοφορείται με τον εντελώς γελοίο και δακρύβρεχτο τίτλο:

«Απίστευτο κείμενο: Πορφύριος Γάζας -

Έτσι εξολόθρευσε ο χριστιανισμός τον ελληνισμό!».

Εκτός βέβαια ότι η πηγή πουθενά δεν αναφέρει κανενός είδους …«εξολόθρευση», από την πλευρά των Χριστιανών, το εξαιρετικά φαιδρό που παρατηρούμε, είναι ότι ο Καλόπουλος βαφτίζει ως «ελληνισμό» την …ειδωλολατρία της Συρίας! Με τον τρόπο αυτό:

α) ονομάζει «ελληνισμό» τους ειδωλολατρικούς θεούς που ήταν στην προέλευσή τους …αιγυπτιακοί (όπως με σθένος υποστηρίζει ο Ηρόδοτος[3] και ο Διόδωρος Σικελιώτης[4]),

β) βαφτίζει ως «ελληνισμό» τις ανθρωποθυσίες που τελούνταν στη Συρία, στα πλαίσια της ειδωλολατρικής πίστης[5] [6] [7],

γ) ονομάζει «ελληνισμό» την «ιεροδουλία» του ειδωλολατρικού ναού της Αφροδίτης (δηλ. το γεγονός ότι κοπέλες ελεύθερες ή δούλες αφιερωμένες στην Αφροδίτη, «ασκούσαν την ιερή πορνεία»[8] προσφέροντας σεξουαλικές υπηρεσίες έναντι αντιτίμου σε οποιονδήποτε επισκέπτη του ναού),

δ) ονομάζει επίσης «ελληνισμό» τις οργιαστικές τελετές προς τιμή του Διονύσου[9] και της Αφροδίτης[10], προστάτιδας των παιδεραστών[11],

ε) ονομάζει «ελληνισμό» τον πιο απίθανο αχταρμά από μαγικές τελετές και άλλα θρησκευτικά στοιχεία Χαλδαίων, Αιγυπτίων, Βαβυλωνίων, Περσών, Φρυγών κ.λπ. κ.λπ.[12]!

Αυτά όλα τα απεχθή κατάλοιπα του πρωτογονισμού της ανθρωπότητας, ενσωματωμένα στην ειδωλολατρία της Συρίας και όχι μόνο, ο Καλόπουλος τα συσχετίζει με τον «ελληνισμό». Όπως έχουμε ξαναπεί, η ειδωλολατρία συνδυάστηκε για πρώτη φορά με το όνομα «Έλλην» ΟΧΙ από τους Χριστιανούς (οι οποίοι χρησιμοποιούσαν τον όρο «Εθνικός»), αλλά από τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους και από εκεί πέρασε ως εδραιωμένος όρος στα Πατερικά κείμενα[13].

Δυστυχώς όμως, οι σύγχρονοι αρχαιολάτρες συνεχίζουν να γελοιοποιούν τον πολιτισμό μας, μετονομάζοντας την ειδωλολατρία σε «ελληνισμό», με σκοπό να παραπλανούν τα θύματά τους με εθνικιστικές κορώνες, ενώ αρνούνται να ονομάσουν «ελληνικό» π.χ. το Βυζάντιο, που κατά κοινή ομολογία διέσωσε και χρησιμοποίησε την ελληνική παιδεία πλην φυσικά της ειδωλολατρικής θεολογίας[14].

Σήμερα άλλωστε, ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, μήπως γίνεται κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανε το Βυζάντιο; Όπου και να μιλήσει κάποιος για «ελληνική παιδεία», σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο του πλανήτη, υπάρχει άνθρωπος που να του περνάει από το μυαλό ότι η «ελληνική παιδεία» που θα λάβει, περιλαμβάνει και την …λατρεία βιαστών[15] και παιδεραστών[16] «θεών» του πρωτόγονου παρελθόντος;

Άρα, αφού σήμερα μπορούμε να μιλάμε για «ελληνισμό» απορρίπτοντας πλήρως όλη την ειδωλολατρική θεολογία, όπως συνέβη και στο Βυζάντιο, αυτό σημαίνει ότι τα χαλδαιο-αιγυπτιο-βαβυλωνιο-περσο-φρυγικά πιστεύω της Συρίας δεν ήταν κανενός είδους …«ελληνισμός»!

Επιπλέον όμως, όλοι αυτοί, δεν σκέφτονται ότι με τα λεγόμενά τους είναι σα να αποδέχονται ότι ο Ελληνισμός ήταν συνώνυμος και με τα τρία μεγαλύτερα, φριχτά εγκλήματα κατά ζωής της ειδωλολατρίας, τα οποία απαγόρευσε οριστικά ο Χριστιανισμός με τον ερχομό του:

1. Παύση των ανθρωποθυσιών[17].

2. Παύση του θεσμού της «έκθεσης», δηλ. του πετάγματος στα σκουπίδια των παιδιών που οι γονείς θεωρούσαν άχρηστα[18].

3. Παύση των ποταμών ανθρωπίνου αίματος από τις μονομαχίες, θηριομαχίες κ.λπ. που παρουσιάζονταν ως ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ στα υποτιθέμενα αθλητικά γεγονότα της εποχής, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες[19]!

Ήταν όλα αυτά «ελληνισμός» κ. Καλόπουλε;

Καλόπουλος: ο άνθρωπος που κάνει τις βυζαντινές πηγές …αγνώριστες!

Στην πραγματικότητα, το κείμενο του Καλόπουλου είναι μια «κοπτοραπτική», και το συνολικό αποτέλεσμα είναι απλώς παράφραση επιλεγμένων σημείων της πηγής, συχνά λανθασμένη, επίτηδες παραποιημένη σε συγκεκριμένα σημεία, και με παραμορφωτικές προσθήκες έμπνευσης του Καλόπουλου σε όποια σημεία το κείμενο δεν βόλευε τις ιδεοληψίες του! Η μεγαλύτερη όμως παραποίηση που υπέστη η πηγή, είναι ασφαλώς η αφαίρεση όλων εκείνων των σημείων που μπορούσαν να δώσουν στον αναγνώστη να καταλάβει για τί ακριβώς μιλάει το κείμενο, να καταλάβει τί έγινε, πότε έγινε, πώς έγινε και γιατί έγινε.

Και σα να μην έφταναν αυτά, κοιτάξτε τι γράφει ο Καλόπουλος, ο ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟΣ αυτός τύπος:

«Αν μετά απ’ όλη αυτή την αηδιαστική ομολογία της θηριωδίας του επισκόπου Παρφύριου, ακόμα δεν μπορείτε να διακρίνετε την απίστευτη τρομοκρατία, την θεατρική θεολογική κοροϊδία, και την κυριολεκτική σφαγή του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ απ’ τον χριστιανισμό τότε τίποτε και ποτέ δεν θα μπορέσει να σας μεταπείσει»!

Μα τι να συζητήσουμε πλέον; Αν υπάρχει σοβαρότητα; Αν υπάρχει στοιχειώδης εντιμότητα; Τίποτα δεν υπάρχει! Ο καθένας πλέον λέει «εγώ θα γράψω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι» και όποιος το πιστέψει… Φυσικά, «θηριωδία» του Πορφυρίου, ή οποιουδήποτε είδους «σφαγή», υπάρχει μόνο στο μυαλό του παραχαράκτη, ενώ, είναι να ντρέπεται κανείς με την ομολογία, ότι ο «πολιτισμός» για τον Καλόπουλο είναι συνώνυμος του να χοροπηδάνε οι άνθρωποι σαν ουρακοτάγκοι γύρω από έναν …τεράστιο φαλλό, να κάνουν τα κορίτσια τους πόρνες προς «τιμή» της Αφροδίτης, και να σφάζουν τα παιδάκια σε βωμούς, μήπως και βελτιωθεί η σοδιά ή για να φύγει η κακιά αρρώστια!

Για τα ψέματα του Καλόπουλου είναι δύσκολο να βρεθεί άλλη εξήγηση, εκτός από το ότι, βάζει τον εαυτό του σε ρόλο Ισπανού εξερευνητή, θεωρώντας τους αναγνώστες του κάτι σαν …ιθαγενείς των ανεξερεύνητων περιοχών! Δεν εξηγείται διαφορετικά, πως βρίσκει τόσο θράσος να σακατεύει το νόημα και το περιεχόμενο ενός κειμένου το οποίο ο καθένας μπορεί να προμηθευτεί από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς του!

Βέβαια, η ευθύνη δεν βαραίνει μόνο τον πρωτεργάτη της παραχάραξης. Κάθε ένας που πάει και δημοσιεύει στο blog του «μετάφραση» που έχει φτιάξει ο …Καλόπουλος, είναι απλά άξιος της απαξίωσής του…

Εμείς, για να κατανοήσουμε το σύνολο της πηγής, προμηθευτήκαμε την επιστημονική εργασία των γνωστών εκδόσεων «Ζήτρος», υπό την επίβλεψη του Βασιλείου Κατσαρού, καθηγητή της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Α.Π.Θ.:

Μάρκος Διάκονος, «Βίος Αγίου Πορφυρίου επισκόπου Γάζης» (σειρά: Βυζαντινοί Συγγραφείς αρ.2), εκδ. Ζήτρος, Θεσσαλονίκη 2003.

Καλόπουλος: ο άνθρωπος που «εντελώς τυχαία» ξέχασε να γράψει ότι όλα ξεκίνησαν από την αφόρητη βία των ειδωλολατρών κατά των Χριστιανών της Γάζας…

Ο «Βίος Αγίου Πορφυρίου Γάζης», στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ισχυρό χτύπημα στις ιδεοληψίες των νεοπαγανιστών. Ο Καλόπουλος φυσικά, έχει παραμορφώσει την πηγή σε τέτοιο βαθμό, που την κάνει να δείχνει σε κατεύθυνση 180 μοιρών από την πραγματικότητα!

Η πηγή, καταρχάς, μας μιλάει για την καθημερινή και ανελέητη βία των ειδωλολατρών ενάντια στους Χριστιανούς (και να θυμίσουμε ότι μιλάμε για μια εποχή που οι νεοπαγανιστές ισχυρίζονται ότι τους κυνηγούσαν οι Χριστιανοί…)!

Πού είναι λοιπόν κ. Καλόπουλε, το ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΤΕΡΟ κομμάτι της πηγής, που ξεκαθαρίζει το όλο τοπίο; Που είναι τώρα που αποκαλύπτεται ότι σε μια εποχή δήθεν «χριστιανικής καταπίεσης», στις αρχές του 5^ου αιώνα, στην πραγματικότητα οι Χριστιανοί βρίσκονταν σε άμυνα, καθώς οι ειδωλολάτρες ασκούσαν εναντίον τους κάθε είδους βιαιότητα;

Προσέξτε πόσα …«ξέχασε» ο Καλόπουλος να μας πει από την πηγή που «μετέφρασε»:

Βία Ειδωλολατρών #1

«Ο μακάριος Πορφύριος του διηγήθηκε όλα τα σχετικά με τους Γαζαίους, με πόση μανία πιστεύουν στα είδωλα και ΠΟΣΑ ΔΕΙΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ»[20].

Βία Ειδωλολατρών #2

«Διηγήθηκαν όλα όσα είχαν σχέση με τους ειδωλολάτρες, πώς άφοβα διαπράττουν ανόσια πράγματα και πως ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ […] ούτε τους αφήνουν να καλλιεργούν τα χωράφια τους»[21].

Βία Ειδωλολατρών #3

«Οι πλέον μανιώδεις ειδωλολάτρες, οι οποίοι συμφώνησαν και σκόρπισαν στους δρόμους αγκάθια και διάφορα εμπόδια, ώστε να μη μπορούμε να περάσουμε. Έριξαν ακόμη και βρώμικα νερά και έβαζαν φωτιές στις σβουνιές, ώστε από τους καπνούς και από τη δυσοσμία να κινδυνεύουμε να πνίγουμε ή να τυφλωθούμε. Μόλις που σωθήκαμε και κατά τις τρεις τα μεσάνυχτα μπήκαμε στην πόλη»[22].

Βία Ειδωλολατρών #4

«Όσο όμως έβλεπαν οι φανατισμένοι ειδωλολάτρες τους Χριστιανούς να πληθύνονται, τόσο αγρίευαν και δεν τους επέτρεπαν να αναλαμβάνουν πολιτικά αξιώματα, αλλά ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΝ ΣΑΝ ΚΑΚΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ»[23].

Βία Ειδωλολατρών #5

«Συγκεντρώνει ο ανόσιος εκείνος μερικούς γεωργούς, συγχωριανούς όμοιους του και αρχίζουν με ρόπαλα να κτυπούν τον μακάριο Βαρωχά, και μισοπεθαμένον τον σήκωσαν και τον πέταξαν έξω από το χωριό, σε έναν ερημικό τόπο και ήταν εκεί ξαπλωμένος στο χώμα άφωνος και αναίσθητος […] ο διάκονος Κορνήλιος με δύο άλλους Χριστιανούς… βρήκαν τον θεοφιλή Βαρωχά… τον σήκωσαν και τον μετέφεραν στην πόλη […] οι φανατικοί ειδωλολάτρες… νόμισαν πως είναι νεκρός τρελλάθηκαν, γιατί πιστεύουν πως είναι βεβήλωση να εισάγει κάποιος νεκρό στην πόλη. Και αφού βίαια τον έρριξαν από τους ώμους αυτών που τον βάσταζαν, αρχίζουν να κτυπούν τον θεοφιλή Κορνήλιο τον διάκονο και τους δύο άλλους Χριστιανούς, και αφού έδεσαν με σχοινί το πόδι του μακαρίου Βαρωχά, τον έσερναν […] μόλις φτάσαμε στον τόπο όπου έδεσαν τον μακάριο, κατέφθασαν από το πλήθος και άλλοι έβριζαν τον αγιώτατο επίσκοπο…»[24].

Στο σημείο αυτό αναφέρεται και η ΜΟΝΑΔΙΚΗ περίπτωση αμυντικής δράσης από Χριστιανό, όταν ο ταλαίπωρος Βαρωχάς, τον οποίο, όπως είδαμε, οι ειδωλολάτρες τον είχαν πετάξει μισοπεθαμένο από το ξύλο, για να προστατέψει τον Πορφύριο από το εξαγριωμένο πλήθος, με δική του πρωτοβουλία (ούτε καν με προτροπή του Πορφύριου) πήρε ένα ξύλο και επιτέθηκε στους επικινδύνους ειδωλολάτρες[25].

Βία Ειδωλολατρών #6

«Εμείς τότε ακούσαμε τον θόρυβο, βγήκαμε έξω και μόλις μας είδαν, αρχίζουν να μας χτυπούν, εμένα και τον θεοφιλή Κορνήλιο, τον διάκονο. Και ενώ εμείς διαμαρτυρόμασταν προς τα δημόσια πρόσωπα, ο οσιώτατος επίσκοπος προσπαθούσε να μας κλείσει το στόμα, παρακαλώντας και νουθετώντας τον καθένα μας να μην οργιζόμαστε τόσο απερίσκεπτα. Αλλά οι άθεοι, όσο τους παρακαλούσαμε, τόσο εξαγριώνονταν και έβριζαν τον όσιο άνδρα»[26].

Βία Ειδωλολατρών #7

«Οι φανατισμένοι ειδωλολάτρες δεν σταματούσαν να στήνουν ενέδρες και στον μακάριο και στους άλλους Χριστιανούς. Όταν κέρδιζαν με το μέρος τους κανέναν ειδωλολάτρη άρχοντα, πήγαιναν κρυφά προς αυτόν και είτε με χρήματα, είτε επ’ ονόματι της άθεης θρησκείας τους, ΖΗΤΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ»[27].

Βία Ειδωλολατρών #8

«Βλέποντας ο εν αγίοις Πορφύριος ΤΙΣ ΑΔΙΚΙΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΓΑΖΑ, αποφασίζει να με στείλει στο Βυζάντιο, για να ζητήσω από τους βασιλείς να καταστραφούν οι ναοί των ειδώλων»[28].

Όπως βλέπουμε, ο μέγας παραχαράκτης Καλόπουλος δυστυχώς …«ξέχασε» να μας πει ότι τα θύματα της υπόθεσης ήταν οι Χριστιανοί, λόγω της καθημερινής βίας και αυθαιρεσίας.

Έτσι λοιπόν γελοιοποιούν τις πηγές οι νέο-ειδωλολάτρες, και έτσι τις κάνουν να δείχνουν όσα βολεύουν την ιδεοληψία τους. Ο Καλόπουλος ξέρει καλά ότι το κείμενο μιλά για την ακραία βία των ειδωλολατρών, όμως …κανένα πρόβλημα! Κόβει το κείμενο στην αρχή, στη μέση, στο τέλος, στις άκρες και στο πλάι, οπουδήποτε δηλ. γράφει κάτι ενοχλητικό, και αφήνει μόνο όσα βολεύουν!

Άλλωστε, τόσα χρόνια την έχει μάθει τη δουλειά…

Καλόπουλος: ο άνθρωπος που «εντελώς τυχαία» ξέχασε να γράψει τι λέει η πηγή για τον χαρακτήρα του Πορφυρίου και των πιστών χριστιανών…

Ας δούμε τώρα πως σκέφτονται οι Χριστιανοί οι οποίοι έχουν υποστεί την απίστευτη βία των ειδωλολατρών:

 #1

«Συνέχεια λοιπόν νύχτα και ημέρα προσευχόταν στον φιλάνθρωπο Θεό για να τους επαναφέρει από την πλάνη στην αλήθεια»[29].

#2

 «Όταν τα άκουσε ο εν αγίοις Προκόπιος ο αναχωρητής δάκρυσε και είπε: «Κύριε, Ιησού Χριστέ, επίστρεψε τους δούλους σου από τη διαβολική απάτη στη φωτεινή σου πίστη»[30].

#3

 «Τότε πολλοί ειδωλολάτρες, όταν είδαν το θαυμαστό αυτό γεγονός, μπήκαν μαζί τους στην αγία εκκλησία, την επονομαζόμενη Ειρήνη. Εχάρηκαν λοιπόν πάρα πολύ οι Χριστιανοί εκείνη την ημέρα […] γιατί σώθηκαν ψυχές πλανεμένες και προσετέθησαν στην ποίμνη του Χριστού»[31].

Σα να μην φτάνουν αυτά, το κείμενο του παραχαράκτη μιλάει και για «θηριωδίες»(!) του Επισκόπου, ενώ στην πηγή αναφέρεται ως υπόδειγμα πραότητας και ακτημοσύνης:

Πορφύριος #1

«Ο μακάριος τους συμβούλευε να μην θυμώνουν, αλλά με υπομονή να την νουθετήσουν και μία και δύο φορές σύμφωνα με το ρητό του αγίου αποστόλου»[32].

Πορφύριος #2

«Πόσες εχθρικές προσβολές δεν δέχτηκε από τους εναντίους του ένας τέτοιος άνθρωπος; Πόσες σκευωρίες και μυκτηρισμούς δεν υπέμεινε;»[33].

Πορφύριος #3

«Ενώ τον ύβριζαν, αυτός δεν οργιζόταν, αλλά αντιθέτως παρακαλούσε τον καθένα λέγοντας να μη μιαίνουν κατ’ αυτόν τον τρόπο»[34].

Πορφύριος #4

«Και ενώ εμείς διαμαρτυρόμασταν προς τα δημόσια πρόσωπα, ο οσιώτατος επίσκοπος προσπαθούσε να μας κλείσει το στόμα, παρακαλώντας και νουθετώντας τον καθένα μας να μην οργιζόμαστε τόσο απερίσκεπτα»[35].

Πορφύριος #5

«Αφού πούλησε και τα ενδύματα, και το μεγαλύτερο μέρος από τα ασημικά τα έκαμε ιερά σκεύη, τα υπόλοιπα χρήματα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τα μοίρασε στους φτωχούς […] σε σημείο που να μην έχει την καθημερινή του διατροφή»[36].

Πορφύριος #6

«Αφού λοιπόν κτίστηκε και εγκαινιάστηκε η αγία εκκλησία που αναφέραμε, όρισε να δίνονται σε κάθε ξένον, που θα μείνει στην πόλη, τα έξοδα μιας ημέρας. Και επί πλέον σε κάθε φτωχό ξένο και ντόπιο πολίτη χορηγούσε […] ανάλογα με τις ανάγκες του»[37].

Αυτός ήταν ο δήθεν «πρωτεργάτης» των «διώξεων»…

Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει τον Καλόπουλο να μιλάει για δήθεν «θηριωδία» του Πορφυρίου; Κρίνοντας από τη «μετάφραση», είναι μάλλον τρία σημεία. Ας τα δούμε αναλυτικά.

Απάτη περί Πορφυρίου #1: το «μαστίγωμα» που δεν έγινε ποτέ…

Η πρώτη απάτη για τον Πορφύριο διαπράχθηκε με την εξής παραχάραξη της πηγής.

Ο Καλόπουλος γράφει:

«Διέταξε δε ο οσιότατος επίσκοπος να μαστιγωθεί το παιδί».

Η επιστημονική έκδοση γράφει:

«Τότε ο επίσκοπος έδωσε εντολή να ΦΕΡΟΥΝ μαστίγιο»[38].

Μα μην είμαστε υπερβολικοί…

Ένα «μικρό λαθάκι» έκανε ο Καλόπουλος…

Σιγά το πράγμα… Επειδή δηλ. με την «μετάφραση» του Καλόπουλου θα καταλάβει ο αναγνώστης ότι το παιδί μαστιγώθηκε με διαταγή του Πορφυρίου, εσείς θέλετε να πείτε ότι το έκανε επίτηδες; Ελάτε τώρα…

Για να σοβαρευτούμε, το επεισόδιο αυτό αφορά την περίπτωση ενός νηπίου που με θαυμαστό τρόπο υπέδειξε το πώς θα έπρεπε να καταστραφεί ένας ειδωλολατρικός ναός. Η μητέρα του παιδιού, για να αποδείξει ότι το παιδί της πράγματι μίλησε και είπε αυτό το πράγμα, το φέρνει στον Πορφύριο και του δίνει την άδεια και του λέει: «εξέτασε το με ΑΠΕΙΛΕΣ»[39] ώστε να φανεί αν λέει αλήθεια ή όχι.

Έτσι και έγινε. Έφεραν ένα μαστίγιο το οποίο κρατούσε κάποιος για να κάνει το παιδί να φοβηθεί, και το ρωτούσε μαζί με τους άλλους παρευρισκόμενους αν αυτό που είπε για τον ναό, το είπε καθ’ υπόδειξη κάποιου ή από μόνο του. Το παιδί παραδόξως δεν φοβόταν, και όταν σταμάτησαν οι απειλές, τότε μίλησε και είπε όντως στα ελληνικά την ίδια ακριβώς φράση που είχε πει και στη μητέρα του.

Άρα λοιπόν, τίποτε περισσότερο δεν έγινε από αυτό που ΕΠΕΤΡΕΨΕ η ίδια η μητέρα, και φυσικά, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣΤΙΓΩΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ!

Έτσι δεν είναι κ. Καλόπουλε;…

Απάτη περί Πορφυρίου #2: απαγόρευση του πλιάτσικου

Όταν η στρατιωτική-αστυνομική δύναμη καταφθάνει και γκρεμίζει τα είδωλα, ο Πορφύριος πρωτοστατεί στην ομάδα ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗΣ και απειλεί με αφορισμό όποιον πάρει οτιδήποτε από τα περιουσιακά στοιχεία των ειδωλολατρικών ναών.

Το γεγονός ότι ο Πορφύριος ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στους Χριστιανούς να λεηλατούν τους ειδωλολατρικούς ναούς, δεν βολεύει τον Καλόπουλο, οπότε βάζει μια ΔΙΚΗ του προσθήκη που δεν υπάρχει στο κείμενο, και ξεγελώντας τον αναγνώστη, γράφει από το μυαλό του ότι με τις ενέργειες του Πορφυρίου όλο το χρυσάφι πήγε στην Εκκλησία!

Διαβάστε τη «μετάφραση» του Καλόπουλου:

«Έχοντας πια το δικαίωμα (από τις αυτοκρατορικές διαταγές) οι στρατιώτες με τους χριστιανούς της πόλεως, όρμησαν στα είδωλα […] καταστρέφοντας, πυρπολώντας και αρπάζοντας τα τίμια σκεύη τους. Όσους δε τα πήραν για ίδιον όφελος, τους αναθεμάτισε ο άγιος Πορφύριος. Έτσι κανένας εκ των πιστών δεν πήρε για τον εαυτό του τίποτε (δια του τρόπου αυτού οι πιστοί, τα παρέδωσαν όλα στην χριστιανική εκκλησία) [=ΑΠΑΤΗ ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ] εκτός απ’ τους στρατιώτες και τους ξένους που βρεθήκαν εκεί. Επέβλεπε δε ο όσιος επίσκοπος Πορφύριος, ώστε τίποτε να μην ιδιοποιηθούν απ’ τους ναούς των ειδώλων».

Προσέξτε τώρα, τι λέει η επιστημονική έκδοση:

«Μόλις λοιπόν οι στρατιώτες πήραν εντολή, μαζί με τους Χριστιανούς της πόλεως και του παραθαλασσίου μέρους της, όρμησαν στους ειδωλολατρικούς ναούς […] άλλους μεν κατέστρεψαν, άλλους πάλι τους κατέκαυσαν, αφού άρπαξαν όλα τα ιερά σκεύη που υπήρχαν. Όμως ο εν αγίοις Πορφύριος είχε αναθεματίσει στην εκκλησία κάθε Χριστιανό πολίτη που θα έπαιρνε οτιδήποτε από τα ειδωλολατρικά ιερά για προσωπικό του κέρδος- πράγματι κανείς από τους πιστούς πολίτες δεν έπαιρνε τίποτε, παρά μόνον οι στρατιώτες και οι παρεπίδημοι, που βρέθηκαν εκεί. Τουναντίον μάλιστα ευλαβείς κληρικοί μαζί με τους λαϊκούς, καθώς και ο ίδιος ο όσιος επίσκοπος Πορφύριος, τριγύριζαν στους ναούς και τους εμπόδιζαν να αρπάζουν»[40].

Ο Καλόπουλος, με μια εξολοκλήρου επινοημένη προσθήκη, λέει:

«οι πιστοί, τα παρέδωσαν όλα στην χριστιανική εκκλησία»!

Ενώ  η πηγή γράφει:

«κανείς από τους πιστούς πολίτες δεν έπαιρνε ΤΙΠΟΤΕ παρά μόνον οι στρατιώτες και οι παρεπίδημοι»…

Και δεν θα μπορούσαν να πάρουν τίποτα, ούτε καν για την Εκκλησία, αφού το κείμενο μας λέει ότι κάποιοι «άρπαξαν ΟΛΑ τα ιερά σκεύη που υπήρχαν».

Ποιοι τα άρπαξαν; Είναι ξεκάθαρο: εφόσον «κανείς από τους πιστούς πολίτες δεν έπαιρνε τίποτε», τότε η αρχική φράση «οι στρατιώτες… μαζί με τους Χριστιανούς», ως νόημα δείχνει ότι μαζί έκαναν ΜΟΝΟ την καταστροφή των ειδώλων.

Αυτοί όμως που «άρπαξαν ΟΛΑ τα ιερά σκεύη» από τους κατεστραμμένους ή πυρποληθέντες ναούς ήταν «οι στρατιώτες και οι παρεπίδημοι».

Το γεγονός άλλωστε ότι οι στρατιώτες και οι «ξένοι» έκλεβαν χωρίς να προβληματίζονται, επαναλαμβάνεται και παρακάτω:

«Όσοι τότε από τους στρατιώτες και τους ξένους μπορούσαν, άρπαζαν μέσα από τη φωτιά όσα εύρισκαν, είτε χρυσό είτε ασήμι ή σίδερο ή μολύβι»[41].

Αυτό σημαίνει ότι η φράση από το «τουναντίον μάλιστα» και εξής, προφανώς δείχνει απλώς την προσπάθεια που κατέβαλλαν οι «ευλαβείς κληρικοί» και ο Πορφύριος να τους εμποδίσουν, χωρίς όμως να μπορούν τελικά να κάνουν και πολλά πράγματα, πράγμα λογικό αφού ούτε βία χρησιμοποιούσαν, ούτε μπορούσαν να αντισταθούν απέναντι σε στρατιώτες.

Τελικά ο Καλόπουλος, με μικρές ή μεγάλες προσθήκες στα κατάλληλα σημεία, δημιουργεί το κλίμα που επιθυμεί. Το ίδιο έκανε με τη φράση «να μαστιγωθεί το παιδί», το ίδιο έκανε και τώρα.

Τυχαίο; Δε νομίζω…

Απάτη περί Πορφυρίου #3: οι «φοβισμένοι» ειδωλολάτρες…

Η τρίτη απατηλή εντύπωση που προσπαθεί να δημιουργήσει ο Καλόπουλος, έχει σχέση με το εξής:

«Προσέρχονταν τότε πολλοί στην αγία πίστη, άλλοι μεν από φόβο, άλλοι όμως επειδή καταδίκαζαν την προηγούμενη τους ζωή. Και η αγία εκκλησία άνοιγε τις θύρες της προς όλους […] Μερικοί πάλι από τους πιστούς έλεγαν προς τον όσιο επίσκοπο ότι δεν έπρεπε να δεχτούν όσους προσέρχονταν με φόβο, αλλά μόνον από αγαθή προαίρεση. Και ο όσιος επίσκοπος, σε όσους τα έλεγαν αυτά απαντούσε: ‘υπάρχουν και αρετές που τις αποκτούν οι άνθρωποι ανάλογα με τις περιστάσεις […] [ο Θεός] επειδή θέλει με κάθε τρόπο να μας κερδίσει για να μη χαθούμε, επιφέρει τον φόβο και άλλους παιδαγωγικούς τρόπους του και έτσι μας προσκαλεί εξ ανάγκης να παραδεχτούμε το συμφέρον. Γι’ αυτό και λέει η Θεία Γραφή: ‘Όταν απέκτεινεν αυτούς, τότε εξεζήτουν αυτόν και επέστρεφον…»[42].

Τώρα ο Καλόπουλος, μην έχοντας που αλλού να πιαστεί, μια που η πηγή ΠΟΥΘΕΝΑ δεν αναφέρει ΟΥΤΕ ΜΙΑ μεταστροφή ειδωλολάτρη με τη βία, αρχίζει να παίζει με τα βιβλικά χωρία. Όλο το παραπάνω κομμάτι είναι βολικό για έναν επαγγελματία ψευδολόγο, γιατί σε ένα σημείο μιλάει για «φόβο», και σε ένα άλλο υπάρχει το εδάφιο από τους ψαλμούς που λέει «Όταν απέκτεινεν αυτούς, τότε εξεζήτουν αυτόν». Οπότε νομίζει ότι βρήκε τρόπο να παραχαράξει το νόημα.

Πώς όμως θα τα χρησιμοποιήσεις αυτά βρε Καλόπουλε, όταν σε ολόκληρο το κείμενο ουδεμία βία αναφέρεται στις μεταστροφές των ειδωλολατρών; Αυτήν πώς θα την εφεύρεις; Σε κάθε σημείο που αναφέρονται μεταστροφές, αυτές γίνονται ΠΑΝΤΑ με την αναγνώριση της αλήθειας της Χριστιανικής πίστης, είτε βλέποντας τη δύναμη των θαυμάτων[43], είτε βλέποντας ότι οι δαιμονικοί ψευτο-θεοί μισούσαν ακόμη και τους ίδιους τους πιστούς ειδωλολάτρες:

α) Ο δαίμονας που κατοικούσε σε άγαλμα της Αφροδίτης, φεύγει μέσα από το είδωλο τρομαγμένος από την δύναμη του Σταυρού, και φεύγοντας το γκρεμίζει επάνω στα κεφάλια των πιστών του[44]!

β) Ένας ειδωλολατρικός ναός καίγεται, και «ξαφνικά ένα ξύλο που καιγόταν πέφτει επάνω στον τριβούνο»[45].

Ουδείς χριστιανός στα δύο επεισόδια, ούτε καν ακούμπησε τους ειδωλολάτρες. Η πηγή θέλει να μας δείξει ότι οι ψεύτικοι θεοί όχι μόνο μισούσαν ακόμα και τους πιστούς τους, αλλά δεν είχαν και καμία δύναμη ή και πρόθεση να τους βοηθήσουν. Κατά συνέπεια, τίποτα δεν μπορούσαν πλέον οι ειδωλολάτρες να περιμένουν από αυτούς τους «θεούς».

Άρα, όταν το κείμενο μιλάει για «φόβο» δεν εννοεί τίποτε άλλο παρά μόνο τον φόβο που προέρχεται από την αναγνώριση της αδυναμίας των ειδώλων τους μπροστά στον αληθινό Θεό, και όχι δήθεν από τη βία της στρατιωτικής δύναμης της οποίας μόνη δουλειά ήταν να διώξει τα είδωλα και να επιβάλλει την τάξη, σταματώντας τα εγκλήματα κατά των χριστιανών.

Η πηγή προσφέρει και άλλες συντριπτικές απαντήσεις στα κόλπα του Καλόπουλου.

Καταρχάς, οι χριστιανοί είναι ΤΟΣΟ «ΑΓΑΘΙΑΡΗΔΕΣ», που ενώ οι ειδωλολάτρες τους τσακίζουν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, εκείνοι στέλνουν αντιπροσωπία στον αυτοκράτορα για να του ζητήσουν ΑΠΛΩΣ να γκρεμίσει τα είδωλα!

Δεν του ζητούν να θανατώσει τους παγανιστές, δεν του ζητούν εκδίκηση, δεν του ζητούν τα αξιώματα ή τα χωράφια που τους στερούν οι ειδωλολάτρες. Του ζητούν ΜΟΝΟ να γκρεμίσει τα είδωλα!

Γιατί το έκαναν αυτό;

Μα επειδή είδαμε ότι προσεύχονταν γι’ αυτούς, και θεωρούσαν ότι η βία οφειλόταν στη δαιμονική επιρροή των ψευτο-θεών, μέσα στους ναούς των οποίων -όπως ήδη αναφέραμε- τελούνταν κάθε είδους αποτρόπαιες, πρωτόγονες τελετές, μέχρι και ανθρωποθυσίες[46]!

Κάθονται οι Χριστιανοί και τρώνε ξύλο, ο Πορφύριος τους λέει να μην οργίζονται ενώ τρώνε ξύλο, τους αντιμετωπίζουν οι ειδωλολάτρες σαν δούλους, τους στερούν την περιουσία τους, τους στερούν κάθε πολιτικό αξίωμα, και παρά ταύτα, μία και ΜΟΝΑΔΙΚΗ περίπτωση χριστιανικής αυτοάμυνας σημειώνεται, η περίπτωση του Βαρουχά (τον οποίο τελικά οι ειδωλολάτρες καταφέρνουν να τον πιάσουν και να τον σκοτώσουν[47]).

Και έρχεται ο Καλόπουλος και αφού ΚΡΥΒΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ όσα αφορούν τους ειδωλολάτρες, παρουσιάζει την αστυνόμευση της περιοχής από τον στρατό ως «θηριωδία»! Δηλαδή, τι ήθελε ο Καλόπουλος να συμβεί; Να γίνει πράξη το «καλοί χριστιανοί είναι μόνο οι νεκροί χριστιανοί» που εφάρμοσαν οι ειδωλολάτρες στους τρεις πρώτους αιώνες, επί Ιουλιανού και επί Βάλη; Κάποια στιγμή θα έπρεπε να έχουν και οι Ορθόδοξοι το δικαίωμα να μην θανατώνονται!

Και βεβαίως, η ΤΡΑΝΗ απόδειξη για τις αστειότητες του Καλόπουλου στα περί «φόβου» των ειδωλολατρών είναι το εξής απίστευτο:

Αφού περνάει ο στρατός και καταστρέφει τα είδωλα, οι ειδωλολάτρες όχι μόνο ζουν και βασιλεύουν, αλλά επιπλέον, ασκούν ακόμη μεγαλύτερη βία κατά των Χριστιανών και με μεγαλύτερο μένος. Φονεύουν Χριστιανούς και γκρεμίζουν εκκλησίες!

Και προσέξτε, το ξαναλέμε:

αυτά που θα διαβάσετε, τα κάνουν οι …«φοβισμένοι» παγανιστές με την άνεσή τους, ΜΕΤΑ, ΑΦΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ:

«Οι ειδωλολάτρες λοιπόν, όσο έβλεπαν να προκόπτει ο Χριστιανισμός, τόσο και εξαγριωνόταν και ζητούσαν ευκαιρία να κακοποιήσουν τους Χριστιανούς και προ πάντων βέβαια τον όσιο ποιμένα τους Πορφύριο [...] Κάποτε λοιπόν που δημιουργήθηκε μία διαφορά για κάποια κτήματα [...] συγκεντρώθηκαν και όρμησαν και κατά του οικονόμου και του θεοφιλούς Βαρωχά. Ενώθηκαν λοιπόν μαζί με τους βουλευτές και πολλοί πολίτες, μια και βρήκαν ευκαιρία να κακοποιήσουν τους πιστούς [...] Από μικρό σπινθήρα άναψε μεγάλη φωτιά και ξαπλώθηκε, ώστε κινδύνεψαν όλοι οι Χριστιανοί ακόμη και να εξαφανιστούν. Γιατί τόσο εξαγριώθηκαν οι ειδωλολάτρες, ώστε πήραν και ξίφη και ρόπαλα και φόνευσαν επτά Χριστιανούς, ενώ κτύπησαν και πολλούς άλλους. Στη συνέχεια, δεν αρκέστηκαν μόνο σε αυτά, αλλά όρμησαν εναντίον και του ποιμένος [...] Οι μανιασμένοι ειδωλολάτρες, αφού γκρέμισαν τις πόρτες του επισκοπείου, όρμησαν μέσα και επειδή δεν βρήκαν τον εν αγίοις Πορφύριο, τα άρπαξαν όλα όσα βρήκαν εκεί. Εγώ λοιπόν και ο μακάριος Πορφύριος... διεφύγαμε από την ταράτσα [...] Μόλις λοιπόν μάθαμε ότι κόπασε ο θόρυβος της πόλης, τη νύχτα πήγαμε στην αγία εκκλησία. Όταν μετά ανεβήκαμε στο επισκοπείο, τίποτε δεν βρήκαμε μέσα, παρά μόνον τον θεοφιλή Βαρωχά, πεσμένον κάτω, να βρίσκεται στα τελευταία του, από τα πολλά χτυπήματα που του έδωσαν οι άθεοι και ασεβείς ειδωλολάτρες»[48].

Όλα αυτά που στο κείμενο του Καλόπουλου τα έφαγε η …μαύρη τρύπα, καταρρίπτουν κάθε απόπειρα του να παρουσιάσει ότι έγινε οποιαδήποτε μεταστροφή ειδωλολάτρη με τη βία.

Οι ειδωλολάτρες που ΔΗΘΕΝ από «φόβο γίνονται Χριστιανοί», τους βλέπουμε, ενώ έχει ήδη περάσει ο στρατός, αυτοί να συνεχίζουν τον χαβά τους:

βία, λεηλασία, δολοφονίες και ξύλο μέχρι θανάτου!

Τόσο «φοβισμένοι» ήταν οι «καημένοι» ειδωλολάτρες!

Που’ ντα όλα αυτά Καλόπουλε;

Τα’ φαγε το μαύρο σκοτάδι;

Έτσι λοιπόν, μπορούμε να καταλάβουμε και πόσο σχετική ήταν η εφαρμογή των νομοθεσιών τις οποίες επικαλούνται διαρκώς οι νέο-παγανιστές, ότι «αυτό γράφει ο τάδε νόμος και αυτό γράφει ο άλλος νόμος».

Όπως σημειώνει η Πολύμνια Αθανασιάδη:

 «Οι νομικοί κώδικες, που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν να προσφέρουν μαρτυρία αδιάβλητη και αντικειμενική, αποτελούν για τον Ιστορικό της ύστερης αρχαιότητας πηγή εξίσου προβληματική με τα φιλολογικά κείμενα. Ένας λόγος είναι ότι δεν ξέρουμε ποιοι και πόσοι νόμοι δεν κωδικοποιήθηκαν ποτέ, ενώ ένας σημαντικότερος ακόμη λόγος συνίσταται στο ότι η δημοσίευση ενός νόμου δεν συνεπάγεται και την εφαρμογή του»[49].

Ακριβώς αυτό αναφέρει και η πηγή, όχι μόνο με όσα είπαμε για τους ειδωλολάτρες άρχοντες[50] και για τις εκτελέσεις χριστιανών[51], αλλά επιπλέον, η πηγή μας μιλάει και για ειδωλολατρικό ναό που έπρεπε να έχει κλείσει, όμως με δωροδοκίες οι ειδωλολάτρες τον κρατούσαν …ανοιχτό σα να μην τρέχει τίποτα!

«Το ιερό όμως του Μαρνά το άφησε να λειτουργεί κρυφά, αφού πήρε γι’ αυτό πάρα πολλά χρήματα»[52].

Έχουμε ξαναπεί ότι η αφόρητα ψευδής κατασυκοφάντηση του Βυζαντίου έχει οδηγήσει στην απόκρυψη του, κάτω από τόνους ψευδο-«διαφωτιστικής» λάσπης (αρχής γενομένης από τον συκοφάντη Γίββωνα[53]).

Το Βυζάντιο ήταν ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η οποία είχε εγκαταλείψει τη φθίνουσα Λατρεία του Αυτοκράτορα, και είχε υιοθετήσει ως συνεκτικό εθνο-πολιτικό δεσμό της την Χριστιανική πίστη. Το Βυζάντιο όμως ουδέποτε ήταν θεοκρατικό[54] όπως λένε πολλοί αφελείς, ούτε είχε ποτέ ως νόμο του το Ευαγγέλιο[55].

Αυτά σημαίνουν ότι οι νομοθεσίες για τους παραβάτες παραμένουν Ρωμαϊκές, πολιτικές και κρατικές, όπως σήμερα, κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι φταίει η …Εκκλησία επειδή υπάρχουν φυλακές και ποινές ή επειδή υπάρχουν κρατικές δυνάμεις καταστολής.

Άλλωστε στο Βυζάντιο, υπέρτατος νόμος είναι ο Ρωμαίος/Βυζαντινός αυτοκράτορας ο οποίος δεκάδες φορές φυλάκισε, εξόρισε, βασάνισε, θανάτωσε εκκλησιαστικά πρόσωπα και δίωξε την Εκκλησία.

Ακριβώς με την αστυνόμευση της περιοχής και με την τιμωρία των παραβατών σχετίζεται και το παρακάτω συμβάν στον Βίο Πορφυρίου:

«Μετά από δέκα ημέρες έφτασε και ο θαυμάσιος Κυνήγιος, έχοντας μαζί του τον υπατικό και τον δούκα και πολλή στρατιωτική και πολιτική δύναμη. Πολλοί τότε από τους ειδωλολάτρες το πληροφορήθηκαν από πριν και έφυγαν από την πόλη, άλλοι στα χωριά και άλλοι σε άλλες πόλεις· οι περισσότεροι ήταν από τους πλουσίους της πόλεως. Και ο εν λόγω Κυνήγιος επίταξε τα σπίτια των φυγάδων»[56].

Καταρχάς αν ο ερχομός των αξιωματούχων επηρέαζε τους πάντες, θα έπρεπε να είχαν φύγει ΟΛΟΙ οι ειδωλολάτρες. Η πηγή όμως δεν μας λέει τίποτε τέτοιο, και ίσα-ίσα μας λέει ότι η πόλη ήταν γεμάτη ειδωλολάτρες, οι οποίοι ανησυχούσαν μόνο για την καταστροφή των ειδώλων[57], περίμεναν όμως να φύγει ο στρατός για να αρχίσουν ξανά τις δολοφονίες και τα άλλα εγκλήματα που είδαμε παραπάνω[58].

Αυτοί λοιπόν που έφυγαν δεν ήταν τυχαίοι, αλλά λέει η πηγή ότι οι περισσότεροι ήταν πλούσιοι της πόλεως. Κατά συνέπεια όσοι έφυγαν, προφανώς το έκαναν επειδή ήξεραν ότι ως πρωτεργάτες ή συνεργάτες στις δωροδοκίες[59] και στα εγκλήματα[60], θα ήταν οι πρώτοι που θα συλλαμβάνονταν!

Επίλογος

Η πηγή λοιπόν, βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με αυτό που έχουμε ξαναπεί και πρέπει να το χωνέψουν οι νέο-ειδωλολάτρες:

«Σε όλο το σώμα των ιερών κανόνων (αυτών, δηλαδή, που διατυπώθηκαν ή επικυρώθηκαν από οικουμενική σύνοδο) απουσιάζουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ κανόνες που να επιβάλλουν τον ‘εκχριστιανισμό’ των εθνικών»[61].

Και όχι μόνο οι Ιεροί Κανόνες ως επίσημη έκφραση της Εκκλησίας αποστομώνουν τους νέο-ειδωλολάτρες, αλλά και οι Πατέρες της Εκκλησίας καταδικάζουν απερίφραστα τη βία και τη βίαιη μεταστροφή των αλλόδοξων[62].

Σκεφτείτε λοιπόν: οι σφαγές των Ορθοδόξων στους τρεις πρώτους αιώνες, και μετά επί Κωνσταντίου, επί Ιουλιανού, επί Βάλη, επί Εικονομαχίας, επί Λατινοκρατίας, επί Τουρκοκρατίας, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΤΟΥΣ έκαμψαν!

Ενώ οι ειδωλολάτρες δεν άντεξαν ούτε το κλείσιμο των ναών τους!

Φυσικά, η μόνη αιτία γι’ αυτό, υπήρξε η αδιαφορία από τους εθνικούς για την πίστη τους, κατά την εποχή που ο χριστιανισμός διαδόθηκε στην αυτοκρατορία, και μάλιστα με τέτοια δυναμική ώστε να μην υπολογίζει ούτε τον θάνατο.

Αυτή άλλωστε είναι η διαπίστωση κορυφαίων μελετητών όπως ο Vasiliev[63], ο Dodds[64], ο Brown[65] κ.ά. Όπως γράφει παραστατικά ο Παπαρρηγόπουλος:

 «Οι ναοί κατέπιπτον, και η πίστις εμαραίνετο, και εν γένει το αρχαίον θρήσκευμα εφθείρετο αλλ' εφθείρετο ήρεμα εξ ΟΡΓΑΝΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΥ ΝΟΣΗΜΑΤΟΣ μάλλον ή διά πληγών έξωθεν καταφερομένων»[66].

Δεν χρειάστηκε καμία «θηριωδία» για να εξαφανιστούν οι ειδωλολάτρες. Και μάλιστα, το κείμενο περί Πορφυρίου που ο Καλόπουλος επικαλείται (ας πρόσεχε…) βοηθά να καταλάβουμε ότι η μόνη θηριωδία που υπήρξε ήταν αυτή των ειδωλολατρών.

Απέναντι στις νεφελολογίες των νέο-παγανιστών, ότι τάχα, οι αυτοκράτορες καίγονταν από «χριστιανικό ζήλο» για να κυνηγήσουν τους ειδωλολάτρες, η πηγή μας δίνει πολύτιμα στοιχεία:

ο αυτοκράτορας δεν ασχολείται και ιδιαίτερα με τη βία στην οποία υπόκεινται οι Χριστιανοί.

Τον αυτοκράτορα τον ενδιαφέρει να υπάρχει ΕΙΡΗΝΗ και έσοδα στο κράτος.

Στην προσπάθειά τους να τον πείσουν οι Χριστιανοί, φτάνουν στο σημείο να του πουν ότι επειδή δεν τους αφήνουν οι ειδωλολάτρες να καλλιεργούν, δεν μπορεί το κράτος να εισπράξει τους φόρους τους[67]. Ο αυτοκράτορας όμως δεν θέλει με τίποτα να δυσαρεστήσει τους ειδωλολάτρες γιατί θα αντιδράσουν και θα χάσει το κράτος έσοδα[68]!

Τελικά πείθεται τουλάχιστον να γκρεμίσει τα είδωλα, αλλά με χίλια ζόρια[69], και ευτυχώς δηλαδή, διότι οι δήθεν …«κατατρεγμένοι» και «φοβισμένοι» ειδωλολάτρες, δεν θα είχαν αφήσει ούτε ρουθούνι Χριστιανού στη Γάζα…

Τελικά, στην Γάζα επιβλήθηκε η τάξη με φυλακίσεις και μαστιγώσεις[70]. Αυτή ήταν όλη κι όλη η κρατική τιμωρία για τις συνεχείς ένοπλες επιθέσεις, τις καταπιέσεις, τις λεηλασίες, και τους φόνους που διέπραξαν οι ειδωλολάτρες…

Ανάμεσα στους νεκρούς, και ο ταλαίπωρος Βαρουχάς, που άφησε την τελευταία του πνοή στο επισκοπείο, δαρμένος ανηλεώς από τους ειδωλολάτρες μέχρι θανάτου[71]…